My Butterfly

Κεφάλαιο 2

Ωχ! Τι κάνει; Έρχεται προς το μέρος μου;

Ανάσες Νεφέλη... Εισπνοή.... Εκπνοή... Εισπνοή..... Ααα άστο δεν δουλεύει.

"Ωπ κοπελιά γιατί είσαι μόνη σου; Θες μήπως παρέα;"

Ώπα κάτσε δεν με κατάλαβε; Ναι ναι ναι αχα αχα

"Ώπα για κάτσε πεταλουδίτσα εσύ είσαι;"

Μόλις αντιλαμβάνεται ποιά είμαι, βγαίνει από το αυτοκίνητο και με πλησιάζει.

Μα τι γκαντεμο που είμαι ρε έλεος αλλά τώρα τι κάνουμε;

"Εεε δ-δεν κ-καταλαβαίνω για ποιο π-πράγμα μιλάς..."

Το έπαιζα ανηξερει μπας και δεν με καταλάβει αλλά δεν....

Με πιάνει από το πηγούνι και με σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει στα μάτια αλλά κοιτάω άλλου για ντρέπομαι

"Πεταλουδίτσα τι κάνεις εσύ έξω; Και δεν στο είχα..."

"Μ-μην μ-με λες ε-έτσι"

Το τραύλισμα δεν βοηθάει καθόλου στο να φανώ γενναία

"Μόλις τώρα με ειπές τι να κάνω;"

Βλέπω τις φλέβες του να πετάγονται από τον λεμό του πράγμα που σημαίνει ότι είναι θυμωμένος

Με πιάνει από το μπράτσο και με σφίγγει και αρχίζω να πονάω

Δεν πιστεύετε και εσείς ότι είναι λίγο αφύσικο που θυμώνει ΠΑΝΤΑ τόσο εύκολα;

"Α-άσε με μ-με π-πονάς."

Δεν κάνει καμία κίνηση να με αφήσει και αυτό με ανησυχεί.

"ΣΕ ΕΊΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ... ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΤΙΣ ΣΥΝΈΠΕΙΕΣ και πίστεψε με δεν θα σε αρέσουν καθόλου..."

Φώναξε με ένα πονηρό χαμόγελο!

Στην αρχή τρόμαξα αλλά μετά τον κοίταξα με ένα ερωτηματικό βλέμμα και με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να με έλεγε <<πλάκα με κάνεις τώρα έτσι;>>

"Μην με πεις ότι δεν κατάλαβες;"

Και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου

"Άστο είσαι πολύ αθώα για τέτοια πράγματα..."

Είπε και γέλασε

"Π-πρέπει να φ-φύγω"

"Γιατί δεν σε αρέσει η παρέα μου;"

Δεν απάντησα γιατί δεν ήξερα τι να πω.

"Όταν σε μιλάω θα με απαντάς έγινα κατανοητός;"

Με είπε θυμωμένος.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

"Είπα ΕΓΙΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΌΣ;"

Φώναξε. Ξανά!

"E-έγινες κ-κατανοητός."

Είπα φοβησμένα.

"Χαίρομαι!"

Άρχιζε να με πλησιάζει επικίνδυνα πολύ...

"Τ-τι κ-κάνεις;"

Δεν απαντάει και... με μυρίζει;

Ώπα τι έκανε μόλις τώρα με μύρισε;

"Μ-μόλις τ-τώρα μ-με μ-μυρίσες;"

Αφήσει απότομα και είπε κάπως... αναστατομένα;

"Όχι, ούτε καν"

Με το που το είπε αυτό μπήκε στο τέρας που ονομάζεται αμάξη και με κοιτάει.

"Άντε πεταλουδίτσα θες ειδική πρόσκληση;"

Με το που το ακούω σοκαριζομαι και τον κοιτάζω με ερωτηματικά;

"Πεταλουδίτσα, αν δεν έρθεις από μόνη σου θα έρθω να σε πάρω εγώ"

Αααα μας απειλεί ο κύριος!

Δεν απάντησα και τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου και γι'αυτό κάνω ένα βήμα πίσω. Αλλά με αρπάζει από το μπράτσο και με αναιβαζει στον ώμο του και αρχίζω να τσιρίζω

"ΑΑΑΑΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΠΑΓΆΓΕΙ..."

Αρχίζω να φωνάζω και να ουρλιάζω μέχρι που νιώθω μία ξύλινα στον ποπό μου.

"Πεταλουδίτσα, τι στρουμπουλο κώλο έχεις;"

Και με ξανά βαράει στον ποπό.

"Θ-θα μ-με έχεις κ-κάνει σημάδι."

"Για κάτσε να δω και εγώ"

"ΜΗΗΗΗ"

Με το που το ακούω αυτό τον βαράω στην πλάτη αλλά δεν ένιωσε τίποτα και γελούσε.

"Σαν χάδι ήταν αυτό"

Αφού με βάζει μέσα στο <<τέρας>>, ξεκινάμε...