Je moet weg!
Echt waar!
Maar waarom dan? Antwoord ik.
Het is te vol, je bent niet van ons!
Dat weet je toch?
Onze eigen kinderen kunnen we niet wegdoen maar jij bent niet ons kind!
Wat maar dat is ge- verder kom ik niet. De deur is al dicht.
Ik dacht ik ga gezellig ergens logeren voor lange tijd.
Daarom pakte ik mijn spullen.
Nou, dit word een erg lange tijd!
Gelukkig kan ik altijd bij Marije terecht, zij is mijn BFF.
Alleen, ze woont hier een halfuur lopen vandaan.
En een fiets had ik sowieso al niet.
Nou, op weg dan maar!
*
Hèhè eidelijk ik ben er.
Nu maar hopen dat ze thuis zijn.
*drukt op de bel*
De deur zwaait gelijk open.
Hey, Anouk!
Wat kom jij nou doen? Zegt marije.
Logeren. Voor heel lang.
Ehm... hoelang is 'heel lang'?
Misschien wel altijd. Antwoord ik
Umh... kom binnen! Dat praat makkelijker.
Kunnen we misschien even naar jou kamer?
Ja tuurlijk.
Nou waarom moest e misschien wel altijd blijven logeren?
vraagt Marije.
Je weet dat ik een vondeling ben toch?
Uhm... ja.....?
ik ben door mijn fake-ouders weggestuurd.
Omdat het te vol was.
Ze wilden niet een van hun eigen kinderen wegdoen,
Dus dachten ze aan mij.
Je bent toch niet van ons, zei ze toen ze me weg stuurde.
Wow, ik wist niet dat het zo heftig was.
Weet je wat?
Ik ga gelijk vragen hoelang je mag blijven.
Marije rent naar beneden en komt bijna gelijk weer naar boven.
Een maand zegt ze zuchtend.
Maar... ik weet al waar je naar toe kan na de maand.....!
JE LEEST
Villa Rozenhaag
Fantasyik, Anouk, ben een vondeling. mijn pleegouders stuurden me weg, en ik moest voor mezelf zorgen. ik maakte mijn school nog af, maar in de tussentijd zocht ik uit waar ik vandaan kwam. En leefde ik in Villa Rozenhaag.
