Ben Profesör Dr. Şahan. Şuan 5 kişi arıyorum. Bunlar özel güçleri olan çocuklar. Nasıl derseniz anlatayım; Çalıştığım hastanede deney yaptığım sıra da birkaç psişik güç iksiri elde ettim. Bu sırada kaza ile dış dünyanın kapısını açtım. Burada ki kötülük ülkeme ve yavaş yavaş da dünyaya yayılacaktı. Elde ettiğim güçleri hastanede doğan 5 çocuğa aktardım. Ve şimdi bu çocukları arıyorum.
Hastane de danışma kısmında form dolduğum sırada bir kız dikkatimi çekti. Elinde çakmakla oynuyordu. Ateşe şekil veriyordu. İnanılmazdı. Ve işte güçlerden biri de buydu. Pyrokinezi.
"Senem, hadi gidiyoruz." Diye bağıran kadının arkasından yürüdü. Adının Senem olduğunu öğrendiğim kızın hemen hastane kayıtlarına baktım. 5 yaşından beri psikoloğa getiriliyormuş. Ailesi birşeyler fark etmiş olmalıydı. Senem Doğan. Şuan 19 yaşında. Onu bulmalıydım. Hastane kayıtlarından ev adresini öğrenip adamlarımdan birini yollamıştım evine. Senem'i laboratuarıma getirmesi için.
O sırada Senem'in getirildiği Psikolog Necla Hanım' ın yanına gittim.
"Necla hanım, konuşmamız lazım."
"Buyrun, tabii ki."
"Senem Doğan. Hakkında ne biliyorsunuz?"
"Hastalarım hakkında bilgi vermem biliyorsunuz. Ama sorduğunuza göre biliyorsunuz."
"Evet. Benim şu iksir olaylarımdan biri o kız."
"Evet bende fark ettim. Size söyleyecektim ama siz bulmuşsunuzdur diye düşündüm. Çünkü Senem bu konuda ağzını açmıyor. Psişik güçü olduğunu bildiğini düşündüm. Bu arada bana sadece Senem değil diğer 4 çocukta geliyor."
Necla Hanım benim yardımcım olduğu için herşeyi biliyordu. Onun sayesinde artık 5 çocuğu bulmuştum.
Diğer 4 çocuk;
Bahadır Can: Kendi vücudunu ve DNA'sını değiştirebiliyor. Biyokinezi.
Hayal Ay: cisimleri hareket ettirebiliyor. Telekinez.
Birce Soy: Ses dalgası oluşturabiliyor ve zihin okuyor. Sonokinez.
Ve son olarak Gökay Alp: Elektromanyetik ve manyetik alanları yönetiyor. magnetokinez.
Ertesi gün bütün çocukları evimde laboratuarım da toplamıştım.
"Sen kimsin lan? Bizden ne istiyorsun?" Bu sözleri söyleyen Bahadırdı.
"Çocuklar biliyorum korktunuz ve şaşırdınız ama size anlatmamız gereken şeyler var. Necla hanım gelebilirsiniz."
Necla hanımı gören çocuklar çok şaşırmışlardı. Ama hemen hemen durumun ne olduğunu çözmüşlerdi.
"Evet çocuklar. Hepiniz kendinizde ki garipliği fark ettiniz. Aileniz bile. Artık gerçekleri öğrenmenizin zamanı geldi." Diye lafa girdi Necla hanım.
Çocuklara baştan sona olan herşeyi anlattım.
"Çocuklar artık beraber çalışıcaz. Ülkemizi ve Dünyamızı kurtarmamız lazım. Bu çok önemli bir görev. Herşeyden vazgeçmek zorundasınız. Okulunuzdan, hayallerinizden hatta gerekirse ailenizden bile. Bu sırrı burda bulunan 7 kişiden başka kimse bilmeyecek. Biz artık bir takımız. Benimle beraber olmaya var mısınız çocuklar? " dediğimde hepsi hem şaşkın hemde üzgündü.
"Ben ailemden ve hayallerimden var geçemem." Diyen Senem'in arkasından herkes 'Evet' diye bağırdı.
Bahadır hariç.
"Bana gücümü kullanmayı öğret. Ben varım." Dedi. Cesaret doluydu bu çocuğun içi.
Herkes kalkıp giderken Bahadır benim yanımda kaldı.
••• Senem'den;
O saçma yerden ayrıldıktan sonra düşünmeye başladım. Neden ben? Ateş olmazsa ülkeyi kaybetcek değiller ya?
Sahil kenarında bir banka oturdum. Denizi seyrederken 1 çift dikkatimi çekti. Adam kıza vurunca kan beynime sıçradı ve o sıra elimden ateş çıktığın fark ettim.
Ben bunu nasıl kontrol edicem ki?
Sahilden uzaklaşıp tenha sokaklarda yürümeye başladım. Yapabilirim ben kendimi kontrol edebilirim. Kendini tanıyan insan başarır.
O sırada peşime takılan serserilerden dolayı hızlandım. Kız başımıza yürüyemiyoruz artık.
"Şşt, güzelim nereye böyle? " diyerek yanıma geldi birisi.
"Çek o elini." Diyerek çıkıştım.
"Çekmezsem nolur? Ağlar mısın he?" Diyip arkadaşıyla gülmeye başladı.
Üzerime yürümeye başladıklarında köşeye sıkıştığımı fark ettim. Nereye gidecektim şimdi?
Ellerimi yüzüme kapatıp kendimi korumaya çalıştım o sırada atılan çığlık seslerini nedenini öğrenmek için ellerimi yüzümden çektiğimde gözlerime inanamadım. Laboratuar da yanımda oturan kızdı. Attığı çığlıkla serserileri yere savurmuştu.
Biz bu güçlerin nasıl kullanılcağını öğrenmezsek çok çabuk deşifre oluruz.
••••Birce'den;
Laboratuar dan çıktığımda aslında bu görev için can atıyordum. Zaten hayalim bordo bereli olmaktı. Bu da ona benziyor zaten. Sırf ailem yüzünden teptim bu fırsatı. Lanet olsun cidden!
Tenha bir alana gidip neler yapabilceğimi denemek istedim. Hafif yıkık bir duvarın karşısına geçtim. Acaba ben ses dalgasıyla bu duvarları yıkabilir miyim? Bunu demek için.
Ellerimi duvara doğru uzattım ve kendimi sıkıp "hıaaa" tarzında bir ses çıkardım. Duvar anında yerlebir oldu.
Cidden çok tehlikeliyim. Acaba ses kalkanıda yapabilir miyim? Bence çok abarttım şuan.
O sıra kaçan bir kız ve peşinde 2 serseri gördüm. Bu kız laboratuarda ki kızdı. Hadi bakalım bu güçler işe yarıyor mu deneyelim?
Hızlı koştuğum için hemen yanlarına gittim. Serseriler bana döndüğünde çığlık attım. Anında yere yığıldılar ve kulaklarını tutup inlemeye başladılar. Bu çok iyiydi.
"Hey, iyi misin?"
"Evet, çok sağol. Ben Senem." Diyip elini uzattı.
"Bende Birce." Diyip elini sıktım.
"Bu konu da ne düşünüyorsun? Sence oraya dönmeli miyiz?"
"Yarın sabahın ilk ışıklarıyla orda olucağım." Diyip güldüm.
"Beraber gidelim o zaman." Dedi ve yürümeye başladık.
Çok tatlı bir kızdı. Ben gibi cesur ve güçlü değildi ama çok zekiydi. Sanırım biz iyi bir takım olabilirizn.
••••Hayal'den;
Ben böyle birşeyi nasıl yaparım? Karıncayı incitmeyi bırak bana laf atana cevap veremiyorum ben. Kabul edemem böyle önemli görevi.
Yolda yürürken bir inşaat dikkatimi çekti. İskelenin demiri çıkmak üzereydi ve bunu kimse fark etmemişti. Gidip kime söylesem acaba. Ama utanırım ben.
İskele demirine odaklandığımda birden yerine oturduğunu fark ettim. Bunu ben yapmadım herhalde. Yok artık.
Koşarak bir ara sokağa girdim. O sırada laboratuarda ki kızları gördüm.
"Şey selam, ben hayal."
"Ben Birce, bu da Senem."
"Ben çok korkuyorum. Siz napıcaksınız?"
"Yarın laboratuara gidicez. Bu güçleri kontrol etmeliyiz." Dedi Birce. Çok mantıklı ama ben yapamam ki.
"Bence de ama ben yapamam." Dedim çaresizce.
"Zorundasın. Ailen gerçekleri öğrenirse herşey daha kötü olur. Güven kendine. Bence iyi bir takım olabiliriz." Dedi bana sarılarak. Şimdiden kanım ısındı bu kıza.
"Denerim." Dedim ve beraber yürümeye başladık.
•••Gökay'dan;
Çok cazip bir teklifti ama ben hayallerimden vazgeçemem. Ailemi sefaletten kurtarmam lazım bırakmam değil.
Hem elektrikle napabilirker ki ya?
Ben bunları düşünürken takıldım. Üzerine bastığım yerden ayağımı çekemiyordum. Neden ki? Mıknatıs mı var burda? Ne bu böyle ya?
Uzun zorlamalar ardından ayağımı kurtardım.
Kaldırımda yürürken elektrik direğinin altında yatan bir adam ve etrafında ki insanları fark ettim.
"Ne oldu burada?"
"Elektrik çarpmış. Dokunamadık ambulans çağırdık." Dedi kadın.
Eğilip adama dokunduğumda içim titredi sadece. O anda adam gözlerini açtı. Sanırım adamda ki elektriği çektim.
Herkes "aaa" diye ses çıkarırken ayağa kalkıp oradan uzaklaştım. Sanırım bu gücü öğrenmem lazım.
Koşarken laboratuardaki kızlara rasladım.
"Sanırım sende Şahan beyin yanına gitmeyi düşünüyorsun. Ben Birce." Dedi ortada ki kız.
"Bende Gökay. Nasıl tahmin ettin?"
"Zihin okuyorum ben." Diyip sırıttı.
(Ertesi Gün)
•••Birce'den;
Hepimiz doktorunun evinin önünde toplanmıştık. O sırada aramızdan bir kedi geçti ve kapının önünde insana dönüştü. Hepimiz şaşkınca ona bakıyorduk. Bu o 'ben varım' diyen çocuktu.
"Sonunda doğru yolu buldunuz he? Doktor tahmin etmişti. Ben Bahadır gençler." Dedi elini kaldırıp.
"Birce ben de ."
"Senem"
"Gökay"
"Hayal"
"Ne duruyoruz? Gidip doktorla konuşalım o zaman." Diyip zile bastım.
İşte hayatımızın artık normal olmayacağı dakikalara girdik.
••••••
Merhaba gençler ,
Umarım beğenirsiniz.
Yorum ve vote unutmayın.
