Μόλις βγήκα έξω στον διάδρομο είδα την κριστινα και περιμένει στις καρέκλες αναμονής...ισως μπορέσω να μάθω από αυτήν...
Την πλησίασε και μόλις κατάλαβε την παρουσία μου σήκωσε το κεφάλι της. Αμέσως σηκώθηκε όρθια και μου είπε
"πως είναι;"
Την κοιταξα με απορία. Από που τον ξέρει; ίσως να ανησυχεί επειδή την έσωσε; δεν ξέρω τέλος πάντων "έμ είναι καλα μην αγχώνεσαι μόλις τον έραψα και θα μπορέσει να βγει αν όχι σήμερα τότε αύριο σιγουρα"
Μόλις το άκουσε ανακουφίστηκε και μου λέει "δόξα το θεό, ευχαριστώ πολυ"
"δεν έκανα τίποτα εγώ, αμ Κριστινα να σε ρωτήσω κάτι;"
" ναι ότι θες" μου απάντησε ευδιάθετη
"έμ τον ξέρεις από κάπου; και Γτ αυτοί οι τύποι πήγαν να σε βιάσουν είσαι μπλεγμένη κάπου;" την ρώτησα γεμάτη απορια
Αμεσως σοβάρεψε και μου απάντησε απότομα "όχι είναι δικό.μου θέμα και να μην σε νοιάζει αν τον ξέρω, πολύ περίεργη έγινες για σημαζεψου" μου είπε με αυστηρό και θυμωμένο τόνο
Αμέσως κατέβασα το κεφάλι μου και της λέω "συγνώμη δεν ήθελα να γίνω αδιάκριτη. Αμ θυμάσαι πως έγινε και τον πυροβόλησαν;"
Μου απάντησε απότομα "όχι δεν θυμάμαι, που θες να θυμάμαι ρε Αμελια; άλλη δουλειά δεν είχα να παρατηρώ πως χτύπησαν τον τύπο"
" καλά καλά μην νευριάζεις πωωω" και κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι απλά είναι εδώ και ενδιαφέρεται γιαυτον επειδή την έσωσε, ήταν αρκετά εύκολο. Και έτσι έφυγα μακριά της. Αφού έφτιαξα τα χαρτιά του Βαγγέλη ήρθε η Κριστινα να βάλει μια υπογραφή και πήγαμε να τον πάρει για να φύγει και εγώ να δω αν είναι καλά. Όταν φτάσαμε μπήκαμε μέσα και λέει ο Βαγγέλης μόλις μας είδε
"Οπ το ήξερα ότι δεν μπορούσες μακριά μου"
"σίγουρα ότι πεις απλά είναι η ώρα να βγεις οπότε ήρθα να δω τα ραμματα για να μπορέσεις να φύγεις"
" Αααα μπορεί και να με έπεισες" και με κοίταξε με πονηρό βλέμμα
"εεε ναι χαχα και είχα μια φαγούρα αν σε έπεισα" και απλά τον πλησίασα και άρχισα να κοιτάω τα ράμματα.
Είχε απόλυτη ησυχία έτσι είπα να ρωτήσω πως χτυπήθηκε
"λοιπόν Βαγγέλη θυμάσαι πως χτυπήθηκες;" τον ρώτησα με ένα χαμόγελο όμως δεν έδειξε να πιάνει αφού νευρίασε και μου απάντησε
"κοίτα την δουλειά σου και μην ασχολησε μαζί μου μικρή" μου απάντησε με νεύρα
Μόλις άκουσα το μικρή άναψαν τα λαμπάκια μου και του λέω "μικρή να πεις αυτήν που έχεις στο παντελόνι σου άιντε"
Αμέσως με κοίταξε σήκωσε το ένα φρύδι και λέει "γιατί την έχεις δει;"
"όχι και ούτε πρόκειται, πιστεύω ότι φτάνουν αυτές που την έχουν δει δεν χρειάζεται να την δω και εγώ αγορακι μου" και έτσι βγήκα από το δωμάτιο Γτ είδα έναν γιατρό που ήθελα να τον ρωτήσω κάτι. Μετά από λίγο είδα την Κριστινα και τον Βαγγέλη να βγαίνουν από το δωμάτιο και του λέω
"περαστικά σου"
"ευχαριστώ" και ξεκίνησαν να φεύγουν. Αφού απομακρυνθηκαν γυρνάει και λέει στον Κριστινα
"πολύ σπαστική η φίλη σου"
"μην μιλάς λίγο έλειπε να μάθει τι συνέβη, παρά γουρουνότριχα την γλυτώσαμε" και έτσι γέλασαν και οι δυο και έφυγαν από το νοσοκομείο.
Όταν τελείωσε η βάρδια μου αφού άλλαξα στα κανονικά μου ρούχα ξεκίνησα την διαδρομή μου προς τους κοιτωνες με μια μικρή στάση σε ένα μαγαζί για να πάρω να φάω. Αφού έφτασα στον κοιτωνα μου ήταν ήδη 1 η ώρα το βράδυ. Μόλις μπήκα μέσα είδα την κριστινα να ειναι ξαπλωμενη στο κρεβάτι της και να κοιτάει το ταβανι..Όταν με ειδε σώθηκε και έκατσε σε κανονική στάση ώστε να μπορεί να με βλέπει καλύτερα
"Γεια.." λέω με ένα ύφος απογοήτευσης..ήλπιζα να μην την βρω μπροστά μου έστω για σήμερα μετά από ότι έγινε στο νοσοκομείο
"Γειαα..Πως πήγε σημερα;" λέει η κριστινα με χαρούμενο ύφος
"Μια χαρά..ευχαριστώ που ρωτας" της λέω καθώς κάθομαι σε μια καρέκλα και αρχίζω να τρώω..
Ξαφνικά μέσα στην ησυχία άρχισαν ακούγονται βαριά αλλά παράλληλα προσεγμένα βήματα να πλησιάζουν. Μετά από 2 λεπτά η πόρτα ανοίγει με φορά χτυποντας στον τοίχο πίσω της κάνοντας έναν δυνατό ήχο. Η φιγούρα του Βαγγέλη εμφανίστηκε μέσα στο δωμάτιο "έχουμε πρόβλημα.." λέει γρήγορα στην κριστινα χωρίς να με κοιτάει
"Τι έγινε παλι;;" λέει κουρασμένα η κριστινα
"Κοιτα" της λέει δείχνοντας της έξω από το παράθυρο κάτι το οποίο δεν φαίνεται από την θέση που κάθομαι "τι στο πουτσο θέλει αυτός εδω;" λέει η κριστινα νευριασμένα
"Δεν ξέρω αλλά σίγουρα δεν ήρθε για καλο.." της λέει σιγανά για να μην ακούσω
"Πάω να δω τι θέλει..ερχεσαι;;" λέει γρήγορα
"Εννοείται..Σε λίγο θα επιστρέψω" μου λέει με ανήσυχο βλέμμα που δεν με πείθει για την βεβαιότητα αυτού που είπε
"Εντάξει. ."
Έχει 2 λεπτά που έχουν φύγει και με τρώει η περιέργεια να δω τι συμβαίνει. Δεν είναι σωστό. Καθόλου σωστό. Ναι αλλά..Oh fuck it .. Έτσι πλησιάζω το παράθυρο και βλέπω τα παιδιά να μιλάμε με ένα αγόρι γύρω στην ηλικία μας αλλά αρκετά διαφορετικός από εμάς..Ήταν μεσαίου μεγέθους με ξανθά μαλλιά..Καθώς τους κοιτούσα και προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει ξαφνικά τα μάτια μου συναντιονται με αυτά του Βαγγέλη. Αυτά τα ξεφεύγει διαπεραστηκα ματιά τώρα με κοιτούσαν με θυμό και νεύρο..γαμωτο..Τώρα την έκατσα..
___________________________________
Heyy..τι μου κανετε;καλα;;πάντα καλαα..
Μην είστε ghost readers..αφήστε και κανένα αστερακιι🌟🌟
See you soon😍😘
KAMU SEDANG MEMBACA
Try me...if you dare
AksiΗ Αμέλια είναι μια 20χρονη ανηποψίαστη φοιτήτρια, που φοιτεί στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής του Σιάτλ. Ο Βαγγέλης ένας "μεγαλοεπιχειρηματίας" βουτηγμένος στο έγκλημα και την παρανομία. Μια ατυχής συνάντηση θα τους αναγκάσει να έρθουν κοντά, βάζοντας σε μ...
