Sulyap (COMPLETED)

Chapter 5: Room 147

March 10, 2016, di maalis sa isip ni Joshua ang ngyari, lalo na yung sinabi niya. Gusto niya magpakamatay dahil sa ginawa niya kaso di niya magawa. Pati sa pagkain lagi wala siyang gana ilang beses din natanong ng magulang niya kung ok lang siya ang sumbat niyan "Ok lang po ako, pagod lang ako." Habang nakahiga sa kwarto niya ay maynatanggap siyang text noong tinignan niya ang pangalan ay Karen Magde.

Karen: Hello, Joshua mama ito ni Bianca

Joshua: Hi Mrs. Magde po.

Karen: May idea kaba kung nasaan si Bianca?

Joshua: Wala po bakit?

Karen: Kahapon ng afternoon sinabi niya lalabas daw siya,
magpapahangin lang daw siya.
kaso di siya umuwi noon
hinanap namin siya kaso di namin makita.

Joshua: Wala po akong alam, pasensiya na po.

Karen: Ok lang iyon, dear.
Ako at asawa ko nagaalala na ng husto
maari ba tulungan mo kami sa paghahanap?

Joshua: I'm willing to po ma'am.

Apat na taon na ang nakalipas noong tinulungan niya hanapin si Bianca.

Bianca: Magandang umaga, sweety! ☺

Joshua: O sweety? 😊

Bianca: May bago akong news yung kaibigan ko na nagtratrabaho sa travel agency binigyan niya ako ng dalawang airplane passes. 😀

Joshua: Astig para san pala? 😊

Bianca: Duh? para sa last date natin bago magkasal.
di ko akalain magkakaron tayo ng ganitong oppurtinity.
Lalo na before ng marriage natin.

Joshua: We're so blessed, sweety ☺

Bianca: Totoo. Tuwang tuwa ako na may bf ako na katulad mo.
Mula sa bestfriends papunta sa ganito? uncommon yon ah 😉

Joshua: Masaya din ako maygirlfriend din ako katulad mo ☺

Bianca: So darling saan mo gusto pumunta?
Japan or France?

Joshua: Gusto ko parehas pero JAPAN! haha

Bianca: Magandang desisyon haha.
Pre bakit di ako namatay?

Joshua: Ano ba pinagsasabi mo?

Bianca: Bakit di ako namatay noong nasagasaan ako ng sasakyan?
you made me look for more at lalo pako naggala sa kawalan..

Joshua: Tama na yan, enough na

Bianca: Hindi siya enough pre.
Isang araw napaginipan ko yung isang babae na umiiyak..
naglalakad siya sa kalsada para makalimutan ang lahat tapos boom...
nasagasaan siya ng isang sasakyan.. nakuha niya ang gusto niya pero yun pala hindi.

Joshua: Tama na yan pagusapan naman natin ang iba

Bianca: Wala tayong paguusapan kung hindi ito lang.
Tapos dinala nila yung babae sa isang building tapos mga tao doon ay puro nakaputi. Pati na yung dingding at kisame puti.
Simple at boring na puti...
Dinala nila siya sa kuwarto na pang 147.. sa loob ay puti padin.
pero atlis di namatay yung babae.

Joshua: Di namatay?

Bianca: Oo.
Hey Joshua kung bibigyan ka ng pagkakataon ulit ng buhay.

Joshua: Anong pagkakataon?

Bianca: Pagkakataon na...
Para  matuto na..
Sandali lang....

Joshua: Matuto ng alin?

Bianca: Shhhhh Joshua. andito na yung sasakyan. Babangain na ako