Kötü Çocuk IV

5∞

Playlist: Cher Lloyd - Goodnight 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

∞

Yeni bir güne uyandığımda bazı şeylerden kaçmamın son bulduğunun bilincindeydim. Susma sona erdiğine göre konuşarak kaçtığım sorumluluklarla yüzleşecektim. Kahvaltıda bize Meriç de katılmıştı. Mutfak kapısının önünde kısaca "Özür dilerim."dedikten hemen sonra.

Dün için ona kızgın olduğum kadar değildim de. Yaptığı şey için ona kızgındım çünkü bu acımasız bir yöntemdi. Değildim çünkü onu sessizlikte kaybetmemek için elimden gelen her şeyi yapardım.

Ne kadar canım acısa da dün üstümdeki ağır eskimiş deriden kurtulmuştum. Artık daha rahat hissediyordum.

"Özel Atahan Üniversitesi'ne kaydın yaptırıldı."

Kaşlarımı kaldırarak babama döndüğümde devam etti.

"Biz senin bu şansını kaybetmek istemeyeceğini düşündük ve yakınımızda olman daha iyi olurdu ama eğer istersen bu yıl dondurabilirsin. Hazır değilsen yani."

"Eee..." saçımı kulağımın arkasına attım, bu mevzuyu konuşmak için sesimin çıkmasını beklediğini anlamıştım. "Ben hiç böyle düşünmemiştim. Açıkçası sürpriz oldu."

Özel üniversite... Aklımın ucundan geçmemişti.

Bakışlarım anneme kaydığında aklımdan geçenleri okur gibi söz aldı. "Baban eğitimin senin için daha elverişli olduğunu ve sağlık durumu konusunda onların daha iyi olduğunu söyledi."

Böyle düşündükleri için onları suçlayamazdım. Meriç, o ne yapacaktı? Bu şehirde kalmak istemiyordu. Onu anlıyordum. Gitmek istiyordu. Çırpınan ruhunu görebiliyordum. Ailesinden, sorunlarından, ona geçmişi hatırlatan bu şehirden gitmek istiyordu.

"Sen? İtalya'ya ya da başka bir yere gidecek misin?"

"Aslında daha önemli işlerim var. Onları halletmeden buradan ayrılmayı düşünmüyorum. Hocam görüşmeyi sürdürüyor. Okula kabul edildim ama bir dahaki dönem ya da bir sonraki yıl gitmem için."

"O süreye kadar ne yapacaksın?"diye sordum ilgimi ondan bir an olsun ayırmadan. Meriç ise bana bakmadan tabağındaki sosislerle oynayarak konuşuyordu.

"Semih ve ben de Atahan'a kaydolduk."

"Semih ve sen?"dedim onaylatmak istercesine. Meriç kafasını sallarken bu durumun o kadar hoşuna gitmediğini biliyordum, babam yeniden söz aldı.

"Kenan ile bunun daha iyi olduğunu düşündük. Ayrıca Meriç'in yurtdışındaki okuluyla ilişkileri var. Eğer sen de istersen..."

Bu konuşmaya bakılırsa Semih'e söz hakkı tanınmamıştı. Kim bilir ne kadar kızmıştı ama benim durumum varken babasıyla bu konu hakkında çok da konuşabildiğini düşünmüyordum. Kenan amca buna muhtemelen izin vermemişti.

"Ben de istersem ne?"

"Sen de kabul edildin Kayla."

Meriç babam yerine cevapladığında bu sabahlık bu kadar şokun yeterli olduğunu düşünüp arkama yaslandım. Yurtdışında eğitim hakkım vardı ki bu Neşe'nin annesinin hayaliydi.

"Neşe?"diye sorduğumda annem dudağını peçeteyle sildi.

"Ömer ve Neşe Ankara Üniversitesi'ne kayıt yaptırdı."

Konuşmaya başladığımda sanki hayat yeniden başlamıştı. Kaldığım yerden devam etmemek için susmuştum belki de. Bilinçaltımda neler olduğuyla yüzleşecek gücüm olmadığından sadece havada asılı kalan tahminler yürütüyordum.