Her güzel başlayan şey,
Güzel bitemez mi?
Hep ayrılık mı ayırır insanları?
Yoksa birbirlerine olan anlaşmazlıkları mı?
Unut desem her şeyi,
Yolumdaki engelleri kaldırsam,
Peki kalbimdeki engelleri de kaldırabilir miyim?
Bu kırılan kalbimi, hayata
Hiçbir şey olmamış gibi açabilir miyim?
Çok tuhaf bir şey,
Taa sol yanımdaki hislerim.
Unut desen unutulmuyor,
Her hayal, her dostluk, her aşk, her umut.
Her kırgınlık unutulmuyor.
Yoksa gurur denen şey mi engel oluyor?
Şu üç günlük dünyada,
Ne kadar çok kırılsam, incinsem
Her şey boş mu?
Olmuyor, sol yanım kabullenmiyor haksızlıkları,
Unutamadığım sözler kalbimi incitirken,
Yeniden kanatıyor yüreğimi.
Tavırlarım belli etmiyor,
Ama içten içe ağlıyorum.
Güçlü olmak zorundayım.
Neler yaşarsam yaşayayım,
Güçlü olmak zorundayım.
Cesaret etmeliyim,
Meydan okumalıyım hayata.
Tüm olumsuzlukları bir yana bırakmalıyım.
Ve ne pahasına olursa olsun,
Her zaman doğruları haykırmalıyım hayata.
İyi olmalı kalbim,
Ağlamamalı içten içe.
Kalbim kırılsa da ,
Yüzüme yansımamalı.
Her ne olursa olsun,
Hiç bir şey olmamış gibi,
Gülümsemeliyim hayata.
Ve demeliyim:
"Ey hayat ne kadar karşıma
Engeller çıkarsanda,
Aşacağım o engelleri!"
Her ne kadar kırılsam da, incinsem de
Benden kurtulamayacaksın ey hayat!
Benim için korkma be hayat.
Doğru olan insana hiçbir şey olmaz.
S.ÖZ
