- so i sneak out to the garden to see you We keep quiet 'cause we'er dead if they knew -หลังจากวันนั้นจีมินก็ไม่ได้เจอจองกุกอีกเลย ถึงแม้เรื่องมันจะผ่านแล้ว1ปีก็ตาม..
1ปีที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไงบ้าง เป็นตายร้ายดียังไงเขายังไม่รู้เลย อีกฝ่ายจะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไงในเมื่อจองกุกไม่มีญาติสักคน บ้านและเงินก็ไม่มีอีกด้วย
เขาเคยที่จะแอบออกไปแต่ทว่าพ่อของเขาสั่งบอร์ดี้การ์ดให้คุมเขาไว้24ชั่วโมงจนแทบจะเหมือนคนคุกยังไงอย่างงั้น
"เดี๋ยววันนี้จะมีงานเลี้ยงร่วมกับตระกูลคิม ทำตัวดีๆล่ะ"
คุณปาร์คเอ่ยขึ้นเมื่อทานมื้อกลางวันเสร็จ เขาไม่ได้ตอบอะไรไปเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ ตั้งแต่วันนี้จีมินก็เอาแต่เงียบกับพ่อของเขา ถึงจะคุยด้วยก็ไม่ถึงประโยค ทำให้บรรยายกาศในคฤหาสษ์อึดอัดและเงียบลงกว่าเดิมมาก
งานเลี้ยงในตอนกลางคืนถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราอีกเช่นเคย พ่อพาเขามารู้จักกับตระกูลคิมที่กำลังจะร่วมงานธุรกิจด้วยเร็วๆนี้ และก็อย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด พ่อพยายามจะจับเขาให้กับลูกชายคนเล็กของตระกูลคิม แต่อย่างน้อยเขาก็เริ่มรู้ทางที่จะหลีกเลี่ยงการจับคู่ครั้งนี้ได้เหมือนแต่ก่อน
จีมินออกมาที่สวนที่คุ้นเคยก่อนจะนั่งลงทั้งความเงียบ
ไม่มีอีกแล้วไหล่ที่ค่อยให้ซบเวลานี้..
จู่ๆน้ำตาที่ถูกเก็บเอาไว้กลับไหลออกมากโดยไม่รู้ตัว อ่า..ถ้าจองกุกรู้ว่าเขาร้องไห้จองกุกต้องเป็นห่วงมากกว่าเดิมแน่ๆ
มือเล็กรีบปาดน้ำตาออกจากแก้มใส พยายามข่มอารมณ์ตัวเองถึงแม้ในใจจะอ่อนแอยังไงแต่ยังไงเขาก็ตต้องเข้มแข็งให้ได้
ESTÁS LEYENDO
{os|sf} ♡always with kookmin ♡
Fanficเพียงแค่อยากเห็นรอยยิ้มของคุณตลอดเวลา:) #อวกุกมิน