จมูกโด่งเริ่มอยู่ไม่สุข ซุกไซร้คลอเคลียอยู่หลังคอขาวทำเอาร่างบางขนลุกซู่ ไอ้เหี้ย ไม่ปลอดภัยแล้วแบบนี้ แม่งเมาอยู่จริงๆด้วย กลิ่นเหล้านี่หึ่งเชียว ชิบหายแล้ว เริ่มรับรู้ว่าประตูหลังกูจะไม่ปลอดภัย ทำไงล่ะ ดิ้นสิครับรอไร กูจะไม่ยอมเสียเอกราชครั้งยิ่งใหญ่นี้ไปแน่ ไม่ มี วัน!!!!!
"ปล่อย!!! ปล่อยนะเว้ย!!!!!!"
"ชู่ว อย่าดิ้นสิครับ"
จากที่ยังคลอเคลียอยู่ตามซอกคอขาว ตอนนี้ใบหน้าหล่อเลื่อนขึ้นมาฝังจมูกลงบนแก้มนวลเนียนพร้อมสูดดมเอาความหอมหวานเข้าปอด ยิ่งคนตัวเล็กดิ้นมากเท่าไหร่ แขนแกร่งก็ยิ่งโอบแน่นมากขึ้นเท่านั้น จนตอนนี้ร่างเล็กไม่สามารถดิ้นหรือขัดขืนได้อีกต่อไป
แม่จ๋า!! ช่วยหนูด้วย!!!! หนูกำลังจะถูกข่มขืนนนนนนนนน
เมื่อเห็นคนตัวเล็กนิ่งก็ยิ่งได้ใจ จุ้บแก้มคนตัวเล็กเน้นๆหนึ่งทีก่อนจะหันมากดจูบที่หลังคอขาว ทุกการกระทำนั้นทำเอาใจดวงน้อยสั่นเป็นเจ้าเข้า จากที่ในหัวกำลังคิดแผนหลบหนีแต่ตอนนี้กลับขาวโพลนไปหมด
ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ที่ร่างบางถูกพลิกให้ลงไปนอนราบกับเตียงนุ่ม ก่อนที่จะถูกร่างสูงขึ้นคร่อมตามมา พยายามที่จะลุกขึ้นจากเตียงแต่กลับถูกมือแกร่งตรึงให้จมไปกับฟูกนุ่ม เคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วกดจูบไปตามซอกคอของคนตัวเล็ก ยื่งมีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วยทำให้ร่างสูงอดใจไม่ไหว ขบเม้มแรงๆเพื่อทำรอยสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้าของ
"อ๊ะ"
เพราะแรงดูดเมื่อกี้ทำให้เผลอหลุดเสียงน่าอายออกไป ไม่นะ เราต้องขัดขืนสิจีมิน ต้องขัดขืน!!!!
