Το γλειφιτζούρι σε σχήμα καρδιάς που ποτέ δεν έδωσα!

Κεφάλαιο 1

Τα φύλλα των δέντρων είχαν αρχίσει να παίρνουν την φθινοπωρινή χροιά τους η οποία τα έβαφε με διάφορα χρώματα.Το χώμα ηταν υγρό. Είχε βρέξει προηγουμένως. Η ατμόσφαιρα στο κεντρικό πάρκο της Ωραιόπολης ήταν αρκετά ψυχρή και γεμάτη υγρασία. Το φθινόπωρο ήταν εδώ.

Καθόμουν σε ένα από τα δεκάδες ξύλινα παγκάκια του πάρκου.Τα δέντρα από πάνω μου έστεκαν ακίνητα σαν μαγεμένα. Ήρεμα μετά την καταιγίδα. Κάποια παιδιά όχι μεγαλύτερα από δέκα χρονών έπαιζαν στην πολύχρωμη παιδική χαρά που ήταν δίπλα μου. Ήταν ο μοναδικός θόρυβος που έσπαγε την απόλυτη ησυχία που είχε τυλίξει την πόλη. Ο ουρανός είχε αποκτήσει ξανά το γαλάζιο του χρώμα και σιγά σιγά ένα ουράνιο τόξο ξεπρόβαλε από την άκρη του βουνού που ήταν δίπλα από την Ωραιόπολη.

Και τότε την είδα.Ηταν εκεί μπροστά μου, λιγότερο από είκοσι μετρα μακριά μου.Τα στιλπνά καστανά μαλλιά της χύνοταν πλούσια στους λεπτούς της ώμους.Τα μάτια της , πράσινα όμοια με γάτας σπινθιροβολούσαν.Τα χείλη της σαρκώδη και ροζ θα μπορούσα να τα φιλάω μέχρι να μην μπορώ να αναπνεύσω άλλο.Και δεν ήταν μόνο αυτά που έκαναν αυτό το κοριτσι ακαταμάχητο.Ηταν και τόσο όμορφα ντυμένη που θα μπορούσε άνετα να ήταν μοντέλο.Φορούσε ένα ωραίο μαύρο φορεματάκι που της πηγαινε απίστευτα.

Αυτή η κοπέλα που ερχόταν με χάρη και βιασύνη να με συναντησει ήταν η Κλαίρη.Η καλύτερη μου φίλη με την οποία είμαι τρελά ερωτευμένος .Στα κρυφά βέβαια .Ποτέ δεν είχα το θάρρος να της αποκαλύψω ότι την αγαπώ άπειρα πολύ. Με την Κλαίρη ήμαστε φίλοι από την πέμπτη δημοτικού και όλα αυτά τα χρόνια από τότε ήμαστε αχώριστοι .Μαζί στο σχολείο , μαζί στις παρέες, παντού μαζι.Ο Πέτρος και η Κλαίρη , έλεγαν όλοι σαν να ήμαστε ένα για όλους αυτούς τους ανθρώπους.Ενα για τους άλλους, δύο όμως για εμάς .Για την Κλαίρη τουλάχιστον.

Μου είχε τηλεφωνήσει πριν από μισή ώρα και μου ζήτησε να βρεθούμε εδώ. Μου είπε πως ήθελε να συζητήσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Σκέφτηκα αμέσως ότι ήθελε να μου πει πως τα έφτιαξε με κανένα νέο αγόρι και εκνευρίστηκα .Παρολα αυτά πήγα να την συναντήσω ως συνήθως βράζοντας από θυμό προβλέποντας τι θα μου ανακοίνωνε.

Της έκανα νόημα από μακριά και εκείνη απάντησε χαρίζοντας μου ένα υπέροχο χαμόγελο με τα πανέμορφα λευκα της δόντια.Σηκώθηκα να την υποδεχτώ.Ψέματα. Ηθελα απλώς για μία ακόμη φορά να την κλείσω στην αγκαλιά μου . Να αισθανθώ όλο της το σώμα μέσα στα χέρια μου .Με πλησίασε τρέχοντας.

-Γεια σου γλυκέ μου,μου είπε και αφού με φίλησε στο μάγουλο έπεσε στην αγκαλιά μου.

-Γεια σου καρδούλα ,της απάντησα εγώ προσπαθώντας να παρατείνω όσο γίνεται αυτήν την αγκαλιά.

Συνεχίζεται...