32- Vieze kamer

456 26 1
                                    

Hazel

Het ruikt muf hier. Het touw zit strak om mijn polsen en snijdt in mijn huid. Een gore doek heb ik mijn mond en mijn enkels zitten ook vast. De kamer is klein en het word verlicht door een klein lampje dat aan het plafon bungelt. Ik zucht diep en beweeg met mijn polsen. Waarom ik ? En waarom nemen ze mij. Weer zucht ik en leg mijn hoofd tegen de muur. De grote ijzeren deur gaat open en een man komt naar binnen lopen. Dat was Samuel. Toen met de zus van Casper. Het is een lange man, breed. Blond bruin haar en strak gezicht. Strakke kaaklijn. Heldere blauwe ogen. Hij hurkt voor me neer en pakt mijn wangen vast. Hij zucht en grijnst. 'Mooi meisje ben je'. Ik draai mijn hoofd weg. Samuel lacht. 'Reken er maar niet op dat je vriendje je kan vinden of Breyan'. Dus zo heette ze. Of heet. Ik wil iets zeggen maar dat gaat moeilijk. Samuel lacht. 'Mn partner komt straks '. Partner ? Samuel loopt de kamer uit. Een diepe zucht. Normaal zou ik zo hard flippen. Waarom nu dan niet ?

Ik hoor de deur open gaan en iemand komt binnen lopen en sluit de deur. 'Ah je bent een schoonheid' . Hij hurkt voor me neer en gaat door mijn haren. Hij heeft een masker op. Zijn mond is bedekt en ook zijn neus. Hij heeft bruine ogen. Hij doet mijn shirt lager zodat je meer van mijn schouder ziet. Ik schuif opzij. De jongen lacht. Hij doet de doek uit mijn mond en ik tuf het speelsel uit mijn mond. 'Raak me niet' zeg ik. De jongen lacht. Hij duwt me tegen de grond. 'Je bent hulpeloos'. Hij duwt met zijn hand tegen mijn keel. 'Blijf gewoon van me af. Wat moet je met me'. De jongen lacht. 'Merk je vanzelf wel. Een persoon is wel blij om je te zien'. Hij trekt me omhoog en hij begint lichte kusjes te geven in mijn nek. Een knietje kan ik niet geven. Zijn handen zijn om mijn middel. Ze gaan lichtjes onder mijn shirt. 'Blijf van me af' zeg ik. Hij gaat tegen me aan staan en hij geeft iets steviger kusjes in mijn nek. 'J, ga weg daar' klinkt een stem. De jongen zucht en stapt naar achteren. Hij pakt de touwen los bij mijn enkels. Ik geef een knietje in zijn kruis. De jongen kruint en zakt door zijn knieën. De deur gaat weer open en Samuel loopt naar binnen. Hij pakt mijn arm vast. 'Kom mee. J, het lukt je zelf wel'. We lopen de kamer uit. De gangen zijn hier ook vies. We lopen een lange gang door en bij de laatste deur stoppen we. Samuel opent de deur en duwt me naar binnen. Hij zet me op een kruk. 'Wacht hier even'. De deur sluit. Ik zit een kamer. Een bureau met een stoel staat voor me. Links een kleine raam en rechts een vieze bank. Boven me hangen 2 lampjes.

Na een aantal minuten hoor ik de deur open gaan. Ik slik en duw mijn nagels lichtjes in mijn benen.

'Goed je weer te zien Hazeltje'.

Meteen verstijf ik en recht mijn rug.

~

Short chapter sorry

HIS STORY BOOK 5Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu