DOKTOR I Siyahın Dansı 1+2

✴27.BÖLÜM✴

Nasıl gidiyor doktorlarım?? Dersler felan... Tatil de az kaldı hani 😀😀 neyse yine bombastik bir bölüm ile karşınızdayım. Sınavların arasına sıkışmış bir bölümdür kendisi. Bu arada yaptığınız yorumlar bir harika dostum😗😗 Aģlatacaksınız valla.

Ve heyyy hayalet doktorlarım ses verin 😂

Keyifle okumanız dileğiyle. (🌟) yıldıza da basmadan geçmeyin aman haa!

İYİ OKUMALAR MELEKLERIM... Yorumlarınızı merakla bekliyorum💙💚💜💛

Seviyorum sizi...

***

YAZARDAN...

"Sesinde yıllarım kaybolsun, kadın! Gözlerinde benliğim asılı kalsın... Kalbinde ise, kalbimde olduğu gibi adım fısıldasın. Daima..."

Genç adam karşısındaki kadına baktı uzunca. Nefesleri birbirine karışıyordu. Bir an da tüketmek istemezden o al dudakları, sonsuza kadar kopmak istemiyordu.

Düzene girmemiş nefesi ile genç kıza sarfettiği cümleler her iki aşığında kan akışını hızlandırmıştı. Susmadı Egemen... Bugün Toprak'ı kalpten tahtalı köye göndermeye yemin etmiş gibiydi. Öyle hızlı atıyordu ki genç kızın kalbi...

"Ölüm olmazsa bizi ayıran, yazık olur be mavilim..."

Zorlukla bir nefes çekti Toprak ciğerlerine. Fazla gelmişti bu laflar. Kalbi daha ne kadar dayanırdı emin değildi. Gözleri aşk kırıntılarıyla harmanlanmıştı. Yıldız gibi parlıyordu. Mavi ve Siyahın karışımı geceydi bu iki kalp. Çünkü Güneş olmak için ne çok parlak, ne de çok renkliydiler.

Siyahtı onlar. Bedenleri ve ruhları, elleri gibi siyahtı. Geceydi işte. Parlak yıldızların kol gezdiği, göz gözü görmediği gece... Kalpleriydi yıldızlar. Güneşten ışık alıyorlardı belki ama karanlıktılar. Zaten büyüdükçe, zaman geçtikçe kararmaz mıydı insan? Ha işte Güneş bu karanlığın somut haliydi sadece. Yardımcı karakteri... Belki de yedek oyuncusu.

"Mutluluk yakında sevgilim... Önce Yaratanın sonra ise benim ellerimde. "

Genç kız lal olmuş dilini çözdü uzun zaman sonra. Hülyalı bakışları eşliğinde "Bana çiçek bahçesi vadetme, Bahar kokulum. Var olan çiçeklerimi ezme yeter!", diye fısıldadı.

Acıdı adamın yüreği. Sevdiğinin kalbini ne denli parçaladığını o an anladı. Bir daha sevdi kollarında ki güzelliği... Bir daha aşık oldu mavilisine.

"Ezmem hatun! Kıyamam..."

Toprak gözlerini kapatıp, kafasını adamın göğsüne koydu. Kokusuyla huzur buldu.

"Kıydın! Kökümden koparttın beni." Kafasını kaldırıp gözlerine baktı sevdiğinin. Kendisine bakamıyor, vicdan azabı çekiyordu besbelli.

"Yaralarım derin baharım. Dinmiyor."

Egemen gözlerini sımsıkı kapatmış acı çekiyordu. Kendini en yüksek uçurumdan aşağı atıp, engin sularda kaybolmaktı amacı. Nefret etti kendinden. Gerizekalılık edip, ayrılmayı çare bulmuştu. Hata etmişti ama geç kalmış sayılmazdı. Toprağın kalbi adama koşulsuz tapıyordu.

Alnını genç kızın alnına yasladı. Gözler hala kapalıydı.

"Saracağım. Sana yeminim olsun ki iz dahi bırakmayacağım. Affet mavilim! Affet..."