10.

52 13 4
                                    

《Οχιιιιιι》φώναξα για άλλη μια φορά στο Public Garden.

Άρχισα να τρέχω γρήγορα, περνώντας τη γέφυρα και κατέβηκα τα σκαλάκια και έτρεξα προς το μεγάλο βράχο δίπλα από τη λίμνη.

Οι περισσότεροι με κοιτούσαν σαν τρελή.

《Έλα εδώ》φώναξε.
《Δε θα μου ξεφεύγεις για πολυ》συνέχισε και γέλασε.

《Απειλές, Chris;》γέλασα κι εγώ

《Όχι. Έκτη αίσθηση, μαντικές ικανότητες》ειρωνεύτηκε και γέλασα.

Ξαφνικά, άρχισε να τρέχει οι αυτός προς το μέρος μου και πριν προλάβω να κάνω μια μικρή κίνηση, ήμουν στην αγκαλιά του.

《Άσε μεεεε》φώναξα μέσα στα γέλια μου.

《Χαχα, σε γέλασαν, αν πραγματικά πιστεύεις πως θα το κάνω》αρνήθηκε.

《Βασικά, πιστεύω το αντίθετο, αλλά δεν κάνει κακό να ελπίζουμε...》απάντησα ειλικρινά.

《Δεκτό》

Με άφησε κάτω και με ξάφνιασε όταν έπιασε το χέρι μου. Τον κοίταξα με ένα χαμόγελο και αμέσως το δικό του μεγάλωσε.

《Περνάω πολύ ωραία μαζί σου》μου εκμυστηρεύτηκε.

《Κι εγώ. Πρώτη φορά μετά από καιρό νιώθω πως μπορώ να είμαι χαλαρή》

Για λίγο περπατήσαμε, χωρίς να μιλάμε με λέξεις. Μιλούσαν οι ματιές που ρίχναμε ο ένας στον άλλο.

《Δε σου είπα》αναφώνησα, μόλις περάσαμε τον κεντρικό και συνεχίσαμε τη βόλτα στο δρομάκι του απέναντι πάρκου.

《Μυρίζομαι καλά νέα》

《Αρχίζω αν πιστεύω πως έχεις αυτή τη μαντική ικανότητα》αστειεύτηκα.

《Κερδίζεις πολλά, όταν είσαι δίπλα σε ένα άτομο που σε κάνει να γελάς τόσο πολύ, που σε κάνει χαρούμενο. Είναι τυχερός όποιος σε έχει κοντά του》με εξέπληξε.

Άλλωστε αυτό κάνει πάντα αυτός ο άνθρωπος.

《Δεν ξέρω πως θα ακουστεί, αλλά νιώθω κι εγώ τυχερή που έχω δίπλα μου ένα άτομο σαν εσένα.》

Σταμάτησε να περπατάει και άφησε το χέρι μου, όταν με έφερε μπροστά του. Η παλάμη του πήγε στο λαιμό μου και χάιδεψε ελαφρά το σβέρκο μου, ενώ τα μάτια του τρυπούσαν με μανία τα χείλη μου.

《Δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω, αν θα με χασουκίσεις, αν θα με βρίσεις, αν θα μου πεις να μη σου ξαναμιλήσω, αλλά θέλω να το κάνω. Να το κάνω;》ζήτησε ψιθυριστά.

Only With HimWhere stories live. Discover now