Milad~Sensizlik serisi~

Gizli Mektup(-lar)

28 Nisan  2016

Gözlerimi açtığımda karşımda ilk beliren yüz sendin aynı kapattığımda olduğu gibi.

Seni   tanımayanlara anlatıyorum sana anlatmam gerekirken . Peki sen nerdesin sevdiğim.ben burdayım bıraktığın yerde. Hala aynı palto üzerimde. Dudaklarımda hala o şarkı mırıldanıyorum sensizliğe .ÖLÜM gibiymiş sensizlik bilmezdim .

5 Mayıs 2016

Yine ben sevgili.Yine ben. Bıktın artık benden biliyorum.  Aşındırdım kapını sıktım o güzel kehribar gözlerini .Ne yapayım ama senden geriye kalan bir tek kelimeler bende.Anılar da değil anılarımda gitti sensizliğe .Ömrüm dediğim ömrüm terk etmiş beni anılar gitmiş ne yazar. Kelimelerim var benim varsın olmasın başka bir şey. Bir kalem bir kağıt bir de sen yeter anlatmaya seni.Yeter anlatmaya bizi.Evet biz diyorum sen gittin ama ben hala bizde kaldım be sevgili .Seni çok özlüyorum .Kelimelerim tükenecek diye korkuyorum seni anlatmaya.Korka korka geliyorum. Titreye titreye gümbür gümbür sana seni anlatmaya geliyorum.   

  10 Mayıs 2016

Yine bir mayıs sabahı. Yine bir sen sabahı .Aynı yerde yine aynı duygularla farklı kelimelerleyim. Yine seni anlatıyorum dağa, taşa ,ovaya sensizlik işlenmiş kelimelerimle.Onlar bile hüzün kokuyor bugün. Onlar bile o kadar tanıdı ki seni dönsün artık yeter diyorlar .Ben de diyorum ey sevgili dön artık yeter .Yeter sensizliğim yeter çaresizliğim.yine de orada mutlusun ne yapalım. Gelme kal. Koşma dur. Ben yine sensiz kalırım yeter ki sen mutlu kal.                                                                            

          Merhaba Sevgili!                                                                                 15 Mayıs 2016

Merhaba!Bu mektubum diğerleri gibi değil sevgilim.Neden biliyor musun?Çünkü bu mektupta sana söylemeye cesaret edemediğim o kadar çok şey var ki... Belki kızacaksın bu mektuba belki okumadan parçalara ayıracaksın.Ama merak etme ya da kızma çünkü bu mektup sadece bir özür ve söyleyemediklerim için.Yani anlayacağın ne seni suçlayacağım ne de kendimi.Çünkü ikimiz de gayet iyi biliyoruz ki bu aşka sadece birimiz değil biz sahip çıkamadık.Biz bu aşkı olduramadık. Varsın olmasın ben hala aynı adamım sen hala aynı kadınsın.Ben hala seni çok seviyorum. Sen hala bana öyle bakıyorsun.Sadece doğru zamanda doğru yerde karşılaşmamışız belli ki.Ya da dur biz çok doğru zamanda çok doğru yerde karşılaştık.Sadece seçimlerimiz birbirini tutmadı.Diğer cümlemi neden hemen değiştirdiğimi hemen anlayacaksın biliyorum yine de sesli söylemek de istiyorum.Çünkü kendi yaptıklarımızın suçunu kadere atmaktan başka bir şey yapmıyoruz o sözcüklerle.Oysa kaderin ne suçu var ki kendi kaderimizi seçimlerimizle oluşturan bizken.Sen gittikten sonra o kadar çok düşündüm acaba senin dediğini dinleseydim nasıl olurdu diye.Bir sonuca varamadım belki mutlu olacaktık belki de yine başka bir sebepten işler bu hale gelecekti. Yine de mutluyum biliyor musun çünkü en azından birbirimizi kırmadan birbirimizi daha fazla üzmeden sevgiyle ayrıldık.Birbirimizi anlayarak ve ne kadar istesek de bunun geri dönüşünün olmadığını bilerek.Yine de sana şunları söyleyemedim o gün sadece hoşça kal ve hakkım helal olsun diyebildim.Ama biliyorum yine sen o iki sözcüğün içindeki gizli anlamları anladın.Ve yine biliyorum ki sen benim hatalarımı çoktan affettin bile.Bende seni affettim.Bir yanım seni her zaman özleyecek be sevgili.Sonuçta 12 seneyi devirdik seninle birlikte.Tanıştığımız günü hatırlıyor musun?Yetimhaneye minik bir kız çocuğu gelmişti. On yaşlarındaydı.Kıvırcık kumral saçlara sahip çikolata gibi sıcacık bakan gözleri olan minik bir kız çocuğu.O gün seni gördüğümde hissettiğim şey acı değildi.Sana asla acımadım.O halinle bile çok güçlüydün.Çok tatlıydın. Seni ilk gördüğümde hissettiğim şey sevgiydi.Anlamsız bir şekilde seni ilk gördüğüm anda sana sevgi duymaya başladım.O zamanlar ben de on üç yaşındaydım tabi.Şimdi o günün üstünden tamı tamına 12 yıl geçmiş. Ben 25 sen 22 yaşındasın.Bugün bu mektubu yazarken günlerden ne biliyor musun sevgili?15 Mayıs 2016.Tanıştığımız gün.Sana seni sevdiğimi ilk söylediğim gün.Bana beni sevdiğini ilk söylediğin gün.İlk elinden tuttuğum,ilk sevgilim dediğim, bana karışamazsın dediğinde karışırım ben senin sevgilinim diyebildiğim gün.Ve ayrılmasaydık sana benimle evlen diyeceğim gün olacaktı bugün.Sonra 1 yıl geçince yine bugün düğün günümüz olacaktı.Bunları üzül ,kırıl ya da sinirlen diye söylemiyorum. Sadece bil istiyorum.Ne olursa olsun seni çok sevdiğimi ve seveceğimi, ne olursa olsun başın sıkıştığında bana gelebileceğini bil istiyorum .Biliyorum gururlusun asla eski sevgilinden yardım istemezsin.Ama unutma ben senin sadece sevgilin değildim.Ben senin her şeyin olmaya çalıştım.O yüzden çekinme ve bu her şeyin olan adama gel.Gel ki sözünden dönmediğini kanıtla, gel ki bana asla yalan söylemediğine olan inancım yıkılmasın.Çünkü eğer gelmezsen ne olursa olsun başın sıkıştığında bana geleceğin sözünü tutmamış olacaksın.Eğer gelmezsen sana olan inancımı kaybettireceksin bana.Seni seviyorum bunu unutma olur mu? Ne yazık ki şimdi mektubu mu sonlandırmak zorundayım.Ne yazık ki yine sen dolu dakikalarıma son vermek zorundayım.Güle güle sevdiğim...Bu mektubu hiç okumayacak olsanda güle güle...