ถึงนายเป็นผู้ชาย ฉันก็จะรัก [นิยายแปล]

CH.02 # เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ

เพราะตอนท้ายจู่ ๆ เสียงคนสองคนที่คุยกันก็เบาลง คนในห้องเลยไม่ได้ยินว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน ผลลัพธ์หลังจากที่หลี่หมิงรีบร้อนถามเอาคำตอบก็คือ ม่ายติงยืนยันหนักแน่นว่าอันจื่อเยี่ยนไม่ได้ชอบผู้ชาย

เขารู้สึกว่าที่ตัวเองทำแบบนี้ก็เพราะเพื่อช่วยอันจื่อเยี่ยนรักษาความลับ แต่ใครจะรู้ว่าในใจจริง ๆ แล้วม่ายติงมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่หรือเปล่า

เขาอยากเป็นเพื่อนกับอันจื่อเยี่ยน ชีวิตของม่ายติงราบเรียบน่าเบื่อมาตลอด แม้แต่เพื่อนรอบตัวก็ไม่ได้มีนิสัยหรืออะไรพิเศษโดดเด่น คราวนี้บังเอิญได้รู้จักอันจื่อเยี่ยนที่เป็นไบเซ็กชวล เขาคิดว่าคงจะช่วยทำให้ชีวิตตัวเองมีสีสันขึ้นมาได้บ้าง ในอนาคตมีลูกมีหลานก็จะได้เอาไปอวดลูกหลานได้อย่างภาคภูมิใจว่าครั้งหนึ่งปู่มีเพื่อนที่เป็นไบเซ็กชวล

แต่ก็ไม่รู้ว่าม่ายติงจะมีวันที่มีลูกหลานอย่างที่คิดไว้ได้หรือเปล่า

ตอนพลบค่ำ ม่ายติงอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมยังไม่ทันแห้งก็เดินออกไปนอกห้อง เคาะประตูห้อง 501

เคาะไปสักพัก อันจื่อเยี่ยนก็เปิดประตูออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ม่ายติงส่งยิ้มสดใสยืนอยู่หน้าประตู "หวัดดี ยืมเครื่องเป่าผมหน่อยดิ"

"ไม่มี" จบคำก็กระแทกประตูปิดทันที

ม่ายติงรู้ว่าอันจื่อเยี่ยนเป็นคนเย็นชา แต่ไม่คิดว่าจะเย็นชาได้ขนาดนี้ รอยยิ้มสดใสที่เขาส่งออกหน้าไปไม่มีประโยชน์เลยสักนิด

วันต่อมา ในเวลาเดียวกันกับเมื่อวานม่ายติงก็มาเคาะประตูห้องอันจื่อเยี่ยนอีกครั้ง

"หวัดดีเพื่อน ยืมใช้ห้องน้ำอาบน้ำหน่อยดิ ท่อน้ำห้องฉันมันตันว่ะ"

"ไม่มี"

วันที่สาม ม่ายติงยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ

"นาย ขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิ กลั้นไม่ไหวแล้วเนี่ย ห้องฉันคนอื่นใช้อยู่อะ"