Life² || h.s. [dutch]

02- That moment your mind goes completely blank

02- That moment your mind goes completely blank --

Mijn hart ging als een razende tekeer van zodra ze mijn gezichtsveld binnentrad. Verleidelijk heupwiegend kwam ze onze richting uit. Ze gooide haar lange golvende lokken naar achter en glimlachte toen ze ons zag staan. Ik smolt. Mijn blik bleef even hangen op haar lippen, de aanblik van haar oprechte glimlach herinnerde me er aan dat ik als een freak naar haar aan het staren was. Ik slikte dit besef weg en beantwoordde haar mooie glimlach met een brede grijns. Mijn hart sloeg haast een tel over toen ze eindelijk bij ons stond.

"Heey jongens!" zei ze vrolijk.

Eén voor één gaf ze ons een kus op de wang, de groet die gangbaar was in onze vriendenkring. Ze begon haar ronde zo, zodat ik als laatste aan de beurt was. Haar zachte lippen streelden mijn wang, waardoor ik het meteen enkele graden warmer kreeg.

Ik heb je gemist. Ik heb je zo ontzettend gemist, ik kijk hier al zolang naar uit! Ik wilde het uitschreeuwen! Maar ik durfde niet…

"Heey Aline," zei ik zacht.

Ze glimlachte breed.

"Alles goed met je?" vroeg ze me.

Natuurlijk, jij bent hier… Eindelijk!

"Ja hoor!" antwoordde ik enthousiast.

Er viel me plots wat op. Ik pakte een lok haar die over haar schouder hing voorzichtig vast.

"Je haar heeft een andere kleur," merkte ik op.

 "Spaanse zon," zei ze zacht, waarna ze blozend haar blik afwendde en naar de grond keek.

Waarom deed ze zo… anders? Was het omdat ik me vreemd gedroeg, net zoals een verliefde

puber? Nouja, misschien was ik dat ook wel; een verliefde puber, niet meer of niet minder. Of was er toch iets anders aan de hand?

"Hey!!" hoorde ik Noemie’s stem plots heel dicht bij me.

Ik had haar niet zien toekomen. Natuurlijk niet, Aline slorpte al mijn aandacht op. Ik zag hoe Noemie Zayn om de hals vloog en grijnsde ondeugend.

"Je bent wat van plan, ik zie het aan je. Vertel!" fluisterde Aline me plots enigszins opgewonden in mijn oor.

De plotse nabijheid van haar lippen zo dicht tegen mijn huid aan, liet een tinteling langs mijn ruggengraat gaan. Ik probeerde dit te negeren en keek haar grijnzend aan.

"Ik vind dat we het lot een handje moeten helpen," fluisterde ik ondeugend terug.

Ze zei niets, maar de twinkeling in haar felblauwe ogen vertelde me dat ze me zou helpen.

"Mis ik hier iets?" kwam een vrolijke stem ons onderonsje verstoren.

Louis. Uiteraard. Hij moet dringend eens iets leren doen aan zijn timing. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, grijnsde hij breed.

"Op wie wachten we eigenlijk nog?" vroeg hij.

Ik haalde ongeïnteresseerd mijn schouders op.

"Evi?" bracht Aline in.

"Evi heeft college, Liam en Niall ook. Ze komen erna waarschijnlijk nog," antwoordde de alwetende Louis.

--

We liepen met z'n vijven richting oude markt, klaar om het academiejaar in te zetten met een namiddag vol terrasjes. Het was eind september en verrassend zonnig, waarvan we dus moesten profiteren.

"Seg, Louis," zei Aline zacht tegen Louis, "je moet ons helpen."

Vragend keek Louis haar aan. Aline knikte betekenisvol naar Noemie en Zayn die voor ons liepen.

"Hmm, ik snap het al," glimlachte hij ondeugend.

Ik zág hem nadenken, dat kon nooit een goed teken zijn. Ik hield mijn hart vast voor het plannetje dat hij zou bedenken, maar was tegelijk stiekem al blij dat Zayn en niet ik het slachtoffer zou zijn.

--

Het was een hele gezellige namiddag geweest. Na enkele terrasjes hadden we weer afscheid genomen, maar niet voor lang. In de avond hadden we afgesproken op Niall's studio. We aten met z'n allen pizza en speelden erna enkele belachelijke, maar leuke, studentenspelletjes. Het viel me op dat Louis zijn uiterste best deed om Zayn dronken te krijgen, het was vast een deel van zijn plannetje. Liam zat al een tijdje bezorgd naar het tafereel te krijgen, hij kon er niet zo goed tegen als iemand in zijn omgeving de controle verloor. Hij nam altijd en overal de verantwoordelijkheid op zich om 'op ons te letten'. Het was een goeie kerel, daar niets van. Maar soms overdreef hij wel wat. Ik vroeg me af of hij niet gelukkiger zou zijn als hij af en toe de remmen eens zou loslaten. Impulsiviteit kon tot beschamende acties leiden, maar ook tot magisch geluk.

Zayn was best grappig als hij wat teveel gedronken had. Normaal was hij vrij stil en rustig, maar met alcohol in zijn bloed begon hij meer op Louis te lijken. Dit was de hypere Zayn die enorm alert was en veel meer zelfvertrouwen had. Ik kon me bijvoorbeeld niet inbeelden dat hij in nuchtere toestand ooit het dansje van I'm Sexy and I Know It zou opvoeren aan Louis' zijde. Nou, geloof het of niet, dat was net dus gebeurd! Compleet met een theatrale buiging op het einde.

En toen kwam de aap uit de mouw.

"Seg, Zayn," begon Louis rustig.

Hoewel hij stevig aangeschoten was, keek Zayn hem behoedzaam aan.

"Hoe lang heb jij nu eigenlijk al geen meisje meer gehad?" vroeg hij langs zijn neus weg.

Ik zag Zayn even voor zich uit staren en dacht dat hij aan het tellen was. Uiteindelijk besloot hij nonchalant zijn schouders op te halen.

"Wel nou?" drong Louis verder aan.

"Zelf een tekort aan affectie ofzo, Tomlinson?" sneerde Zayn terug.

Een fractie van een seconde zag ik Louis' gezicht betrekken, maar hij herstelde zich snel.

"Ik durf ervoor wedden dat je je niet eens herinnert hoe je een meisje hoort te zoenen!" reageerde hij met tot streepjes dichtgeknepen ogen.

"En wat voor een geniaal plan heb je om me het tegendeel te laten bewijzen?!" ketste Zayn terug.

Ik wist maar al te goed waar Louis naartoe wilde. Maar ik kon het echt niet laten.

"Louis! Ik heb een idee!" kwam ik tussenbeiden.

Zowel Louis als Zayn keken keken me verwachtingsvol aan. Ik had al binnenpretjes bij enkel het idee van wat ik zou voorstellen, dus ik waagde het er maar op. Al wist ik maar al te goed dat ik hier vroeg of laat de rekening zou voor betalen, maar dat was het meer dan waard.

"Wel, jullie zouden elkaar kunnen zoenen?" stelde ik onschuldig voor.

Louis bliksemde me haast neer en Zayn zijn mond viel letterlijk open.

"Sinds wanneer ben ik een meisje?!" riep Louis verontwaardigd uit.

"Nou," begon ik zachtjes, "je praat in ieder geval evenveel."

Ik kon niet vermijden dat er een brede grijns op mijn gezicht verscheen. Louis keek me vuil aan. 

____________________

Wel?! Gaan Zayn en Louis de uitdaging aan? Of toch maar niet? Wat willen jullie dat ze doen?!

Laat weten wat jullie van hen verwachten :D En lees vooral verder om het antwoord te weten te komen ;)

Aan allen die dit lezen: bedankt voor jullie aandacht! :D