Όχι τόσο διαφορετικοί

Ραντεβού?

T

"Και τέλος!"φώναξα αγανακτισμένος ενώ πυροβόλησα τον τελευταίο κακό στο Call of Duty και έπεσε εξαθλιωμένος στο κρεβάτι.Ο Ντίλαν,που είχε έρθει για να παίξει μαζί μου,ξάπλωσε στο κρεβάτι.

"Γιατί πάντα χάνω σε αυτό το παιχνίδι?"μουρμούρισε ενοχλημένος"Γιατί δεν παίζουμε κάτι πιο εύκολο?Όπως Happy Wheels ή Among the Sleep?"

"Πρώτον,γιατί αυτά είναι για έναν παίκτη και δεύτερον,πάντα φωνάζεις όταν εμφανίζεται το περίεργο αρκουδάκι"

"Τα αρκουδάκια δεν θα έπρεπε να μιλάνε"Κυρίες και κύριοι,ο Ντίλαν έγινε επίσημα ο πιο γλυκούλης άνθρωπος στον κόσμο.Άφησε ένα μικρό γέλιο να μου ξεφύγει ενώ το κινητό μου χτύπησε.

"Παρακαλώ?"

"Εμ,γεια Τόμας.Είναι η Νταϊάνα"

"Ω ναι,γεια Νταϊάνα"Ο Ντίλαν άφησε το τηλεχειριστήριο και έκατσε δίπλα μου τοποθετώντας το κεφάλι του όσο πιο κοντά στο ακουστικό μπορούσε.

"Αυτός ο φ-φίλος σου,Κι νομίζω τον λένε,μου έδωσε τον αριθμό σου.Μου έδωσε επίσης τον δικό του αλλά εσύ είσαι πιο γλυκός"

Ο Ντίλαν έκανα μια έκφραση αηδίας όταν το άκουσε.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί την αντιπαθεί τόσο.

"Με πήρες μόνο για να μου κάνεις κομπλιμέντο?"

"Όχι.Απλά αναρωτιόμουν,αν θα ήθελς να δούμε καμιά ταινία μαζί ή κάτι τέτοιο?"

Προσπάθησα να καταλάβω τι ακριβώς είχε πει.Νομίζω μου ζήτησε να βγούμε.Γαμώτο δεν το πιστεύω.Ο Ντίλαν με κοίταξε και κατάλαβα πως ήθελε να πω όχι.Όμως-όσο εγωιστικό και αν ακούγεται-μου αρέσει να τον βλέπω έτσι.Είναι λες και ζηλεύει!

"Ναι σίγουρα.Υπάρχει ένα σινεμά για γωνία από το λέιζερ ταγκ,μπορούμε να πάμε εκεί"

"Τέλεια!Τα λέμε εκεί Βρετανέ"

Γέλασα και έκλεισα το τηλέφωνο πριν κοιτάξω τον Ντίλαν.Δεν έδιχνε πολύ χαρούμενος.

"Τι?"

"Αλήθεια θα βγεις με ένα τυχαίο κορίτσι?Δεν ξέρεις τίποτα γι' αυτήν.Θα μπορούσε να είναι δολοφόνος"

"Νομίζω πως υπερβάλλεις"

"Διαφωνώ.Εκτός αυτού με ποιον θα παίξω βιντεοπαιχνίδια?"

"Δεν ξέρω!Με τον Κι,την Κάγια,την κοπέλα σου"είπα την τελευταία λέξη με όλη την κακία που είχα μέσα μου.Αλλά αμέσως μόλις την ξεφούρνισα,το μετάνιωσα με το πληγωμένο ύφος του Ντίλαν.