HIS STORY BOOK 5

33- Tot "nooit" meer ?

Mijn vader verschijnt voor me en neemt plaats achter het bureau. Meteen sta ik op. 'Wat doe jij . Waar ben jij mee bezig' zeg ik. Mijn vader zucht. Zijn baard is geschoren en lijkt een stuk jonger. Zijn haar is veel langer en zit in een staartje. 'Ik wilde mijn eigen dochter zien' 'En dan doe je het zo'. Ik kom totaal niet boos over maar dat ben ik wel. Ik zucht diep en ga zitten. 'Hier gaan we weer' zeg ik fel. Mijn vader gaat achterover in zijn stoel zitten en tikt met zijn vinger op zijn bureau. We kijken elkaar strak aan. 'En niet denken dat mensen je komen zoeken. Je vriendje zeker niet en Breyan al HELEMAAL niet'.

Breyan

Met een ruk kom ik omhoog. Hoorde ik nou de deur. Ik kom uit bed en loop naar beneden. Ja er zijn mensen hier.  Ik open de deur van de hal en mensen draaien om. 2 mannen denk ik. Ze hebben een masker. Ik loop langzaam naar achteren. Onbewapend. Slim. Een rent naar me toe en ik stap opzij. De man knalt tegen de deur. 'Casper ! Hulp zou wel fijn zijn'. Ik word bij mijn keel gegrepen en word opgetild. 'Wat een mooi meisje ben je' zegt hij hees. 'Ik ben een vrouw hufter'. Ik geef hem een elleboog stoot tegen zijn gezicht en trap hem hard zodat hij op de grond ligt. 'Zomaar mijn huis binnenkomen. Je hebt wel lef'. Ik geef hem een trap op zijn gezicht. Casper komt naar beneden en slaat de andere man neer. Casper wappert met zijn hand. 'Gaat het ?'. Ik knik. Ik loop de hal uit en loop naar de woonkamer. Niemand. Keuken. Alleen daar is het anders. Ik word vastgehouden en een keel word tegen mijn keel aangedrukt. 'Zo makkelijk is het niet' fluisterd hij hees in mijn oor. 'Cas...'. Zijn arm drukt tegen mijn keel. Ademen word lastig. Casper komt de keuken in lopen en zucht diep. 'Laat haar los'. Casper kijkt me aan. 'Doe het '. Ik schudt voorzichtig met mijn hoofd. Krijg ik het mes te pakken vermoord ik hem. 'Of jullie doen wat wij zeggen en dan is alles okay' zegt de stem weer. Casper knikt en ik knik ook maar. Wacht maar....

Hazel

'Wat ben je van plan...' zeg ik zacht. 'Na ja een ding weet ik zeker, je ziet ze zeker niet meer terug. Want jij , dochterlief, bent van mij'. Mijn vader pakt een walkietalkie. 'En heb je ze' zegt mijn vader. 'Zeker, ik heb ze'. Ik slik. 'Waarom' . Mijn vader kijkt me aan. Hij zegt niks. 'Zeg waarom !'. Ik sta op. 'Vertel!'. Mijn vader grijnst.

Breyan

'Dat is Hazel' fluisterd Casper. 'Weet ik' mompel ik. 'Laat ze met rust !' 'Hazel !' roep ik. Stilte. 'Het komt goed'. Een harde klap krijg ik en ik lig op de grond. Ik tuf wat bloed uit en lach kort. 'Goed geraakt' mompel ik. Casper helpt me omhoog en zet me weer op de bank. 'Gaat het' . Ik knik. 'Hou jullie monden dicht' 'Nee'. Een man wilt me weer slaan maar ik pak met een klap zijn arm en draai zo zijn schouder uit de kom. De man krijst het uit. 'Raak me maar gewoon niet meer aan'.

~
Na een maandje is erweer een hoofdstukje. Het is niet veel , maar ik hoop dat jullie het wel leuk vinden !❤😁