Een meisje en haar (geheime) leven.

tranen en Drake

-Rosa-

Ik lag op iets zachts. Waar was ik? Wat gebeurde er? Ik opende langzaam mijn ogen. Ik bevond me in een schemerige ruimte. Er viel wat licht door een groot raam naar binnen. Maar het werd geblokkeerd door twee grote rode gordijnen. Ik hoorde wat voetstappen en een klik. Meteen daar na werd ik verblind door fel licht. Met de klik was de lamp in de kamer aan gegaan. Ik knipperde. Mijn ogen raakte langzaam gewend aan het ligt. Het eerst wat ik zag was de malle hoed van Drake. Ik kreunde. Drake.... Hij wou me bijten... Op het station... Daarna was alles vaag. Ik probeerde rechtop te gaan zitten. Een hevige hoofdpijn zorgde dat ik weer terug zakte. Nu het licht aan was kon ik zien waar ik me bevond. Ik lag in een kingsize bed met rode, zachte lakens. Een kamer die naar mijn gevoel veelste luxieus was. Met een grote kristallen kroonluchter aan het plafond. Drake liep op me af. Ik wilde achteruit kruipen. Maar dat kon ik niet. Mijn hevige hoofdpijn hield me stil. Ik wilde schreeuwen maar iets in me zij dat ik het beter niet kon doen. Drake speelde met een afstandsbediening in zijn handen. Hij gooide hem op en ving hem weer behendig. Hij kwam naast me op het bed zitten. Te dichtbij naar mijn zin. Hij grijnsde. Er liep een rilling over mijn rug. Ik probeerde snel mijn angst te bedwingen. Ik wist dat hij namelijk mijn angst kon voelen. Drake hield de afstandsbediening stil en richtte hem op het mega tv scherm in de kamer. De tv schoot aan. Mijn adem stokte in mijn keel. Wat ik zag... Nee... Ik vond het vreselijk. Ik slikte moeizaam. Mijn ogen brandden. Er liep een traan over mijn wang. Drake veegde hem weg met zijn vinger. Iets wat er voor zorgde dat ik mijn tranen niet meer in kon houden. Drake deed ook niet de moeite om zich in te houden. Hij liet zijn ware ik zien. Zijn tanden blonken, zijn rode met paarse ogen staarden me aan. Ik veegde ongemakkelijk de tranen weg en probeerde nogmaals te gaan zitten. Dit maal lukte het. Ik leunde tegen de bedrand. Ik had geen zin om nogmaals in elkaar te zakken. Drake kwam dichterbij. Ik voelde zijn warme adem kriebelen in mijn nek. De haartjes van mijn armen gingen overijnd staan. Nee, nee, nee! Ik duwde Drake van me af. Hij grinnikte. 'hihihihihi....' Drake fluisterde. 'Jou twee beste vrienden, gaan het nog veel moeilijker krijgen als dit... Dit was maar het begin... Ghehehehe....'

-Dylan-

Ik trok aan de kettingen, iets wat veel gerammel veroorzaakte. Ik keek naar Steven. Ook hij, was geboeid. Nadat hij terug was veranderd dan. Steven bromde. 'Ik haat dit!' Ik knikte. 'Ik ook. Er moet een manier zijn om los te komen.' Steven knikte instemmend. 'Inderdaad. En als we los komen, weten we in iedergeval dat Rosa zich ook ergens in deze villa van Drake bevind.' Ik rukte nogmaals aan de kettingen. Weer tevergeefs. Drake had zijn zaakjes goed geregeld. Eigenlijk had ik het moeten weten ook. Ik wist dat Drake een villa in Trefer had. Ik was hier toen we klein waren een keer geweest. Ik kende de route nog een beetje. Drake had me de hele villa laten zien. Met dank aan een van zijn vroegere misselijke spelletjes. Allhoewel dit spel nog veel erger was. Ik staarde de half duistere ruimte rond. Ik had nu geluk met mijn vampier ogen. Voor een normaal mens zou het te donker zijn om ook maar iets te zien. Ik zuchtte. Ik zag niks wat ons kon helpen. Alles begon er steeds moedelozer uit te zien. Maar ik zou niet opgeven....!