saldım çayıra mevlam kayıra

Untitled Part 1

Kendinden çok değer vermek bu bir. 

Herkesi kendi gibi sanmak, bu da iki.

Kumar bunlar. Çok tehlikeli. Birisine kendinizden çok değer verirseniz hep ikinci plandaki insan olursunuz. Bu da eşittir mutsuzluk.

Net olunmalı.

-Böyle mi?

+ Evet böyle.

Bitti. Bu kadar. 

Dünyada milyarlarca insan var. Milyarlarca. Empatinin geçerliliğinin olduğu bazı durumlar var. Bunları iyi idrak etmek lazım. O milyarlarca insanın hepsinin kendine özgü düşünceleri, fikirleri, inançları var. 

-Ben olsam böyle yapardım o yüzden o da böyle düşünmüştür o yüzden bu şekilde tepki vermiştir.

- Ben olsam böyle düşünmezdim o da böyle düşünmüyordur.

Bunlar kumar. Yapmayın. Net olun. Olduğunu gibi davranın.

Herkesin gözlerinde filtreleri var. Size onlarla bakıyor. Hiçbir zaman sizi görmelerini istedikleri gibi görünmeyeceksiniz. O önyargı kalkmayacak. 

O yüzden kendinizi seven siz olun. Klişe farkındayım ama daha iyisini duyamayacak ya da daha iyi bir düşünceye kavuşamayacaksınız.

Olay kendini sevmekten geçiyor.

Bir sürü insanla muhatap olmalıyız diye düşünüyorum. Ne istediğimizi anlamak, ne verebileceğimizi ne hissettiğimiz tam olarak anlamak açısından. Diğer türlü yeme atlayan balık gibi oluyoruz. Bir iki güzel söze gidebiliyoruz. Herkes yapıyor bunu. Ben de yaptım.

Dikkatli olmak gerekiyor. Olay akvaryumdan çıkmak değil, asıl olay; akvaryumdan çıktıktan sonra nerede nasıl davranacağını bilmek, olay kendini bilmek yahu.

İnsan kendini, sınırlarını, çizgilerini bildikten sonra, gerisi o kadar da korkunç değil. Evet korkunç, ama cesaretin tadı da çok ayrı. Verdiği heyecan çok ayrı.

Denge. Her şey dengeyle alakalı. Diyeceğim o ki; tekrar sadede geliyorum. Saldım çayıra mevlam kayıra diye düşünün her zaman.

Olacağı varsa olur. Siz istediğinizi belli edin yeter. Olduğunuz gibi davranın yeter.

Ve tekrar söylüyorum kimseye kendinizden çok değer vermeyin. Yoksa hep ikinci plandaki insan olursunuz.