Karanlığın olmadığı zamanların
Diplerine dalıyorum,
Bir zaman makinası alıyorum,
Kar tutmuş yollardan geçip,
Türkü dinliyorum.
Rüzgar alaycı bir ıslıkla,
Bana türkü dinletiyor.
Karda düşen kızlara öttürüyor
En gür yaprakların hışırtısını
Son nefesini bana harcayıp
Kavga dövüş ediyor
Benimle.
Aşıklara tasavvuf üflüyor
Bir mazlum buzla iftar ediyor
Yazdan kalma cırcır böcekleri
Son gözyaşlarını döküyor
Bir şeyh güneş duasına çıkıyor
M
azlumların ağlamasına dayanamıyor.
başka bir mazlum
Buz tutmuş yaldızlarını döküyor
gökyüzü.
Gecekondular ağlıyor
Buz tutuyor cam(n)ları
Aynı zamanda söz tutanlar
Koşuyor baş eğmeyenler
Güneşi bekleyip göz yumanlar
Pencereler diyorum
''hey sen somurtkan fabrika''
Size sesleniyorum fabrikalılar uyumayanlar
Mutfaklar tıka basa nohut diyorum
'' Yaz bitti'' diyorum anneme
Bu çilek kokusu nereden
Kapat pencereyi diyorum
Şeyhler uçuyor anne diyorum
Yollar gibi kalbim diyor bana
Yollar gibi buz tuttuk hepimiz
Hangi yoldan girsek düşeriz diyor
Biz diyor
Annem bana biz diyor
İçim ısınıyor
Çıra gibi yanıyor kalbim
Isıtmaz biliyorum
Bu sihirli havayı kokluyorum
Damarlarım buz tutmuş
Kanım ısınmıyor kanına
Hiçbirşey kanatmıyor
Buzları çözülmüyor
kuşların mesken,
kelebeklerin evren tuttuğu göğüs kafesimde
Buz tutmuş deniz ben ve annemin kalbi
Başbaşa
Bir şeyhime bakıyorum bir yumrukla mazlum bedenimi savuyor deniz.
Kalbim yarılıp,
Gözlerim ağlıyor.
Anamın kalbi öylece duruyor
Üstünde kestane pişen bir soba gibi
Bu mevsim
Bu soğuk
Bu kış benim
Ben bu yoldan bir de gocuğumla geçerim ve sonra belki bir derviş olur
Şeyhimi vururum
Sonra bağıra çağıra türkü söylerim
Hadisene rüzgar oynak bişeyler çal
Çünkü
Bugün pazar
ve ben 9 yaşımdayım
Anam sucuklu yumurta yapmalı ve ben ekmeğe giderken çıkarıp düşürmeliyim
Ceplerimden çilek kokulu nohutlarımı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PATİKA
PoetryBataklık bu yol biliyorum Bir rüya bu / sonu bir mağaza açılışında çocukların patlattığı balonlar
