That one 1D fanfic I wrote when I was 12

Beet

Eeuuuhhhmmm..... Hoe was het ook alweer?

Pomona- Zayn

Jitka- Louis

Shunka- Liam

Lidena- Niall

Megan- Harry (nog niet)

Jep.

Jullie boffen dat ik weer inspiratie heb, want dat is ook zeldzaam. Ik schrijf heel weinig, ook gewoon omdat ik denk dat ik niks kan verzinnen. De vorige keer was voor de kerstvakantie ergens...

Er zijn en de tussentijd veel dingen gebeurd:

Het was kerst, MERRY CHRISTMAS EVERYBODYYYY!!!!!

Toen was Louis 22 geworden, HAPPY BIRTHDAY TO LOU!!!!!!!!

Toen werd het 2014, HAPPY NEW YEEAAARRRRR!!!!!!!!!

Toen werd mijn oudste nicht 18, HAPPY BIRTHDAYY GIIIRRLL!!!!

Toen werd IK 13, HAPPY BIRTHDAY TOOO MEEEEEE!!!!!!

Toen werd Zayn 21, HAPPY BIRTHDAY ZAYNIIIIEEE!!!!!!!!

Toen kwam Midnight Memories uit, EVERYBODY LOVES IT BOYS, GOOD JOB!!!!!!!!

Toen werd Harry 20, HAPPY BIRTHDAY HAZZAAAAA!!!!!!!!

Toen kreeg Louis een nieuw broertje en zusje, GEFELICITEERD LOU MET DE TWEELING!!!!!!

Toen kreeg Niall een nieuw kapsel, HET STAAT JE LEUK NIALLER!!!!!!

Toen werd het valentijn, LOVE IS IN THE AAAIIIRRRRR!!!!!

Toen werd het carnaval, ALAAAF!!!! (Tenminste, dat is de calnavalskreet in mijn dorp...)

En ook kwam ik er dolgelukkig achter dat ik +1,2K reads had, THANK YOU SOOOO MUUUCHHH!!!!!

Dus ik vind dat jullie dit nu wel verdienen!!!!!!

P.s. @snormaaike heeft een beetje de hoofdrol in dit hoofdstuk, maar er ging iets mis met haat mobiel dus ze kan niet meer op Wattpad. Haar account werkt volgens mij nog wel, dus lees alsjeblieft ook haar boek! Het is mijn zusje, dus dat verdient ze vind ik. Voor de rest hoop ik dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden en dat het het wachten waard was, ENJOY IT!!!!

_____________________________________________

Pomona pov.

Ik loop met de meiden langs het schoolgebouw, naar het tuintje waar de jongens meestal zitten. Ik kijk rond, en zie ze dan rond een tafeltje zitten. Of nou... Zitten...

Harry en Louis rennen rondjes om de tafel heen, Zayn en Liam zitten er lachend bovenop en Niall rolt zelfs over de grond. Ik kijk naar Megan, die met één opgetrokken wenkbrauw naar de jongens kijkt. Ik wend me weer terug en zie dat Zayn schaterend over Niall heen struikelt.

Ik zucht, "Boys, boys, boys....." En ik rol Zayn van Niall af.

"Hoe oud waren jullie ook alweer?"

"Ergens in de honderd", lacht Zayn. Ik trek hem overeind en geef hem een knuffel en een kus op de wang.

Ik draai me om en kijk naar Megan. "Megan, dit is mijn idiote vriendje Zayn Malik, en dit zijn zijn net zo idiote vrienden", zeg ik, en wijs achter me. We moeten allemaal lachen, en daarna stel ik de andere jongens voor.

"Was jij niet die vogel die we hier net langs zagen vliegen?", vraagt Niall opeens grinnikend, en Megan bloost.

"Was het wel leuk?", vraagt Zayn, Megan knikt. "Kennelijk vertrouwt ze je wel, ik weet nog dat Zayn en ik er een keer af werden gegooid", lacht Liam. Ze lacht.

Dan worden we onderbroken door de zoemer, en we lopen allemaal naar binnen.

Megan pov.

Ik loop samen met de andere naar binnen, als Harry me opeens bij mijn arm pakt.

"Het schoolhoofd wil heel even met ons praten, Megan. Vind je dat goed?" Ik knik, zwaai de zwaai nog snel naar de anderen, en loop dan achter Harry aan.

Een paar minuten later staan we in het kantoor van het schoolhoofd, een lange magere vrouw, met een wrat op haar wang en neus. Ze ijsbeert achter haar bureau heen en weer kijkt dan op naar mij.

"Megan...." Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, zelfs dan heeft ze bovennatuurlijk veel rimpels (bovennatuurlijk, en dat voor een wereld met vampiers, vliegende paarden en dat soort wezens). Ze verwacht dus een antwoord.

"Megan Lea Storeson, mevrouw", zeg ik een beetje zenuwachtig. Wat nog best goed is voor mijn doen, aangezien ik hier in het kantoor sta van een vampiervrouw die schoolhoofd is van een vampierenschool vol met bloeddorstige vampieren (en mijn vrienden) die mij zowat elk moment kunnen leegzuigen.

"Juist ja. En vind je het hier leuk?" "Best wel ja", ik probeer zo opgetogen mogelijk over te komen. "Het is een mooi gebouw, en ik haal goede cijfers op school, dus ik denk dat het hier wel goed komt."

"Juist, ja.... En jij bent.... Een heks? Toch een vampier, of misschien een weerwolf? Ik kan ruiken dat je niet van hier bent..." Ze kijkt me afkeurend aan, maar ik kijk achterom naar Harry, en met de blik in mijn ogen vraag ik of ik het haar zal vertellen. Hij knikt.

"Ik ben een mens." Haar ogen worden groot, ze bijt op haar lip en ik voel dat ze ergens over twijfelt.

"Juist ja..." Waarschijnlijk is dat haar stopwoordje. "Als je je bij ons aan wilt sluiten....", ik knik, maar ze verteld nog verder. "... Dan moet je de geheimen van deze wereld kennen. Je moet je gave kennen, en onder controle hebben. Had Harry je daar al over verteld?" Ik knik.

"Je moet weten dat deze wereld niet zonder gevaar is. Op Xanthus High word je zo goed mogelijk voorbereid, maar jij hebt je eigen leven in handen. Een oorlog is er niet zonder doden, het is geen spel, en zeker niet voor machteloze mensen...."

Mevrouw Gertrudes loop naar me toe. Ik voel het zweet op mijn voorhoofd, en het bloed door mijn aderen stromen. Ik wankel bang achteruit.

".... Ik denk dat ik daar maar eens wat aan moet doen..." Mijn ogen worden groter. Ze gaat toch niet...? Ik struikel over een kat die kennelijk achter me langs liep, krabbel weer omhoog, en net voor mevrouw Gertrudes gevaarlijk dicht bij me in de buurt kan komen stapt Harry naar voren, gaat voor mij staan en spreid zijn armen wijd uit om mij te beschermen.

"Alstublieft, doe het niet! Ze weet niet waar ze aan begi--" "dat weet ze PRIMA!", onderbreekt ze hem. "Anders was ze hier niet naar toe gekomen!"

"Maar....", begint Harry, maar hij krijgt weer niet de kans om zijn zin af te maken.

"Je hebt eigenlijk wel gelijk Harry. Jij hebt haar hier mee naar toe genomen. Jij bent verantwoordelijk voor haar. Als iemand het moet doen, ben jij diegene...."

Mijn hart bonst in mijn oren. Ik krijg een krop en mijn keel, en Harry waarschijnlijk ook. Dat merk ik, want ik hoor hem slikken. Langzaam, heel langzaam loopt hij naar me toe. Mijn lippen vormen de woorden doe het niet, Harry, maar er komt geen geluid uit mijn mond.

Mijn lichaam is geblokkeerd, en ik kan hier niks tegen doen. Hij gaat me bijten, ik moet iets doen, schiet er door mijn hoofd heen, ook al weet ik dat Harry hier net zo weinig aan kan doen als ik.

In zijn ogen staat een blik vol spijt, en zijn lippen vormen de woorden het spijt me, voordat hij die in mijn nek plaatst en er een vlammende pijn door nek schiet. Ik probeer mijn kiezen nog op elkaar te klemmen en de pijn te negeren, maar dat is gewoon onmogelijk.

Dat is het laatste wat ik meekrijg voordat een black-out de pijn verdoofd.