VoetbalSTER Mila

Eerste training

"Ja hier pass". Riep Mila naar haar vriendinnetje Brittany.
Samen waren ze naar de training van Brittany gegaan. Nu was partijtje aan de beurt, daarna was de training afgelopen.
Mila rende met de bal naar voren. Alleen Eva pakte de bal bij haar voeten weg.
"Haha iets te enthousiast". Giechelde Brittany. Mila moest ook wel een beetje lachen.
Maar ze was de bal nu wel kwijt. Dat was iets minder om te lachen.
Toen kwam Mila de bal weer tegen en probeerde hem af te pakken. Wat succesvol was.
Ze had nu maar 1 gedachte, scoren! Helaas werd de bal nu afgepakt door Lisa.
"Stoute Lisa"! Riep Brittany giechelend naar Lisa.
Mila probeerde weer de bal af te pakken, zodat ze weer de kans kreeg om te scoren.
Maar jammer genoeg lukte dat haar dit keer niet meer.
Inderdaad, stoute Lisa, dacht Mila giechelend. Maar Mila moest die bal krijgen, en dan natuurlijk scoren.
Brittany had de bal aan haar voet en keek om zich heen. Mila stond wel vrij maar lette niet op.
"Mila hier de bal"! Riep Brittany naar Mila. Ze keek om zich heen en zag toen de bal naar haar toe rollen.
En wat ze ook zag was een kans om een doelpunt te maken. Mila concentreerde zich goed op de bal en nam heel diep adem. Toen schoot ze de bal in het doel.
Het was het winnende doelpunt want het stond toen nog 0-0. Nu is het 0-1 voor Mila en haar team.
Mila's team juichte want ze hadden gewonnen!!!! Brittany keek verbaasd, want meestal was zij degene die het winnende doelpunt maakte. Ik ga ook op voetbal. Dacht Mila bij zichzelf.
"Mila je bent een held kom je ook op voetbal"? Vroeg Lara.
"Als het van mijn moeder mag wel". Antwoordde Mila trots.
Maar dan kan ik pas volgend seizoen meedoen, bedacht Mila opeens.
Ach joh daar verzin ik wel iets op. Brittany fietste samen met Mila terug naar Brittany's huis.
"Doei, tot morgen"! Riep Mila toen ze richting haar huis ging.
"Tot morgen"! Riep ook Brittany. Morgen is het donderdag, toch?

"Mam mag ik op voetbal"? Vroeg Mila opeens tijdens het avondeten.
"Hoe kom je daar nou weer bij"? Vroeg haar moeder Yvonne verbaasd.
"Ik ben vandaag met Brittany meegegaan naar voetbal. Ze was vergeten dat ze nog moest voetballen.
Dus ik mocht haar andere voetbalkleding aandoen. En dat was erg leuk. Ik bedoel dat voetballen wat leuk was". Vertelde Mila enthousiast.
Yvonne dacht na, en zei: "Ik zal erover nadenken. Maar je weet dat je dan volgend seizoen pas kan meedoen". "Ja dat weet ik allang want dat heb je gisteren al 12 keer gezegd. Ik heb het namelijk geteld".
Zei Mila zuchtend. Yvonne trok een gek gezicht. Mila giechelde weer.
"En weet je het al"? Vroeg Mila nieuwsgierig.
"Laat me eerst even slapen". Antwoordde Yvonne toen uiteindelijk.
"Oké welterusten". Zei Mila enthousiast. "Owh. Je bedoelt dat je het pas morgen weet"?
"Ja Mila ja. Dat bedoel ik. Dank je wel voor de aardige woorden". Zei Yvonne.
Mila staarde naar de grond, omdat ze wist dat ze er niet op zou komen.
"Hoe laat is het"? Vroeg Mila aan Yvonne.
Yvonne keek naar de klok en antwoordde: "5 over 7".
"Ik ga naar boven een film kijken". Reageerde Mila meteen.
"Oké neem ook maar wat chippies mee. Dan heb je voor de spannende momenten iets om snel op te eten". Riep Yvonne toen Mila de deur achter zich dichtgetrokken had.
"Oh ja lekker". Antwoordde Mila gauw. "Je kon het ook wel eerder zeggen hoor".
"Mijn fout". Excuseerde Yvonne zich.
Mila probeerde te rennen met de chipszak in haar handen wat helaas mis ging.
Gebeurt mij weer, dacht Mila. Ze raapte de chipjes op en stopte ze weer in de zak.
Ze keek de film: hotel transilvania. Een spannende kinderfilm. Het is een tekenfilm.
Mila kreeg grote ogen toen een vleermuis in een vampier veranderde.
Bij een ontsnapping stukje kwam haar moeder in haar kamer de tv uit te doen.
"Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee"! Riep Mila boos. "Nu het leuke stuk er is, moet jij hem uitdoen "!
"Het is bedtijd, lieverd". Zei Yvonne hoofdschuddend.
"Dat zal wel. Ik ga hem gewoon verder kijken". Eiste Mila kwaad.
Ze voelde zich nu rot, want als haar moeder erachter kwam dat ze dat echt ging doen, mocht ze waarschijnlijk niet op voetbal. En dat is om van te huilen, joh.
"Oh maakt mij niet uit. Als je nadenkt dan kun je weten wat de straf wordt". Zei Yvonne streng.
Mila wist het al maar liet het niet merken. "Wat dan"? Vroeg ze toen voor de zekerheid.
Want stel je voor, de straf wordt een week geen snoep meer eten, dan zou ze hem verder kijken.
"Sowieso geen voetbal". Legde ze kort uit. Shoet dat is jammer. Dan morgen maar verder kijken.
"Ik ga slapen byee". Zei Mila toen zodat ze morgen wist of ze op voetbal mocht. Ik hoop zo dat ik op voetbal mag, bedacht Mila in haarzelf.