Broken Strings

BrokenStrings --- Chapter 8

Thank you for supporting my story, Broken Strings. Thank you sooooo much! J I am happy to hear na inaabangan ang mga post ko.

Napag-isip isip ko din na itong story na ginawa ko will take a short time on reading, I mean, maliit lang but this is a memorable one for me also. J

Anyway, this Chapter is dedicated to BEANN ATIBAGOS. :*

#Chapter 8 (Unexpected Meeting)

Siyempre naman, hindi na ako makapaghintay na makalipad papuntangNew York. I miss my mom, talagang talaga. Siguro naman, makaka-relate ang mga readers lalo na kapag ang isa sa kanilang parents or both of their parents nasa abroad, nagtatrabaho para lang sa mga gastusin ng kanilang mga naiwan sa bansa nila.

Hindi maitago sa akin ang pagkamiss ko. Salamat talaga ako kay Ken, at hindi ako magsasawa na sabihin ang bagay na iyon. Saan ka pa ba makakahanap ng best friend na katulad niya. Such a dream person. HAHA. Masayang masaya ako ngayon.

Pero I also felt weird. Anyway, siguro guni guni ko lang. mawawala din ito.

My sister and I left the country around **:** p.m. I can feel the ambiance of the new place. I am excited and I will take this as one of the best summer. Ang saya ko!

“Oh my gosh! Ahh! I can’t believe this, I am actually stepping on the airplane na lilipad. AHHH!”

“Talagang lilipad ang airplane, Ate. Air nga, diba?” Sabi ko sa kanya.

She gave me a smirk.

Naupo kami na kami at naghihintay na umangat ito. Haaaaay. Hindi ko na alam ang sasabihin ko.

“All the passengers, please stay still. In just five minutes, we will be leaving the Philippines. Thank you.”

Tiningnan ko kung ano ang ginagawa ni Ate, she keep on looking at the magazine of Justin, again and again. Tapus, bigla nalang tatawa. Ganun ba talaga ang feeling na may crush na celebrity? Ganun?

She keeps on giggling and smiling. Hala! Parang may sira. Ang babaw din.

What a childish act. Sorry for the readers, I am just bitter. Hindi ko pa iyan nararanasan and I don’t know kung ano ang feeling.

Napansin ata ni Ate na kanina pa ako nakatitig sa kanya like insane, “Anong tinitingin tingin mo diyan, ahh?”

“Nothing.” I looked at my watch, ang tagal pa.

Maya maya pa at lumipad na ang airplane, nagdasal ako na nasa ay makarating kami ng ligtas. at nagpasalamat na din na maganda ang klima ngayon at natuloy.

I looked at my bag and found a book, not one of the famous pero okay na din ito na makapagbasa ako.

“Carla?”

“Hmm?”

“Ano kaya kung makita ko si Justin sa Ne---”

“You won’t.”

“Kinakausap kita nang matino. Ano ba ang problema mo sa kanya ahh?”

That caught my attention, I closed my book and said, “Alam mo kung ano ang problema? Wala naman ehh, I am just tired hearing his name over and over again. Hindi ka ba ate nagsasawa sa kanya? Ang mga katulad niya ay walang silbi, except nalang kung pati ang mga fans ehh kasama sa pagpapayaman niya, to be honest, wala akong pakialam kung ano pa man iyon. Pero hearing his name everyday, siya pa nga ang dahilan kung bakit may marka ka na mababa kasi every minute, hinintay mo ang post niya. Mga birthday niya, may regalo ka. Every day, sinasamba mo. Kulang nalang nga patayuan mo ng simbahan para sa mga deboto na katulad mo ehh. Ano pa ba ang gusto mong marinig?”