DARK (Harry Styles Fanfiction Μετάφραση) + Knockout (Sequel to Dark)

Knouckout(Sequel to Dark) -Chapter 5-

Kίνητρο!!

Το αυτοκίνητο σεδόν κουνήθηκε από τον τρόπο που έκλεισα την πόρτα,τοποθετώντας την τσάντα μου στην θέση του συνοδηγού,καθώς προσπάθησα ανεπιτυχώς να να βάλω το κλειδί στην μίζα.Ούρλιαζε και οι φωνές του με παρέλυαν.Θα ήμουν άχρηστη,ως οδηγός για απόδραση.

''Βο!''

H μηχανή του αυτοκινήτου τσίριξε καθώς έβαλα την πρώτη ταχύτητα στον λεβιε τον ταχυτήτων.Η ζώνη μου με εμπόδισε να εκτοξευθώ στην οροφή του αυτοκινήτου καθώς ένα χέρι άρπαξε το παράθυρο από την μεριά του οδηγού.Είχα πάθει τέτοιο σοκ που πίεσα την ασφάλεια του αυτοκινήτου.Δεν με ενοχλούσε να μείνω μέσα γιατί ο δρόμος είναι ήσυχος και τέτοια ώρα βράδυ δεν θα ήθελα να περιπλανιέμαι μόνη μου.Το χέρι κοπάνησε το παράθυρο για ακόμη μια φορά με πιο πολύ νεύρο αυτή την φορά.Καθώς τραβήχτηκα το τζάμι πάνω ήταν στιγματισμένο με δαχτυλιές είχε μουτζούρες που κηλίδωναν οποιεσδήποτε υποσχέσεις είχα δώσει.

Δεν μπόρεσα να σηκωθώ μετά το δεύτερο γράνισμα που έκανε η μηχανή επειδή το μυαλό μου δεν βρισκόταν πια συνδεδεμένο με τα πόδια μου και τα πετάλια κάτω από τα πόδια μου βογγούσαν από την απροσδιόριστη πίεσή μου.Το αμάξι μου τραντάχτηκε και έμεινα πασχίζαντας να πάρω αναπνοή μέσα σε ένα στάσιμο αυτοκίνητο.Τα χέρια μου από ένστικτο κάλυψαν το πρόσωπό μου,χρησιμοποιώντας την φιλοσοφία πως ''αν δεν τον βλέπω,δεν είναι είναι εκεί.''Δεν μπόρεσα να σταματήσω τα αναφιλητά μου,οπότε κάθισα εκεί,να μουσκεύομαι από τα δάκρυά μου.

Το χέρι μου τραβήχτηκε από την μια πλευρά,γέρνωντας ελαφρώς ωστέ να κοιτάξω από το τυφλό σημείο.Δεν είναι εδώ.Δεν είναι μέχρι που έβγαλα την ζώνη μου και βγήκα προσεκτικά από το αυτοκίνητο και τον είδα.Ο Harry καθόταν στο πεζοδρόμιο ακριβώς κάτω από τα φώτα του δρόμου που φαίνοταν σαν ένα φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του.Eγκλωβισμένος μέσα στον εαυτό του,με τα γόνατα στο στήθος του,και το κεφάλι σκυφτό.Τυλιγμένος,δεν θα μπορούσες ποτέ να καταλάβεις το μέγεθος του.

Με βαριά καρδιά περπάτησα προς εκείνον,κάθισα από τα δεξιά του.Αρκετά μακριά ώστε να φαινόμαστε άγνωστοι αν κάποιος διασχίσει το μέρος που βρισκόμασταν.Το κεφάλι του Harry υψώνεται σαν να ένιωσε τον αέρα που απέπνευσε το σώμα μου.Δεν με κοιτάει.Ο χώρος ανάμεσα μας γεμίζει σιγά σιγά από όλα τα πράγματα που δεν μπορώ να πώ.Φοβάμαι πως μια κίνηση,είτε μια φωνητική αντίδραση θα κάνει τον Harry να κουλουριαστεί πάλι στην προηγούμενη στάση.Δεν μπορούμε να καθόμαστε έτσι όλο το βράδυ.