Neden onlara benim yaptığımı söyledim ki sanki.Şimdi farkediyorum ondan intikam alarak,daha fazla kötülük yapmış oldum.Ne yaptım ben?İntikamla hareket etmemeliydim.Yağmur bana dik dik bakıyor.Karșısına geçerek bağırdım(Neden bana bunu yaptın?Canımı ne kadar yaptığının farkında mısın?Amacın buysa eğer başardın.Seni bir daha asla affetmeyeceğim.) Gözyaşlarım istemsizce akıyordu.Kalbim daha önce hiç bu kadar kırılmamıştı.Bana birşey oluyordu.Gözlerim kararıyordu.En son Yağmur'un ''Ne olur beni affet Ela'' yalvarışını duydum.Bu son nefesim olmalıydı.
YAĞMUR
Ben canavarın tekiyim.Belki de benim yüzümden hayat mücadelesi veriyor şuanda.Ece'nin o pis sırıtışı aklıma geldikçe...onunla bir konuşma yapma zamanı geldi.Gidip yakasına yapıştım.Ona bağırdım(Her şey senin yüzünden pislik.O kız şuanda hayat mücadelesi veriyor.Ama sen burada sırıtyorsun.)Bana verdiği cevap gözyaşlarmın akmasına engel olamadı(Hayat acımasızlıklarla doludur.)Kalbim parçalanmıştı.Nasıl bu kadar acımasız olabiliyordu.Ailesi onu böyle büyütmüş olmalıydı.Ama öyle bile olsa yinede bu kadar acımasız...nasıl bir kız anlayamıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN BUYUM İŞTE
FanfictionBu kitapta yetim bir kız olan Ela'nın yaşadığı olaylar anlatılıyor
