Warrior Cats Bruine Ogen (#4)

Hoofdstuk 22

"Ik heb maar één muis gevangen!" Klaagde Briespoot. Hij keek teleurgesteld en boos. Hoe meer Grindvacht met de jonge leerling trainde, hoe meer emoties hij liet zien. Gelukkig staard hij niet de hele tijd in de verte, of naar mij dacht Grindvacht. Hij rilde even toen hij dacht aan Briespoot's ijsblauwe ogen die recht door hem heen keken. "Je kan niet altijd alles hebben" miauwde Grindvacht. Briespoot mompelde iets onverstaanbaars. Grindvacht's jachtpatrouille liep de doorntunnel in. "Jullie zijn eindelijk terug", miauwde Kerspoot, "Doornpoot is op grenspatrouille dus ik zat de hele tijd alleen in het kamp!" Briespoot liet zijn muis op de hoop verse prooi vallen en liep naar zijn zusje. "Heb je maar een muis gevangen?" miauwde Kerspoot spottend. Briespoot haalde zijn schouders op. Hij staarde in de verte. Langzaam ging Briespoot zitten. Kerspoot pakte twee muizen van de hoop verse prooi. Met de muizen in haar bek liep ze terug naar haar broer. Grindvacht keek om zich heen. Naast het krijgershol zat Grasvoet. Snel liep Grindvacht  er heen. 

Grasvoet zag er verveeld uit. "Het is zo warm!" klaagde hij. Grindvacht knikte en ging naast zijn broer zitten. De twee broer zeiden niks tegen elkaar. Grindvacht probeerde een gesprek te beginnen, maar Grasvoet leek zo erg in zijn gedachten verzonken  dat Grindvacht stopte met proberen. Na een tijdje kwam Ijstand naast de Grasvoet zitten. Ijstand's vacht raakte dat van Grasvoet. "Wat hebben jullie vandaag gedaan?" vroeg Ijstand. "Ik... ehm... ik..." stamelde Grasvoet nerveus. "Ik en Briespoot hebben gejaagd" miauwde Grindvacht snel om zijn broer te redden. "Ik heb met Kerspoot vechttraining gedaan" miauwde Grasvoet. Hij zuchtte opgelucht, alsof hij blij was dat hij kon praten. Zenuwachtig keek hij naar Grindvacht. Grindvacht kon in de ogen van zijn broer zien dat hij graag onder vier ogen met hem wou spreken. Grindvacht wachtte een tijdje. Misschien zegt hij zelf wel dat hij iets met me wil bespreken. Grasvoet zei niks. Het enige wat hij deed is smekend naar Grindvacht kijken. Grindvacht zuchtte en miauwde:"Grasvoet, kan ik je even onder vier ogen spreken?" Grasvoet sprong omhoog.  Verward keek Ijstand naar de twee broers maar ze zei niks. "We komen zo terug" verzekerde Grindvacht haar. Samen liepen Grindvacht en Grasvoet door de doorntunnel. 

Grindvacht vond het plek onder een boom, niet ver van het kamp vandaan. Hij ging zitten. Met een plof landde Grasvoet naast hem. "Wat is er?" vroeg Grindvacht. Grasvoet haalde diep adem en begon toen met vertellen. "Nou..." begon hij langzaam. "Je weet dat ik ongeduldig ben als katten me iets willen vertellen dus schiet een beetje op" snauwde Grindvacht. Hij wou niet gemeen zijn tegen zijn broer. Het enige wat hij wou is Grasvoet's probleem zo snel mogelijk oplossen, wat dat dan ook mocht zijn. "Ik... voel iets voor Ijstand" miauwde Grasvoet langzaam. "Je bedoeld dat je haar partner wil zijn?" miauwde Grindvacht verbaasd. Dit had hij echt niet verwacht. Grasvoet knikte. "En waarom is dat een probleem?" vroeg Grindvacht. "Ik weet niet hoe ik tegen haar moet praten! Zodra ik in haar buurt kom dan-" "Dat is normaal" miauwde Grindvacht door Grasvoet heen. "Echt? Ik heb me nog nooit eerder zo gevoeld bij iemand" miauwde Grasvoet. Grindvacht zuchtte en stond op. "Laten we terug gaan" miauwde hij. "Maar wat als Ijstand mij niet als partner wil!" riep Grasvoet. "Je moet je niet zo'n zorgen maken, ze vind je vast leuk" stelde Grindvacht zijn broer gerust, "En als Ijstand je niet als partner wil is dat niet het einde van de wereld!" Het puntje van Grasvoet's staart bewoog nerveus heen en weer. "Kom, we gaan terug, naar Ijstand. Als je niet in haar buurt komt kan ze je ook niet leuk vinden" Grindvacht liep terug naar het kamp. Grasvoet volgde hem.

De lucht werd oranje. Het werd al nacht. Grindvacht en Grasvoet liepen de doorntunnel door. Ijstand liep meteen naar hen toe. "Ik heb zin om een wandeling te maken" ,miauwde ze, "Willen jullie mee?" Ijstand's groene ogen waren op Grasvoet gericht. Grasvoet opende zijn mond om iets te zeggen. "Ik ben moe, maar Grasvoet wil vast wel meewandelen" miauwde Grindvacht snel. Grasvoet wierp zijn broer een zenuwachtige blik. Grindvacht knikte hem bemoedigend aan. "En? Ga je mee?" vroeg Ijstand toen Grasvoet niet reageerde. "Nee- ehm... ik bedoel ja" miauwde Grasvoet. Er verscheen een glimlach op Ijstand's gezicht. "Kom mee!" miauwde ze en ze rende het bos in. Grasvoet volgde haar snel.

Grindvacht rolde zich op in zijn nest. Hij was eigenlijk helemaal niet moe. Toch sloot hij zijn ogen en probeerde te slapen. Na een tijdje viel hij in slaap.