Behind the door (Louis Tomlinson)

Hoofdstuk 16

Lisas POV

"Louis, dit had niet gehoeven!" zeg ik. We staan voor een prachtige villa met een enorme tuin. "Tuurlijk wel!" zegt ie. Ik draai me om en geef hem een knuffel. "Kijk uit voor je jurk!" zegt ie. Ik grinnik. Hij tilt me op en loopt naar de voordeur. Hij steekt de sleutel in het slot en doet de deur open. Hij loopt naar binnen. Als we in de woonkamer zijn laat ie me zachtjes zakken. "Heel erg bedankt Lou" zeg ik. "Graaggedaan lieverd" zegt ie. Ik buig naar voren en geef hem een zoen.

Als we allebei adem te kort komen stop ik de zoen. "Ik doe even andere kleren aan" zeg ik. "Ik ook, zo'n pak is niks voor mij" zegt ie. "Je ziet er anders wel fantastisch uit" zeg ik. Hij lacht. Hij pakt mijn hand en loopt met me mee naar boven. Als we boven zijn trekt hij een deur open. We lopen naar binnen. "Wow" stamel ik. Er staat een hemel bed. Hij glimlacht. Ik loop naar een deur en open hem. Voor me is een reuzen inloopkast. De ene kant is ingedeelt in Louis' kleren en de andere in mijn kleren. Ik loop naar mijn kant en pak er een jurkje uit.

Als ik hem aan heb ga ik op het bed zitten. "Louis ben je bijna klaar?" zeg ik. "Ja, wacht even" zegt ie. Ik ga verder op het bed zitten en sluit mijn ogen.

"Lisa..." hoor ik Louis zeggen. Ik open mijn ogen. Louis zit op de stoel naast het bed. "Wat is er?" vraag ik. "Je bent in slaap gevallen, het is nu al elf uur" zegt ie. Ik schiet overeind. "Echt?" vraag ik. Hij knikt. Ik sta op en ga op zijn schoot zitten. "Zullen we een wandeling maken?" vraag ik. "Ja!!" zegt ie. Ik sta op en loop naar beneden. Hij legt een arm om mijn heup. Hij doet de deur open. We stappen naar buiten. We lopen naar buiten en lopen richting het bos...

Harry's POV

"Harry, wat is er je bent zo afwezig!" zegt Niall. "Er is niks" zeg ik. Eigenlijk is er wel iets. Nadat ik een schim zag wegrennen, en het raam open stond terwijl ik zeker weet dat ik het raam dicht had gedaan, voel ik me niet meer veilig in huize Direction. Vanacht ben ik gebeld door een onbekend nummer, en toen ik opnam hoorde ik niemand behalve een oorverdovend gegil. Ik heb toen het gesprek weggedrukt en mijn mobiel aan andere kant van de kamer gegooid. Die nacht ben ik nog 6 keer gebeld, maar ik heb niet opgenomen...

Ik ben gewoon bang in mijn eigen huis! Dat kan toch niet!

Zayn's POV

Ik zit nogsteeds achter in het busje. Ik weet niet waar ik nu ben, maar waarscheinlijk al uit Engeland.

Ik schrik als we ineens stil staan. Ik hoor de deur open gaan. Iemand pakt mijn arm en trekt me het busje uit. Ze duwt me naar voren. Opeens is het warmer, blijkbaar zijn we in een huis. Ze duwt me weer naar voren. Ik schrik als ik naar beneden zak. "Zayn, trap naar beneden" zegt ze. Ik doe wat ze zegt en loop naar beneden. "Stoel" zegt ze. "Zeg, kan je ook in hele zinnen praten, die steek woorden vervelen nogal" zeg ik. Ik voel een stomp in mijn buik. "Ik stop al" kreun ik. Ik ga zitten op de stoel. Ze bint mijn armen en benen vast. Ze trekt de blinddoek van mijn gezicht af. Ik schrik als ik zie wie mij heeft ontvoerd. "Nee, dit kan niet!" zeg ik. "Blijkbaar toch wel Malik" zegt Keylee...