Hij is onvermijdelijk

10) Uitnodiging van een fuckboy ook naar een fuckboy.

( Don't ever think a man loves you because he keeps coming back. That man loves the power he has over you. He knows you will take him back. )

   *10) Uitnodiging van een fuckboy ook naar een fuckboy.

{ LIA }

"Thanks Deem." zeg ik terwijl ik mijn schoenen aan trek. "Bitch, je bent hier altijd welkom als die Amanda er is. Shit ik mag haar echt niet." Ik lach. Ze snapt precies hoe ik denk en daarom is ze mijn beste vriendin. Er zijn weinig mensen om wie ik geef, eigenlijk geef ik bijna om niemand. Maar Demi is een uitzondering net zoals Sophie.

"Ik zie je later!" ze knikt en ik loop het huis uit. De sneeuw is gelukkig al verdwenen. Het is ook gelukkig rustig op de straten. Dat is best logisch want het is tenslotte de dag na kerst.

"Hey wacht!" Ik maak me ogen groot en draai me om. What the fuck!

"Goedemorgen Narcisje." ik rol mijn ogen en loop door. Hij snapt niet dat ik niet met hem wil praten want hij loopt met me mee.  "Michael. Laat me alsjeblieft met rust." zeg ik nog rustig. Ik word letterlijk gek van deze jongen. Overal waar ik ben is hij er ook. 

"Waarom zo chagrijnig?" Ik zucht. Hij gaat me dus echt niet met rust laten. Precies op het moment waneer ik hem wou uitschelden gaat mijn telefoon. Shit. Het is mijn moeder. Ik weet waarom ze belt. Amanda heeft zeker alles verteld over de drank en sigaretten.

"Ga je nog opnemen? Waarom twijfel je?" Ik kijk hem verbaasd aan.  "Ik twijfel nooit." zeg ik voordat ik opneem.

"Natalia Amber Rebecca Cara Ivy Safray! hoe durf je!" ik slik en Michael kijkt me verbaasd aan. Waarom staat hij er überhaupt nog? Ik draai me om zodat ik een beetje privacy heb.

"Mam, ik kan het uitleggen." Ook al weet ik dat er niets uit te leggen valt.  "Je kan het uitleggen? Er valt niets uit te leggen! Ik was gisteren bij een paar vrienden en opeens belde Amanda om me te vertellen dat mijn dochter dronken lag op de bank met haar vrienden!" Ik zucht.  "Hoe kom je aan de drank? En sinds wanneer drink je! Je weet dat je niet mag drinken! je bent pas een meisje van 17 jaar. Ik had dit niet van je verwacht." Ik blijf stil want ik weet niet hoe ik hierop moet antwoorden. Mijn eigen moeder weet gewoon niet hoe ik ben. Dit is best triest eigenlijk.

"Toen je zei dat je plannen had wist ik niet dat je je bezig hield met zulke dingen!" gaat ze door." Waar maak je je druk om? Ik leef toch nog? Me cijfers op school zijn goed en ik ben gezond. Nergens voor nodig al dit gezeik." zeg ik. "Gezeik! Je denkt dat dit gezeik is!" oh nee hier gaan we weer.

"Ik probeer je alleen te helpen Nathalia." Ik rol mijn ogen.  "Ik dacht dat Amanda je goed zou doen maar ik heb me vergist. Ik denk dat Amanda je nog steeds goed zou doen maar het is niet genoeg."

"Wat bedoel je?" vraag ik.  "Ik denk dat het probleem is dat je een man nodig hebt in je leven." Heb ik dit echt gehoord?  "Na het vertrek van je vader begon je met je haar verven en ik weet dat je veranderd bent. Ik denk dat een man in je leven beter zou doen. Iemand die er voor je is."

"Demi en Sophie zijn er voor me." probeer ik.  "Dat bedoel ik niet." oh shit.  "Bedoel je dat ik een vriendje nodig heb?" vraag ik geschrokken. Oke dit is officieel het raarste gesprek die ik met mijn moeder heb gehad.       

"Ja lieverd. Heb je er nooit aan gedacht? Je bent al 17 en..."  "Stop."  onderbreek ik haar.  Dit is absurd en raar.  "Ik kan prima voor mezelf zorgen. Ook zonder een vriendje. Jongens zijn allemaal hetzelfde en ik heb ze niet nodig." Ik hoor haar zuchten.  "Mam, ik zou niet meer drinken. Dat is toch wat je wou horen?"

"Vergeet roken niet!" ik rol mijn ogen.  "Natuurlijk niet. Wat jij wilt." 

"Nathalia!" "Ik beloof het." zeg ik dan uiteindelijk. Daarna zegt ze nog dat ik op zoek moet naar een vriendje en eindelijk hangt ze op. Ik stop mijn telefoon weer in mijn jaszak en ga met mijn handen door mijn haar. Genant was dit zeker.

"Dus? Wie was dat?" geschrokken draai ik me om. Oh ja natuurlijk. Michael stond hier nog. Ik was hem eerlijk gezegd alweer vergeten.

"Het was me moeder maar het gaat je helemaal niets aan." mompel ik en loop weer door in de hoop dat hij weg loopt maar juist om me te irriteren loopt hij weer mee. Wat ik ook doe of zeg, hij gaat niet weg.

"En je moeder wilt dat je een vriendje zoekt?" Ik stop met lopen en kijk hem boos aan.  "Je hebt zeker alles mee zitten luisteren." Hij grijnst als antwoord en dat zegt al genoeg. "Ik ben echt klaar met jouw. Verdwijn alsjeblieft uit mijn leven. Ik zeg nog alsjeblieft en dat zeg ik nooit. Ik heb dingen te doen en jij houdt me constant tegen." snauw ik naar hem. Hij lacht.

"Je hebt dingen te doen? je had zelfs op kerst geen plannen! Denk je nou echt dat ik geloof dat je nu iets belangrijks gaat doen?" Ik klem mijn kaken op elkaar. Hoe durft hij!

"Fuck you. Ik heb een heel sociaal leven." en ik steek mijn middelvinger op. Sociaal ben ik zeker. Op feesten. Hij schudt zijn hooft en grijnst nog steeds.

"Tuurlijk." Daarna blijft hij een minuutje stil tot hij geappt word.  "Zeker een van de meisjes die je gebruikt?" vraag ik. Hij rolt zijn ogen.  "Sta ik nu al bekent als fuckboy?" Ik knik waardoor hij alleen breder gaat lachen. 

"Het is een uitnodiging van Brandon. Hij wilt dat ik naar zijn feest kom op oudjaarsdag dag." Ik kijk hem met open mond aan.  "Shit." mompel ik. "Ik dacht dat Brandon je haatte?" zeg ik daarna.  "Dacht ik ook. Nee dat weet ik maar toch ben ik uitgenodigd." "Oke" verder geef ik geen interesse meer. Gelukkig na een tijdje neemt hij een andere afslag en ben ik hem eindelijk kwijt. Voor nu dan. Nu ik weet dat hij ook gaat komen op het feest van Brandon moet ik me alvast klaar maken voor nog een discussie met hem zoals altijd.

Heyyy ik moet ff mededelen dat ik de cover van dit boek ga veranderen. Ik denk ik zeg dit maar voor er verwarring komt.
Dit word waarschijnlijk de nieuwe cover:

Of deze:

Maar ik denk dat ik toch maar voor de eerste ga. Die vind ik persoonlijk mooier :).