"En zo eindigde de tweede wereldoorlog" en zo eindigt mijn leraar zijn verhaal.
Niet dat ik heb geluisterd, of dat ik dat ooit doe.
Ik staar zoals gewoonlijk uit het raam.
Helaas heeft de leraar dat dit keer door.
"Milan, let op"
Ik keer mijn hoofd langzaam naar het bord waar allemaal shit opstaat die ik blijkbaar moest opschrijven.
De leraar geeft mij een afkeurend knikje en gaat dan verder met zijn verhaal.
"Duss" zegt hij "vandaag krijgen we een nieuwe leerling. Omdat jullie mentor vandaag ziek is had hij gevraagd of ik Noah wilde introduceren. Dus bij deze dit is Noah"
Er komt een jongen de klas binnen gelopen.
De leraar gebaart hem om naast hem te komen staan.
Hij loopt richting de leraar, en gaat dan naast hem staan.
"Vertel maar wat over jezelf!" Zegt de leraar enthousiast.
"Oke" zegt Noah simpel.
Hij begint met praten.
"Nou, ik ben Noah. En ik ben 16 jaar"
De leraar kijkt hem teleurgesteld aan.
"Uhm, Okay" de leraar gaat verder.
"Dus wie wil Noah wegwijs maken?"
Allemaal meisjes steken hun hand op.
"Milan" zegt de leraar.
Ik kijk op.
"Wat" zeg ik.
"Waarom laat jij Noah de school niet zien?" Vraagt de leraar.
"Is goed" zeg ik onverschillig.
Dan gaat de bel.
Ik sta op en pak mijn tas, en loop naar Noah.
"Yo" zeg ik "kom maar mee."
Hij knikt en loopt achter me aan.
Ik begin met praten "het is echt Chill we hebben nu 2 uur tussen uur. Jij hebt nog niet echt een uur les gehad maar voor mij is het Chill." Zeg ik enthousiast. Hij lacht "ik vind het ook wel nice hoor." Ik kijk hem aan "zou ik je de school laten zien?" Vraag ik aan hem.
"Ja Nice" zegt hij.
Na een kwartiertje heeft hij de school wel gezien dus we gaan naar buiten.
Het is november maar het is best lekker buiten.
Ik en Noah kunnen het eigenlijk best wel goed met elkaar vinden.
Hij is best wel aardig.
Hij pakt een sigaret, en stopt hem in zijn mond.
"Wil je ook?" Vraagt hij.
Ik schud mijn hoofd. "Nee Dankje" zeg ik.
Hij lacht "wauw je bent gezond"
Ik lach terug " als je ziet hoeveel kilo snacks naar binnen werk, dan zou je dat niet zeggen"
Hij lacht " je ziet er niet slecht uit hoor"
"Uhm Dankje" zeg ik een beetje ongemakkelijk.
"Sorry, dat was een beetje raar. Ik bedoel je bent niet dik ofzo" zegt Hij nu ook een beetje ongemakkelijk.
Ik beslis om het een beetje weg te lachen.
"Ik ben zo iemand die kan eten maar er dan nog steeds uitziet als een tak."
De bel gaat de tussenuren zijn voorbij maar de pauze begint.
We lopen naar de kantine en pakken daar een bord prut.
Meer kan ik er ook niet van maken ik heb echt geen idee wat dit moet voorstellen.
Ik loop naast Noah en we zijn gwn aan het praten.
Maar wat ik jullie nog niet had verteld is dat ik zeg maar totaal onderaan sta als het om populariteit gaat.
Dus word ik gepest? Natuurlijk word ik gepest. Iedereen vind het heel leuk om mij er zo belachelijk mogelijk uit te laten zien.
Vandaag ook weer ik loop nietsvermoedend te kletsen met Noah, terwijl we richting een tafel lopen.
Maar iemand steekt zijn been uit waardoor ik struikel en alle prut recht op DEAN gooi.
Als je je afvraagt waarom DEAN zo groot staat is dat omdat DEAN de ware duivel is als je het aan mij vraagt.
Vroeger zaten we ook samen op de elementary school. (Basisschool)
Toen konden we het eigenlijk best goed met elkaar vinden.
Totdat hij verliefd was op een meisje, maar dat meisje vond mij leuk.
En op de een of andere manier werd hij daardoor boos op mij.
Sindsdien haat hij me waarschijnlijk weet hij niet eens meer waarom maar dat doet hij gewoon.
En prut over hem heen gooien midden in een volle kantine maakt het niet beter natuurlijk.
Hij gromt terwijl hij de prut uit zijn ijswitte ogen wrijft.
Ik heb Dean altijd al een beetje eng gevonden. Ik bedoel zijn ogen zijn zo lichtblauw dat ze bijna wit zijn.
Hij is erg tenger met een kaaklijn zo scherp dat je iemand er mee dood kunt steken.
Lichte huid met zwart haar.
En een litteken over zijn wenkbrauw.
Dat had hij vroeger al maar ik heb nooit durven vragen waar het van komt.
Ik word wakker geschud uit mijn gedachten door dat Dean mij vastpakt.
"Luister Milan je bent dood oke"
En smackt me op de grond.
Daarna loopt hij de kantine uit.
Ik word natuurlijk door de hele school uitgelachen.
Maar dan hoor ik een stem naast me schreeuwen " hou verdomme op"
Ik kijk op Noah kijkt woest in de richting van de jongen die me liet struikelen.
Even kijkt de jongen geschokt maar hij begint dan te lachen.
"Nieuwtje wilt stoer doen"
Noah loopt boos op hem af.
"Mischien wel ja als jij met je verdomde tengels van hem afblijft." Sist hij.
Dan loopt Noah naar mij, trekt mij omhoog en sleurt mij de kantine uit.
Net voordat we de kantine verlaten hoor ik iemand nog roepen: " wtf hebben jullie verkering ofzo"
Waarop natuurlijk de hele kantine weer lacht.
JE LEEST
~unknown~ is typing.. (boyxboy)
Teen Fiction(Dit boek speelt af in Amerika) Dit verhaal gaat over Milan. Milan is 16 jaar. Hij is altijd opgegroeid met mensen om zich heen die zware homofoben waren. Milan zelf boeit het vrij weinig. Alles boeit hem vrij weinig. Totdat hij Noah ontmoet. Hun re...