Birisi için fedakarlık yapmak nasıl bir duyguydu ? Tek fedakarlıkta değil aslında olay. Hani tek kişiyken iki kişi olabilmek aslında. Bütün hayatını ona adayıp ona göre şekillenmek ? Ya da güvenebilmek ? Hissisleştim aslında. Hissedebilmek istemek aslında tek mesele. Ve bunun için fedakarlık yapmayı. Aynı yola çıkabilecek gücü bulmayı. Biriyle yoluma devam edebilmeyi sevebilmeyi, onun için bütün fedarlıklarını yerine getirebilmeyi.. Sonunu düşünmeden devam etmeyi?Neden olmuyor ? Ney beni durduran ? Bu duvarlar neden? Ne yapmam gerekiyor? Gözüm kapalı güvenmelimiyim ? Gözüm kapalı biri için fedalarlık yapmak için yola atılmalımıydım ?Bilemiyorum.. Ya boşa çıkarsa .. Ya bu kadar toplamışken kendimi tekrar dağılırsam ? Ozamanda toparlamaya gücüm olur mu dersin ? Ne kadar çok soru işareti var kafamda değil mi ? Artık kendı yoluma devam etmem gerektiğinin farkındayım. Ama senin düşüncelerin duyguların kimin umurunda ki ? Şu ölümlü dünya'da kime göre önemlisin? Kime kendini açmalısın? Bir kerede sonunu düşünmeden hareket etsem ne olurdu sanki ? İnsan büyüdükçe hayatta kendi kendine kaldığı zaman hayata karşı bakışı değişiyor ve insanlara karşı daha bir seçici oluyor. Tek bende mi oldu dersin ? Bu kadar acının bu kadar üzüntünün üstüne üzülmemek artık yorulmamak istemek çok mu saçma ? Peki nereye kadar gidicek bu böyle ? Döndüğünde bişeyin değişmiceğini bildiğin halde hala o yolda yürürmüydün ? Yada o yol biter mi ? Eninde sonunda ulaştığın yer mutluluk olurmu ?
