Bir Garip Aşk

1- bölüm

En güzel aşklar kavgayla başlar ...

"Baba , anne ?! "
" Kızım ."
"Sizi çok özledim anne baba siz olmadan yaşayamıyorum bile ."
"Güçlü olmalısın kızım sen güçlü bir kızsın ."
Derken gözlerim dolmuştu bile.
"Danla kızım ağlama lütfen."

Then we'll shoot across the sky Symphony...

B..bir saniye bu benim alarmımın sesi , olamaz yine geç kaldım .

Hemen uyandım ve kahvaltımı yaptım saat 8'i geçti bile bugün okulun ilk günü hazırlanmam lazımdı aynanın karşınına geçtim bile bugün güzel olmalıydım çünkü bugün liseye başlamıştım ve okulun ilk günüydü .

Aman tanrım..! gözlerimin altı şişmiş ailemi trafik kazasında kaybettiğim günden beri şişti zaten ama bugün şiş olmamalı kapatıcıyla kapatmaya çalıştım . Üzerimi ilk gün olduğu için serbest giysem sorun olmaz sanırım

Üzerime beyaz altımada krem rengi pantolon giydim çantamada makyaj çantamı , telefonumu , kulaklığımı ve ne olur ne olmaz diye bi tane kalem ve defter koydum.

Saat 8.20 olmuş geç kaldım bile son olarak kalçalarıma kadar gelen kıvırcık sarıya yakın saçlarımıda açık bıraktım ve evden çıktım . Evim okula yakın olduğu için 10 dakikada vardım ama o kadar geç uyanmışımki herkes sıra olmuştu ben daha şubemi bile bilmiyordum .

9-A daki öğrencilerin arkasına şimdilik sıraya girdim müdür konuşmasını yaptıktan sonra içeriye girdik. Orta okulumda 5. Sınıflar en alt katta 6.sınıflar orta katta 7 ve 8 ler ise en üst kattaydı ama burda öyle değildi bütün sınıflar karışık karışık katlara dağıtılmıştı sınıfımı öğrenmek için tek tek 9lara girip listede adım varmı diye bakmam gerekiyodu ve çok üşeniyordum.

Önce bi lavaboya gittim daha ilk günden üst sınıflar hocalardan gizli sigara içmeye çalışıyorlardı ve ben sigarayı hiç sevmem dumanını koklayınca öksürük tutuyordu yani tuvalete girer girmez öksüre öksüre geri çıkmıştım sonra kendi sınıfımı aramaya yola koyuldum en alt kattan başladım . En alt katta 2 sınıf vardı biri 9-C diğeriyse 11-B ydi 9-C ye girip listeye bakınıyordum .
"Selam ." sesi duyduğumda bana yöneldiğini bilmiyordum ama bana yakın bir yerden geliyordu ses , yinede dönüp baktım ve evet benden biraz daha uzun boylu uzun siyah saçlı biraz zayıf bir çocuk bana selam vermişti önce tanıyormuyum diye düşündüm ama hayır tanımıyordum .
Gülümsedim "Selam"
"Bu sınıftamısın ?"
"Hayır"
"Şuben ne ?" o soru sorarken saate baktım ve derse 10 dakka kalmıştı bense hala sınıfımı bilmiyordum .
"Benim gitmem gerekiyor henüz yeni geldim ve sınıfımı bulmam lazım görüşürüz ." eğer böyle söylemeseydim bence hala konuşuyo olurduk .
"Peki o zaman görüşürüz." gülümsedi ve sırasına gitti bende listede adım olmadığı için sınıftan dışarı çıktım ve orta kata geldim burda amma çok sınıf vardı 12 ler 11 ler 10lar ve 9lar hemen 9lara yöneldim 9-D sınıfına girdim ve listeye baktım adım yine yoktu ve yorulmuştum sonra 9-A sınıfına girdim ordada adım yoktu ve üst kata çıktım amma çok merdiven vardı burda benim kadar üşengeç birini en üst kata mı koymuşlar ? Üst kata çıktım ve yürümeye başladım 11-A , 12-C , 12-E bir sürü sınıf geçtim nerde bu 9-A ? Koridorun en sonuna geldiğimde 9-A yı buldum beni en üst kata koymakla kalmamışlar birde koridorun sonuna yerleştirmişler ben her sabah nasıl buraya kadar gelicem diye söylenirken sınıfa girdim girmez olaydım.

Sınıf şuana kadar girdiğim en küçük ama en kalabalık sınıftı .
Daracık yerde nasıl yaşanır ? , hadi onu geçtim sınıftaki herkes birbirini tanıyor ama ben kimseyi tanımıyordum koca 1 sene arkadaşsız nasıl geçer ayrıca sınıf leş gibi kokuyor çünkü zaten yaz ayındayız havalar sıcak ve sınıfın erkekleri birbirlerini yakalamak için koşuşturup duruyor ve ter kokutuyorlardı .

Sınıftan içeriye girmeyi başarmıştım ve adımı listede bulup numarama baktım orta okulda numaram 67ydi ama şimdi 538 nasıl aklımda tutucam bu numarayı dönüp sınıfa baktım nerdeyse herkes bana bakıyordu aldırış etmeden sıralara doğru yürüdüm yürürken insanların yüzlerine gözlerinin içine tek tek bakıyordum şöyle bir yeteniğim var insanların gözlerinin içinden ne kadar kendini beğenmiş ne kadar küstah ya da ne kadar temiz yürekli olduğunu anlayabiliyordum . Ama bu korkunçtu kızların çoğu kendini beğenmişti hemen anlamıştım şöyle bir durdum ve nereye otursam diye düşündüm çevreme bakındım ve herkes gruplaşmış bir şekilde oturmuş kahkahalar atıp birbirleriyle konuşuyorlardı en iyisi tek başıma oturmaktı sondan 1. sırada kimse oturmuyordu bende oraya geçtim açıkçası yanıma kimsenin oturmasını istemiyordum telefonuma mesaj geldiğini duydum ve açtım mesaj babamdandı yanii üvey babam işte

Ne zaman çıktın ? Neden haber vermedin ? Merak ettim seni tatlım !
Harika! haber vermeyi unutmuştum ailemi kaybettim kaybedeli onlara alışamadım yani üvey ailemle

Af edersin . Okuldayım

Telefondan kitap okumaya dalmışken bir ses duydum
"Pardon . yanına oturabilirmiyim ?"
Aslında tatlı bir sesti hatta okadar tatlı geliyorduki içim ısınmıştı birden doğru insanları gözlerindende okuyabildiğimi bilmiyordum da sesindende doğruyu bulabileceğimi düşünmemiştim .
"Tabiiki oturabilirsin ." gülümsedim ve oturacağı yerden çantamı kaldırdım o oturduktan bir süre sonra fark ettim oda kimseyle konuşmuyor ve kimseyi tanımıyordu ayrıca kendini beğenmişte görünmüyordu bende konuşmak için fırsat bulmuştum.
"İsmin ne? "
"Zeynep senin?"
"Danla memnun oldum."
"Bende . Nereden mezunsun?"
"Kerem aydınlar orta okulundan sen?"
"Bende kızıl ağaç tan ."
Ne kadar çok soru sormuştum kendime bende şaşırdım çünkü orta okuldaki neredeyse herkesten nefret ederdim kimseyle konuşmazdım yok denilecek kadar az arkadaşım vardı .
Zeynep'le bir süre konuşup tanıştık onu daha yakından tanıdım ilk iki dersimiz dil ve anlamtımdı ders işlemedik hoca herkesle tanışmak için sıradan başlayıp herkesle konuştu liste sırasına göre herkes tek tek ayağa kalkıp kendini tanıtıyordu ...
Sıra hiç bana gelmese keşke çünkü aslında çokta utangaç ve duygusal bir insanım listede 27. Sıradaydım ve sınıf 40 kişilikti 26. Kişi konuştuktan sonra sıra bana gelmişti heyecanlandım çünkü ben topluluk içinde konuşamazdım .
"Adım Danla , ımm 14 yaşındayım ,gümbette yaşıyorum , izmirliyim "
Diğerleri kendini tanıtırken ne söyledilerse aynısını söyledim ve oturmayı planlıyodum tam oturucaktım ama hocanın benle konuşacağı tuttu .
"Kardeslerin var mı Danla?"
Neden sormuştuki? Gerçekten çok gereksiz bir soruydu sıkıldığımı belli eden bir ifadeyle " Var erkek kardeşim var 9 yaşında." normalde kardeşimde üveydi ama bunu belirtme gereği duymamıştım çünkü insanların hakkımda bilgi edinmesini sevmezdim hatta kimseye sır vermezdim çünkü biliyordum kimse asla sır tutamaz .
"Teşekkürler Danla " dedi ve bir sonrakine geçti .
Neden soruyoki bu soruları şimdi kalkıp adım ne diye sorsam bilemeyecek ben daha dün ne yediğimi hatırlayamıyorum .
Neyse son derse kadar sınıftakilere rağmen Zeynep sayesinde dayanabilmiştim . Son derste bitti ve sonunda eve gidicektim sınıftan çıktım yürümeye başladım eve gitmeyi istiyordum çünkü okuma kitabımı almayı unutmuştum ve okumayı dört gözle bekliyordum en heyecanlı yerindeydim ve okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım .

NOT: Umarım beğenirsiniz zamanım olmadığı için ilk bölümü kısa tuttum .