One Shot

6 0 0
                                    

Loubiene's POV

Pagkarating na pagkarating ko sa apartment ay dumeretso ako sa kwarto at nag-open ng facebook account ko para mag-post about sa nakita ko kanina.

To the boy sitting on the bench in front of Hall of Justice. I think I caught you crying. I don't know if it's serious or your just acting. But i'm so curious about 'what happened to you?'

I really want to check you if your okey but i'm so shy to talk to you and I think I don't have the right to meddle with your problems. I want to hug you or help in any way but yeah. I'm not in the position. But I hope I'll see you again.

And I post it!

Grabe naawa talaga ako sa kanya. Kaso medyo umiral ang pigihing mahiyain ko that's why wag na lang hehe.

Days have passed...

Naglalakad ako sa harap ng library na katabi lang ng Hall of Justice ng mapansin ko ang isang lalaki.

Green Hair-Check!
Green bag-Check!
FEU uniform-Check!

Shit! Sya nga! Hinding-hindi ko makakalimutan ang mga pormahang iyon lalo na ang Makapal na salamin.

Lumapit agad ako ng makilala sya.

"Hi! Pwedeng makiupo?" tanong ko. Tiningnan ko ang mukha nya. Shocks! Ang gwapo gyud!

"Okey." walang gana nyang sagot. Naupo agad ako dahil baka magbago pa ang isip.

"Hi I'm--" hindi ko na natuloy ang pagpapakilala ko ng tumayo sya.

"San ka pupunta?" tanong ko habang nakahawak sa braso nya.

"Anywhere...without you." walang gana na naman nyang sabi.

"You know what? I saw you here last time. And I caught you crying. I'm just curious--" nagulat ako ng tanggalin nya ang kamay ko sa braso nya at nagsalita. Problema tol?!

"Don't meddle with my problems." yumuko ako ng sabihin nya yun.

Alam ko namang hindi ako dapat nangengealam. Hindi ba pwedeng nag-aalala lang ako. Sungit naman nito!

And it was my first time to saw a man crying. Well si dad naman hindi ko pa nakitang umiyak so yeah. That was my first time.

"Look miss. I feel so embarassed knowing that someone caught me crying so just forget about it." plain nyang sagot at akmang tatalikod ulit pero gaya kanina pinigilan ko ulit sya.

"Hey! Don't be shy! Tss. Okey lang naman umiyak paminsan minsan to naman parang others!" he cocked his head on the said and smirk. Cute!

"What do you need miss?"

Need?
Hmmm.

*kruuu*kruuu

Shit! Tumunog ba talaga yung tyan ko?!

"Your tummy needs to be fed. Come on."

He said. Pero hindi ako sumunod at yumuko na lang dahil sa hiya.

I kennot!

"Pft. Come on. 'Don't be shy. Tss. Di naman masamang marinig ang grumpling tummy. To naman parang others!'" Shocks! Nakuha nya pang gayahin yung pananalita ko kanina. Kainis!

But on the other hand napatawa ako. Well ang cute naman kasi nya haha. Okey Loubs? Enough for kalandian be serious!

"So libre mo ko?"

"No. I don't know you so why bother treat you?"

Shemay nosebleed ako mga ate! Sinusubukan nito ang spokeneneng dolyar ko ha?!

AlmostWhere stories live. Discover now