Pesimist

Giriş

[[Hatalarıma savaş açtım her gün farklı kefendeyim ]]

“Bunu neden yaptığını  öğrenmek istiyorum hemen şimdi ! “ diye bagırdı . Kin dolu gözlerinle beni izlediğini hissetsedebiliyordum. Aşırı sinirliydi  .  Şiddete baş vurmak  istegini çok zor kontrol altında tutabiliyordu.  Ona cevap vermessem daha da kuduracaktı . Ama cevap verecek  bir şey yoktu. Yaptıklarımın altında illeke bir neden aramanın ne manası vardı ki.

Karakalem  çizimimle ugraşmayı bırakıp  kafamı kaldırdım  . Evet o sinirken çatlarken ben umursamaz bir şekilde resim çizebiliyordum. Ama bunu yapmamın tek nedeni suçluluk duygusunu bastırmak sanki  o olay hiç yaşanmamış gibi davranabilmek içindi.

Kalemi elimde döndürürken aynı zamanda Atahan ın kömür karası gözlerine bakıyordum. Burnundan derin derin nefes alıyor ve benden cevap bekliyordu.

Hafifce gülümsemeye çalıştım.

“Yaptım çünkü canım istedi. “ dedim Atahan ‘ın tersine sakin bir ses tonuyla . Cevabım tabiki Atahın ın istediği türden degildi . Şimdi tekrar sorular sormaya başlayacak  bana ne kadar duyarsız oldugumu söylecekti. Ve bir sürü dır dır  edecekti  .

Ama  beni şaşırttı susuyordu . Öğlece durmuş düşünüyordu. Kim bilir neler geçiyordu aklından oysa ben düşünmeden yaptığımı söylemiştim bunda düşünecek ne vardı ki ?  Bir süre geçtikten sonra hala ağzını açmamıştı hatta artık bana bakmıyordu bile.

İşte bunu yapmasını sevmiyordum sinirlenebilirdi , bağırabilrdi haklı olduğu için buna bir şey demezdim   ama susması üzerimdeki suçluluk duygusunu artıran tek şeydi.

Çizim defterimi ve kalemimi bırakıp ayağa fırladım. Üzgün bir şekilde Atahan ın yüzünü ellerimin arasına alarak kendime çevirdim.  Bana bakmasını sağladıktan sonra  ellerimi yüzünden ayırdım . Şimdi en masum ifademi takınmıştım  ve kendimi ,  şirinliğimle  ona affettirecektim .

“Tamam özür dilerim. “ deyip kafamı aşağı eydim ve  hello kıtylı çoparaplarımı incelerken konuşmaya devam ettim. “Ben her şeyi düzeltecem ama  o zengin züppeler istiyor diye degil sırf sen üzülme diye.”

Atahan kollarını belime sardı ve gülümsedi. Bakın size demiştim benim üzülmeme  dayanamıyordu. Ah bu üzgün ve şirin yüz ifadsine kim dayabilirdi ki J

“Peki seni şirin cadı . Ama sen düzeltmeyeceksin. Beraber düzelticez .”  deyip anlıma kücük bir öpücük kondurdu. Bense  zaferin verdiği neşeyle gülümsememe engel olamıyordum.

 Yeni bölüm istiyorsanız lütfen voteleri esirgemeyin.