~~Sonsuzluğa Doğru~~
YAZARI: Beyza Nur
BÖLÜM SAYISI: 13
1. BÖLÜM:
Hana’nın Bakış Açısı:
Etrafta yine her zaman ki koku var. Ölüm kokusu, çaresizlik kokusu, belki bir nebze umut kokusu. Hastanelerden her zaman nefret etmişimdir. Gerçi kim sever ki hastaneyi. Şöyle bir etrafıma göz gezdiriyorum da. İnsanlar ölüme çok yakın, hissediyorlar. Ama şu hastane kapısından çıkınca ölümden o kadar uzaklaşıyorlar ki. Sanki ölüm hiç gelmeyecek. Oysa ölümle burun buruna, nefes nefese yaşıyoruz her an.
Yazarın Bakış Açısı:
Hana yine hastaneye gelip bir saat oturmuştu. Aslında doktor ısrar ettiği için geliyordu ama bir saatten fazla duramıyor ve sırası gelmeden gidiyordu. Ayağa kalkıp dışarı çıktı. Kulaklığı takıp okula doğru yürümeye başladı. Bu sene lise son sınıftı ve derslerle hiç alakası yoktu. Sırf değişiklik olsun diye gidiyor okula. Yürüye yürüye sonunda okula geldi Hana. Merdivenlerden tam çıkarken biri çarptı ve koşarak yanından geçti.
“Önüne baksan, kör müsün? Birde hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam ediyor. Geri zekâlı. “ diye bağırdı. Çarpan çocuk Hana’yı duyunca arkasını döndü ve Hana’nın yanına geldi ve:
“Bana mı dedin sen? “
H:“Evet sana dedim.”
“Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” dedi küçümser bakışlarıyla.
H:“Bilmem mi gerekiyor?” (sırıtarak)
“Bak kızım bana bulaşma seni gebertirim.”
H:”Çok korktum.”
Hana’nın Bakış Açısı:
“Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” dedi küçümser bakışlarıyla.
“Bilmem mi gerekiyor?” dedim sırıtarak. Yüzü değişti birden, bozuldu tabi.
“Bak kızım bana bulaşma seni gebertirim.” Dedi ve arkasını dönüp gitti. Salak ya. Bir de beni tehdit ediyor. Öldüm korkudan. Hemen eve gidip uzun bir süre evden çıkmamam gerekiyor.
“Çok korktum.” Diye bağırdım arkasından. Merdivenin başından sert bir bakış atıp yoluna devam etti.
Yazarın Bakış Açısı:
Hana “Nereye gidiyordum ben. Tabi ya sınıfa nereye olacak” diye kendi kendine söylendi ve tam basamağa ayağını uzattığı an birden gözünün önü karardı, elleri titremeye başladı. Ve dizlerinin üstüne düştü.
Bölüm sonu……
