Hij is onvermijdelijk

15) Ik win, hij verliest

( I'm born as a winner. Winning ugly is still winning. )

                          *15) Ik win, hij verliest

{ LIA }

Wachtend op Demi sta ik op de rookzone. Pauze is het niet maar we zijn weer eens voor de zoveelste keer te laat. Als me telefoon afgaat neem ik op zonder te kijken wie het is.

"Waar ben je Deem?"  "Nathalia?"  "Owh hey mam ik dacht dat je Demi was." Shit. Waarom belt ze dit keer? Zou Amanda toch aan haar hebben verteld dat ik naar dat feest ging op oudjaarsdag? Ik wist wel dat 50 euro niet genoeg was!

 "Ik bel je omdat ik iets heb gehoord van Amanda." Kut zooi. De volgende keer betaal ik haar 100 euro.  "Wat dan?" vraag ik zo nonchalant mogelijk.  Ik hoor haar lachen wat me verbaasd. "Ze zag je op nieuwjaarsdag met een jongen in je auto." Ik frons.  "En ze heeft een vest gevonden in de logeer kamer. Een jongensvest!" Dan pas dringt het tot me door over wie ze het heeft.  "Ik ben zo trots op je dat je aan het daten bent met een jongen! Oh Nathalia! Je word zo groot! Hoe heet hij en hoe heb je hem ontmoet? vertel me.."  "Mam." onderbreek ik haar voordat ze nog meer onzin gaat praten.  "Dat was niet mijn vriendje, dat was Michael." Ik zucht als ik zijn naam zeg. Waarom kom ik altijd uit bij zijn naam!  "Michael? Leuke naam! Is hij zelf ook zo leuk?" Ik moet met moeite me lach inhouden.  "Michael en leuk? Dacht het niet."  "Owh." ik hoor dat ze echt teleurgesteld is.  "Hij is een irritante klootzak die ik ken door school. Hij sliep in de logeer kamer omdat hij de sleutel niet had en....laat maar het is een heel lang verhaal." Mompel ik dan.  "Jammer, Amanda vond jullie heel leuk samen."  "Michael en ik worden nooit een stel!" 

 "Oh ja?" hoor ik een bekende stem zeggen. geschrokken draai ik me om en zie hem staan. Hij kijkt me grijzend aan met zijn armen over elkaar geslagen. Hoe lang stond hij mee te luisteren? "Nathalia?" hoor ik me moeder een paar keer herhalen. Ik sta nog steeds verbaasd van het feit dat Michael nu tegenover me staat. Uiteindelijk pakt hij mij telefoon af.  "Mevrouw Safray, leuk om eens met u te spreken. Ik kan niet wachten om u, de moeder van mijn vriendin, te ontmoeten." Ik kijk hem boos aan en pak mijn telefoon af.  "Sorry mam. Ik bel je later terug." en snel kap ik het gesprek af voordat ze duizenden vragen gaat stellen. 

"Wat the fuck heb je net gedaan!" sis ik naar hem. Hij trekt zijn wenkbrauw op en doet een stap naar achteren.  "Jij praat over mij. Als ze denkt dat we een stel zijn kan ik toch beter doen alsof het echt zo is?" Hij geniet hier duidelijk van. Gisteren liep hij nog weg van mij toen ik over Elise begon en nu staat hij me weer te irriteren zoals vroeger.

 "Moet je niet bij Tess zijn? Of bij een ander meisje?" snauw ik. Hij lacht en haalt zijn schouders op. "Tess en ik zijn geen stel als je dat dacht. We....klote alleen samen."  "Geweldig. Nu weet ik tenminste dat je geen maagd meer ben." zeg ik sarcastisch wat hij duidelijk nog grappiger vind. "Allang niet narcisje. Had je dan verwacht dat ik zo'n heilige ben?" Hij komt dichterbij mij staan. Ik rol met mijn ogen. Wat een sarcasme heeft hij zeg. "In tegen stelling tot jou ben ik waarschijnlijk wel een heilige maar..." Zegt hij. Ik duw hem bij mij vandaan en kijk hem boos aan.  "Wat zei je daar?" sis ik naar hem. Nu gaat hij echt te ver. 

"Je denkt dat ik een hoer ben!" vraag ik boos. "Ik weet niet of je er geld voor vraagt. Een slet dan?" Nu is het genoeg. Ik geef hem een klap op zijn wang en hij gaat geschrokken achteruit. "Jezus, jij kan hard slaan." mompelt hij. Ik knijp mijn ogen heel fijn en sla mijn armen over elkaar. "Ik wist niet dat je boos zou worden." Ik trek mijn wenkbrauw op. 

"Telkens als we een gesprek hebben ben ik of jij uiteindelijk boos." snauw ik. "Ik ben nooit boos op jouw geweest." Ik lach vals en schudt mijn hooft. "Oh nee?" vraag ik en zet een paar stappen naar voren.  "Gisteren tijdens scheikunde liep je anders wel heel boos weg toen ik begon over Elise." Hij verstijft als hij haar naam hoort. Geen enkele beweging is nog te zien.  "Elise. Je ex vriendin." wrijf ik het er nog in. Ik kan aan hem zien dat dit hem wel raakt.  "Kijk nou eens. Alleen maar door over Elise te praten en je verzwakt. Je bent eigenlijk niet echt zo'n badboy zoals iedereen denkt he?" Ik lach hard als ik zie hoe sprakeloos hij is.  "Je weet helemaal niks van mij." zegt hij eentonig.  "Ik weet niet veel van jouw inderdaad, maar ik weet genoeg om te weten dat Elise je echt pijn heeft gedaan." Ik zet nog een stap dichterbij wat me eigenlijk ongemakkelijk maakt maar toch laat ik mezelf zelfverzekerd opkomen. "Liefde bestaat niet." fluister ik en grijns naar hem. Hij wilt iets zeggen maar dan hoor ik Demi's stem. 

 "Lia!" roept ze. Ik draai me om en zie Demi en Brandon op me af lopen. Heel even was ik vergeten dat ik eigenlijk stond te wachten op hun maar toen stond Michael weer eens bij me en vergat waarvoor ik hier was. Eigenlijk zou ik best bij hem willen blijven, alleen omdat ik weet dat ik gewonnen heb. Maar aan de andere kant laat Michael me nu vast met rust dus kan ik maar beter weg gaan. Ik draai me weer om naar Michael en lach zo gemeen mogelijk. "Bye loser." ik geef hem nog een knipoog voordat ik me omdraai en naar Demi en Brandon loop. What the fuck heb ik net allemaal gedaan. 

Je bent terug Lia. Je opmerkingen zijn weer terug.

Ik haal diep adem. Ik ben weer terug inderdaad. Het is weer zoals vroeger. Ik win altijd en geen ene jongen kan daar verandering in brengen.  

sorry voor de late update! <3 hopelijk vinden jullie het nog wel leuk!