Hij is onvermijdelijk

8) Eerste kerstdag

( Being drunk is amazing cause I don't have to think about my life. )

                         *8) Eerste kerstdag

{ LIA }

Het is kerstochtend en ik word wakker gemaakt door het geluid van de stofzuiger. Fijn. Geïrriteerd ga ik recht op zitten in me bed en kijk op me mobiel hoe laat het is. Als eerst zie ik dat me moeder me twee keer heeft gebeld. 

"Amanda, je hebt me wakker gemaakt." grom ik naar haar en ga zitten aan het keukeneiland met koffie die al klaar voor me stond.  "Sorry Nathalia. Ik moet alleen schoonmaken vandaag en daarna zal je geen last meer van me hebben."  "Hmm." mompel ik en drink de laatste slok koffie op. Het is bijna 12 uur misschien moet ik me moeder eens bellen. Ik verlaat de woonkamer en ga weer naar mijn eigen kamer. Zittend op mijn bed wacht ik tot mijn moeder opneemt. Na vijf keer een piep gehoord te hebben hoor ik haar stem. 

"Merry christmas Nathalia!" zegt ze enthousiast. Vaag hoor ik een paar stemmen in de achtergrond en muziek. Zo te zien vermaakt ze zich wel. "Jij ook mam." probeer ik zo vrolijk mogelijk te zeggen. Fuck deze shit. Ik wil niet verdrietig zijn hierover! Maar toch voelt het niet fijn.

"Nogmaals sorry..."  "Dat geeft niet mam. Ik heb toch al plannen voor vandaag." lieg ik snel. Ik wil niet dat ze denkt dat ik zielig ben. Want dat ben ik niet. Drie jaar heb ik me eigen keuzes gemaakt en ik ben trots op hoe ik ben. Ik ben niet mijn moeders ideale dochter en dat was juist mijn doel. Mijn moeder is typisch zo'n iemand die denkt dat een goeie studie het belangrijkste is. Je moet de beste zijn en de beste blijven. Je moet je gedragen zodat mensen nooit achter je rug om roddelen over je. Roken, drank, feesten en seks is een taboe. Als mijn moeder erachter komt dat ik rook, drink en naar wilde feesten ga flipt ze helemaal. Ach ze moet tenminste blij zijn dat ik nog geen seks heb gehad toch? Ook al denkt de hele school dat ik het zowat 1000 gedaan heb. Ik zucht.

"Mam ik moet gaan. Heb plezier!" Snel hang ik op en ga ik douchen en maak me klaar voor de dag. 

De likeur, die ik gisteren had gekocht, had ik verstopt onder mijn bed. Ik raap de fles en maak hem open. Nog voordat ik een slok wou drinken, want ik drink het altijd puur zonder het te mixen of iets, gaat de deur van mijn kamer open.  

"Amanda?!" roep ik verbaasd en verstop snel de fles achter mijn rug.  "Ik ben zo klaar. Alleen eventjes schoonmaken Nathalia." Beter dat ik de fles gepakt heb anders had ze die sowieso gevonden. Ik geef haar een fake glimlach en loop naar beneden. Eenmaal als ik beneden ben realiseer ik me dat Amanda zo meteen weer naar beneden moet en er dan een kans is dat ik dan flink aangeschoten ben. Dat risico neem ik maar niet. Ik grijp naar mijn jas en schoenen, nog steeds met mijn fles in me hand, en verlaat het huis. "Amanda ik ben buiten!" roep ik nog voordat ik vertrek. 

Het is stil buiten dus ik besluit naar het park te gaan wat vlak achter de stad en de kerk ligt. Snel plof ik neer op een bankje en neem mijn eerste slok. Het brandende gevoel spoelt door mijn keel en doet me goed. 

Kerstmis. Een dag, of de dagen, die je viert met je familie. Met de mensen waarvan je houdt. Houden van iemand is iets groots en natuurlijk hou ik van me moeder maar toch denk ik soms dat ze me vergeten is en dat haar leven nu veel beter is zonder mij en mijn vader.  

Ik hoor muziek en mensen lachen en ik weet precies waar het vandaag komt. Het kerstfeest van de familie Kahn ziet er gezellig uit vanaf hier. Het verbaasd me dat er veel mensen zijn komen opdagen. Michael staat vast ook ergens daar tussen in zijn dure pak. Ik zucht en drink van de likeur die al bijna op de helft zit. Aangeschoten ben ik nog net niet maar ik voel het wel opkomen. Net wanneer ik nog een slok wil nemen grijpt iemand de fles uit mijn hand.  
 

"Hey! geef terug bitch!" roep ik. Ik sta op en kijk in de ogen van Michael. Een dure pak heeft hij zeker wel aan. "Ik denk dat je wel genoeg heb gehad." Ik zucht. Waarom lukt het me nooit om hem te vermijden. Waarom komt hij dan ook altijd naar mij? Zou hij me leuk vinden?

"Michael, jij bepaalt niet wat ik doe. Niemand bepaalt wat ik doe behalve ik zelf." maak ik hem duidelijk en grijp de fles terug. Hij grijnst waar ik totaal niet tegen kan en alleen maar bozer van word.  "Stop eens met grijnzen!" roep ik.  "Niemand bepaalt wat ik doe behalve ik zelf. Dus ik mag grijnzen wanneer ik het wil." Ik zweer het je, deze jongen zoekt om ruzie.  

 "Moet jij niet terug naar je feestje." en ik wenk naar de kerk. Hij haalt zijn schouders op. "Die mensen zijn allemaal oud en praten over niets anders dan hoe de jeugd van tegenwoordig verpest is." Hij stopt even met praten en wijst naar de fles en dan naar mij. Ik kijk hem boos aan.  "Dus ik zei tegen me ouders dat ik eventjes ging lopen en nu staan we hier." 

 "Oke, leuk voor jouw. Ga maar weer terug of ga een ander meisje proberen te versieren in je dure pakje." grom ik en neem nog een slok van de drank. Hij trekt zijn wenkbrauw op en begint dan keihard te lachen. Verbaasd zet ik een stap achteruit. Heb ik iets verkeerds gezegd?

 "Is het grappig?" sis ik naar hem. Hij knikt lachend en komt weer bij.  "Oh narcisje." hij grinnikt nog en doet een stap dichterbij me.  "Dacht je nou echt dat ik je probeer te versieren?" hij fluistert het zo zachtjes dat ik even na moet gaan of hij het echt gezegd heeft. Ik slik. 

 "Niet dan? Ik bedoel je hebt vast gehoord van de jongens op school dat ik totaal niet makkelijk te krijgen ben en daarom zit je me sinds dag een al achterna. Je mag dan wel mysterieus en knap zijn maar, ik val niet op jouw! begrepen?!" opgelucht haal ik adem als ik uitgepraat ben. 

 "Dus je vind me mysterieus en knap?"  "Michael!" roep ik weer boos. Hij lacht en haalt zijn handen omhoog als teken dat hij zich overgeeft.  "Ik heb genoeg gehoord. Bedank voor het complimentje narcisje. Jij mag er ook wezen." hij knipoogt en draait zich om om weg te lopen. 

"Val toch neer!" grom ik en zuip weer aan de fles.