Namaluj Mi Uśmiech [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 9

Zastanawiałam się czy krwawy malarz dotrzyma słowa. Od tamtej chwili jak odszedł rozmyślałam o tym do rana. Postanowiłam dziś zobaczyć jak to robi. Wyszykowałam się i ruszyłam do szkoły obserwując czujnie otoczenie jak zawsze gdy miałam słuchawki w uszach.
Po jakimś czasie dotarłam do szkoły.

-Hej Luna.-usłyszałam cichy szept do ucha i silne ramiona oplatające me ciało
-Hej Helen...
-Co taka markotna?-spytał czule
-Aa nic nie wyspałam się.
-Jak chcesz mogę być twoją osobistą poduszką.-zaśmiał się
-Chętnie skorzystam z tej propozycji.-mruknęłam z uśmiechem

Przez resztę dnia Helen starał się mnie utrzymać przy "życiu" bym nie zasnęła. Po lekcjach udaliśmy się na spacer do parku. Po jakimś czasie usiedliśmy i rozmawialiśmy na głupie tematy. Pośmialiśmy się i nawet dobrze spędziliśmy ten czas.

-Już ściemnia się.-szepnęłam
-No...pora wracać hm?-spojrzał na mnie obejmując ramieniem
-Nie chcę.-szepnęłam opierając się o niego
-Heh. No jak sobie życzysz my lady.-zaśmiał się

Siedzieliśmy tak jeszcze chwilę, która trwała do zmroku.

-Jesteś pewna?-zapytał
-Tak wrócę sama. Do jutra.-cmoknęłam chłopaka w polik i oddaliłam się

Jakiś czas przemierzałam park nie wiem nawet po co. Chciałam poszukać malarza i zobaczyć jak zabija. Jednak w pewnym momencie dostrzegłam w oddali Mathew z jego kolegami. Szybko zawróciłam i narzuciłam kaptir na głowę idąc szybkim krokiem do wyjścia z parku.
W pewnym momencie słyszałam krzyk i głośniejsze kroki za mną. Odwróciłam się i tu był mój błąd. Potknęłam się o wystający z ziemi korzeń. Upadłam kawałek dalej czując niemiłosierny ból kostki. Pewnie ją skręciłam. Spojrzałam przed siebie. Przede mną stał Mathew z nożem w dłoni oraz jego koledzy z liną.

-No mała nie uciekniesz teraz. Zdechniesz marnie gówniaro!-krzyknął i mnie uderzył w głowę

Pov. Narrator

Dziewczyna osunęła się po ziemi tracąc świadomość. Grupka chłopaków związała ją i zabrali w głąb parku gdzie ten się kończył a zaczynał las. Szli w kierunku opuszczonej chatki w środku lasu. Gdy dotarli w jednym z pomieszczeń związali dziewczynę i czekali aż ta się obudzi.

Time skip

Dziewczyna powoli otwierała oczy, jednak po chwili je zamknęła. W końcu przemogła się i je otworzyła rozglądając się. Po chwili do pomieszczenia wszedł Mathew z  jednym chłopakiem. Dziewczyna spojrzała przerażona.

-Czego chcecie!-krzyknęła po chwili prostując się
-Zamknij się szmato.-uciszył ją chłopak
-Do rzeczy.-mruknął Mathew i podszedł do niej

Drugi chłopak wyszedł. Dziewczyna starała się nie bać jednak to było silniejsze. Trzęsła się ze strachu. Chłopak podszedł bliżej i począł kreślić nożem kreski na jej przedramionach i ramionach. Po czym zerwał z niej ubrania i kreślił po jej tułowiu oraz udach i łydkach. Dziewczyna krzyczała z bólu błagając by przestał. Łzy mieszały się z jej krwią. Chłopak śmiał się szaleńczo dalej robiąc kreski nożem. Po chwili chłopak wyszedł a dziewczyna wykrwawiała się powoli.
Nagle w pomieszczeniu pojawił się krwawy malarz. Chłopak spojrzał smutno na dziewczynę po czym ją rozwiązał i wział na ręce wyhodząc po cichu.

-C..co ty tu robisz? Jak mnie znalazłeś?-pytała cicho i ledwo
-Shh nic nie mów.-uciszył ją

Chłopak dalej ją niósł,po chwili byli tuż przy wyjściu i niestety ktoś ich zauwarzył. Ukryli się za kanapą. Malarz wyjął nożyki i rzucił nimi w oprawcę. Po chwili była reszta szajki i widząc zwłoki zabitego wyjęli broń i strzelali.
Malarz jednak niestety oberwał w ramię. Poczym wyjął nożyki i rzucał nimi trafiając celnie. Jednak w pewnej chwili trafiła malarza kolejna kula. Kula miała trafić celnie Lunę w głowę lecz chłopak osłonił ją i kula rozbiła jego maskę na kawałeczki.

-Cholera nie może ona teraz zobaczyć mojej twarzy.-pomyślał przerażony
-M..malarzu...-szepnęła ledwo żywa
-Już dobrze zaraz uciekniemy.-dodał chłopak podnosząc dziewczynę

Po chwili chłopak wybiegł z chatki z dziewczyną. Za nim ruszyło w pościg ci co przeżyli. Chłopak biegł dalej i został zraniony ponownie. Krzyknął z bólu i upadł na ziemię  pokrytą śniegiem. Młody morderca zawisł nad dziewczyną patrząc w jej oczy. Jego serce zaczęło wtedy szybciej bić tak jak przy każdym spotkaniu z dziewczyną.

-Cholera nie możesz umrzeć.-mruknął i zdjął swoją kurtkę narzucając na ramiona dziewczyny
-M...malarzu zimno mi.-szepnęła ponownie i zamknęła oczy
-Muszę jej pomóc. Kocham ją.-szepnął i szybko wstał biorąc dziewczynę na ręce i pobiegł w stronę willi

*******
Heja kochani sorki, że długo czekaliście ale chyba znacie to uczucie jak rodzic zabiere telefon mówiąc, że się nie uczysz. Ale mniejsza. Cieszcie się postaram się dać kolejny niedługo.