Zoraki Aşk

9. Bölüm: Sevgili Oyunu

Ben soğuktan donmuştum ama halamın ve Cem'in umurunda bile değildi anlaşılan. Yarım saattir onların konuşmasını bekliyordum. Acaba halam Cem'e inanmayınca Cem de sabrı taştığı için halamı 360 yerinden bıçaklamış olabilir miydi? Yok canım bıçaklamazdı herhalde. Endişe ile kapıyı çalmaya başladım. Bir süre sonra kapıyı Cem açınca "Hala!" diyerek içeri girdim. Koltukta tebessüm ederek bana bakan halama baktım. Bıçaklanmamıştı. Derin bir nefes alarak ""Eee ne konuştunuz?" diye sordum. 

Cem bir kolunu belime dolayarak "O halan ile benim aramda aşkım." dedi. Gözlerimi büyüterek Cem'e döndüm. Halam buradaydı ve bu samimilik nereden geliyordu? "Ne yapıyordun salak?" diye çıkıştım fısıldayarak. Bana piç smile yaparken açıklama yapmak için tekrar halama döndüm. Halam Cem'in belime doladığı kollarına gülümseyerek bakıyordu. Yok artık! Halama bakarken zorla sırıtmak gücüme gidiyordu tabii.

Halam ile vedalaşıp bir kafeye konuşmak için yola çıktık. Arabaya bindiğimizden itibaren kafeye gidene kadar bir söz etmeyeceğime kendime söz verdiğim için kendimi zor tutuyordum.

-KAFEYE VARINCA-

Yol boyunca tek bir kelime bile etmemiştik. O da zaten ağzını açmamıştı. Kafenin içerisine girdiğimizde yüzüne bile bakmadan rastgele bir masaya oturdum. Cem de beni oturduğum yerden zorla kaldırarak bizim için hazırlatılmış bir masaya oturttu. Masaya oturur oturmaz bana ilk dediği şey "Halana sevgili olduğumuzu söyledim." oldu. Ben "Ne!" diye küçük bir çığlık attığımda herkes biz bakıyordu. Sessizce "Ama neden?" diye sorduğumda bana verdiği cevap "Eğer sevgili olduğumuzu söylemeseydim sigara paketinin benim olduğuna inanmayacaktı." oldu.

Derin bir nefes aldığımda Cem paketini açmış sigarasını yakıyordu. "Ben tuvalete gidiyorum." diyerek hızla tuvalete koştum. 

Lavaboya girince musluğa eğilip yüzüme birkaç kere su çarptım. Kendi kendime düşünmeye başladım. Az sonra içeri döndüğümde Cem sanki beni bekliyormuşcasına bana bakıyordu. Karşına oturdum ve "Ne yapacağız şimdi?" diye sordum. "Sevgili oyunu mu oynayacağız?" diye devamını getirdim.  "Eh mecbur." dedi. Biraz sessizlikten sonra  Cem "Zaten sen de herkes gibi benimle çıkmak için can atacaktın Şevval'ciğim." dedi yılışık ve ukala bir tavırla. "Yoo. Ben senin peşinden niye koşayım ki? Niye?" diye kekelerken o bana "Okul müdürü amcam da o yüzden, eh biraz da giderim var." dediğinde küçük bir şok geçirdim.

"Geçen gün sınıfta tartışırken babanın malı mı dediğimde o yüzden mi pişkin pişkin sırıtarak evet dedin?"  diye sordum. Yine pişkinlikle "Evet." dedi. 

1 Saat daha kafede kalıp birbirimizi tanımaya çalıştıktan sonra kafeden ayrıldık. Yolda Cem'den şarkı açmasını istedim. Rastgele bir radyo seçti ve karşımıza çıkan şarkı "Arnavut Kaldırımı" oldu. Radyonun hafif sesini açıp arkasına yaslandıktan sonra ben daha çok sesini açtım.

Kısa bir yolculuğun ardından eve vardığımızda "İyi geceler" dedikten sonra gülümseyip arabanın kapısı kapattım.