Het grote gebouw kwam dichter en dichter, hier zou ze 2 weken blijven, ze was hier al vaak geweest maar ze was nog nooit naar binnen gegaan. Ze stapte door de deur, die kwam uit op een grote lange hal. Op het einde van de gang stond een witte bureau waar 5 mensen aan zaten, bij elke persoon stonden een paar mensen netjes in een rij. Aan het plafond hing een grote luster met wel tienduizend fonkelende diamanten. Chaicko liep door, ze keek links en rechts en aan elke kant zag ze deuren, witte deuren, hoge deuren, zwarte deuren, kleine deuren. “kan ik iemand helpen?” de vrouw keek naar de rijen, Chaicko stapte naar voor “ja mevrouw” de vrouw keek Chaicko aan. “het is voor het examen? Mag ik je nummer” vroeg de vrouw “mijn nummer is 276”zei Chaicko. De mevrouw tikte wat op het toetsenbord en drukte een blad af. Ze gaf het aan Chaicko. “dit is alle informatie die je moet hebben, het examen begint morgen om 10:00u ,wees niet te laat!, je kamer is in de 3de gang naar rechts, kamer5” de vrouw wees naar één van de deuren in de hal “veel geluk” was het laatste dat ze tegen Chaicko zei.
De kamer van Chaicko was klein en gezellig, er stond een bank, een tafeltje, een bed en in de hoek stond een gitzwarte openhaard die vrolijk knetterde. Ze plofte in de zetel en gooide haar tas naast haar op de grond. Ze bekeek het blad dat de vrouw aan de balie haar had gegeven. Toen ze het had gelezen legde ze het op het kleine ronde tafeltje. Ze keek op haar horloge, het was 1:00u s’nachts . Ze pakten haar cursussen en begon te herhalen, want over 9uur was het zover, over 9uur begon ze de lange examens. Ze begon met geschiedenis, dat was het eerste examen en het zou niet makkelijk worden, ze moest heel de geschiedenis kennen van Myka.
Het was 8uur, ze legde haar cursus weg en ging nog een uurtje slapen, ze had heel de ochtend doorgewerkt en was doodmoe.
Toen de wekker ging wenste ze vurig dat ze de tijd kon terugdraaien. Ze stapte uit bed en kleedde haar aan, ze koos voor een makkelijke jeans en een blauw topje met bloemetjes. Toen het bijna tijd was sloot ze haar deur en liep ze naar het examenlokaal. Toen ze daar aankwam zag ze dat er maar één tafeltje stond met maar één stoel “waar zijn de andere?”vroeg Chaicko aan de opzichter “dit examen is in afzondering, er zijn geen anderen, en neem nu alstublieft plaats aan uw tafel, dan kan ik u uw examen geven.” Chaicko verschoot van de toon van de man “sorry meneer” zei Chaicko en ze liep naar haar tafeltje. De opzichter stond op en waggelde naar Chaicko. Hij legde haar blad omgekeerd op haar bank en pakte een chronometer uit zijn zak. Hij telde af…3,2,1,start, en draaide het blad om. Chaicko begon meteen te schrijven terwijl de opzichter traag terugwandelde.
De uren gingen voorbij, Chaicko wist vrijwel alle vragen en zo ging ze s’avonds met een goed gevoel naar haar kamer.
De twee weken waren achter de rug, voorbij, weg en Chaicko stond zo gespannen als een boog, ze was zenuwachtig, over een paar minuten zou ze weten welke kleur haar draak had!
Ze wandelde door de gangen naar de broedkamer, ze wist niet wat haar te wachten stond . Ze mocht geen voorkeur hebben, maar stiekem hoopte ze dat ze dezelfde had als Kilia(al wist ze dus niet welke dat was). Toen ze bij de deur kwam bleef ze even stil staan, ze dacht aan wat ze allemaal zou missen hier:ze zou haar titularis: mevrouw Teach missen en haar klein gezellig kamertje in de school ook,maar voor de rest? Toen ze klaar was met haar korte lijstje klopte ze aan…
Een gezoem klonk luid door de gang en Chaicko ging binnen,dezelfde man als vorige keer stond achter de balie in een boek te lezen, zonder op te kijken zei hij: ”wat moet je meissie “ “ik kom mijn draak afhalen” zei Chaicko zelfzeker. De man keek op “nummer ?”vroeg de man op een dwingende toon “276” antwoordde Chaicko, en de man verdween, Chaicko keek rond:het was een klein, smerig, vuil kamertje maar achter de balie stonden wel duizend rijen met al de eitjes. Tien minuten later kwam de man terug met een grote doos, hij zette de doos voor haar op de balie. Chaicko durfde amper te kijken, maar na een lange tijd deed ze langzaam de doos open…
