#Oh_That_Feeling 14хэсэг
Би: бид хүн биш. Хүний сул тал айдас бдаг. Айдас бол бид гэсэн үг. Тэгэхээр бидний сул тал бол хүн!
Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х-Х
**Хаёны талаас**
Юу? Тэхён... чи юу яриад бгаа юм бэ??? Би чамайг яаж аврах юм... би ойлгохгүй байна...
Тэхён надад тэгж хэлчихээд намайг модны ард нуун өөрөө Сүмийн ар талын хэсгийг даван алга боллоо.... Чимээ аниргүй болсны дараа хөлийн чимээ сонсогдон цочин эргэж харвал Жимин Хусог 2намайг зүглэн гүйж байлаа...
Жимин: Хаён.. яагаад уйлчихаа вэ? Удаад бхаар чинь санаа зовоод ирлээ. Бас энд юугаа хийгээд...-
Би: харсан *нулимс урсах*
Хусог: Тэхён... нөгөө залуугуу?
Би: тиймээ *нулимсаа арчих*
Жимин уурлан: одоо юм ярьж бх цаг мөнүү? Хаёныг яачихсан бгааг харлдаа.. Машинлуу явцгаая
Жимин намайг үүрэн машинлуу явлаа...
Бид Сөүлрүү дорхноо оччихов. Харин Хусог бидэндтэй ярилцаж чадалгүй ажилтай учраас биднийг гэрт хүргэж өгөн явлаа....
**гэрт**
Би: ээж байхгүй юм бхдаа?
Жимин: тэнд чмг хүлээж бхад надлуу ярьсан... ойрын хэд хоног ажил дээрээ хононо гэж блээ... чи утсаа яасын? Холбогдохгүй байна гэсэн *буйдан дээр намайг суулгах*
Би: мэдэхгүйэ..
Жимин: би ус бэлды.. чи усанд ор. Усанд орж бх хойгуур чинь хоол хийе
Би: надад ингэж хандах хэрэггүй. Би хариуг чинь төлж чадахгүй
Жимин надлуу харан: юугаа яриад бгаа юм бэ? Чи миний оронд бсан бол зүгээр сууж чадах бсануу? *нойлын өрөөлүү орох*
Би үл ялиг инээн: тэнэг гэдэг нь
Жимины бэлдсэн усанд орж хэсэг тайвширлаа.. болсон бүх зүйлийг эхнээс нь нухацтайгаар бодно... эргэлзэлгүй нэг үр дүнд хүрсэн юм...
Жимин: |Хаён... уснаасаа гарж ирээд хоолоо идээрэй *орилох
Би: заа
**хоолны ширээнд**
Би: амттай болсон байна
Жимин: зүгээрдээ..
Гэнэт Жимины утас дуугарлаа..
Жимин утсаа аван: бнуу?
YOU ARE READING
Oh That Feeling 1
FanfictionТэхён ямар ч хариу үйлдэлгүй гарийнхаа алгыг дээш харуулан доошоогоо таг ширтсэн байв. Түүний харж байгаа хэсгийг хартал гар нь тэнгэр газарт уусаж буй мэт үл үзэгдэж эхэлнэ... Тэхён гэнэт босоод намайг тэвэрлээ...