Gri - Korkak
***
Kim Jongin'le karın altında uzanıyordum. Yoğun kar yağışı gergin olan bedenimi öylesine rahatlatıyordu ki gözlerimi huzurla kapatıp başımı biraz daha kar tabakasına gömmekten geri durmuyordum. Yan profilimi izleyen bakışlarını hissediyordum, buraya gelip karı izlemeyi teklif eden taraf oydu çünkü karı gerçekten çok seviyordu. Ama şuan gözlerini bana dikmiş ve beni izliyordu. Gözlerimi açıp kafamı yana çevirdim ve harelerine harelerimi dokundurttum. Gülümsedi.
"Jongdae,"
Gülümsedim.
"Kar çok güzel Jongin."
"Çok güzel Jongdae,"
Yutkundu.
"Sen çok güzelsin."
Yutkundum.
Eriyordum.
Kim Jongin'le olmak karın üzerinde erimek demekti. Islanıyordum, üşüyordum ama cayır cayır yanıyordum çünkü Kim Jongin'leydim. Çünkü biliyordum ki bana yine bir yalanını sunuyordu ve ben de bunu görmezden gelerek onunla olmak için her şeyi yapıyordum.
Çünkü umutsuzca ona âşıktım.
İki sene önce, bir kış günü hayatıma girmişti Jongin. Aynı gün kalbime ani bir dalış yapmış ve ne kadar uğraştıysam oradan çıkmamıştı. Kar yağıyordu. Garsonluk yaptığım kafede kız arkadaşıyla beraberdi ve hararetli bir şekilde tartışıyorlardı. Ben siparişlerini almaya, masaya geldiğimde ayağa kalkmış, dudaklarını dudaklarıma yapıştırmıştı.
Donmuştum.
O beni profesyonel bir şekilde öperken ona ne karşılık vermiş ne de durdurmuştum çünkü şu lanet olası ilk öpücüğün büyüsüne aldanan salaklardandım. Büyükannem küçük bir çocukken saçımı okşar ve dudaklarıma parmaklarını bastırıp 'Burası özel Jongdae.' derdi. 'Buraya dokunan,' devamında parmaklarını göğsümün sol tarafına yönlendirirdi. 'Buraya da dokunur.'
Kim Jongin o gün dudaklarıma dudaklarını dokundururken yüreğime dokunduğundan bihaberdi. Tek derdi sevgilisinden daha kolay kurtulmak için beni kullanmaktı. Geri çekildiğinde klişe aşk romanlarındaki gibi ona tokat atmam gerekirdi ama yapamamıştım. Sevgilisi ağız dolusu küfürlerle kafeyi terk ederken tek yaptığım üzerimdeki önlüğü çıkarıp dışarıya adımlamak ve kafenin arka duvarına çömüp ağlamak olmuştu.
Hassas biriydim. Her zaman hassas biri olmuştum.
Yanaklarıma düşen kar damlaları gözyaşlarımla karışırken Jongin'i görmüştüm. Tam karşımda dikilmiş ve çok değil birkaç saniye sonra bana ilk yalanını söylemişti.
"Çok güzelsin."
Ona inandım. Masum bir çocuktum ve Jongin'e inandım. İnanmıştım demiyorum çünkü Jongin'e ve yalanlarına o gün inandım. Tıpkı bugün de inandığım gibi.
Devam eden günlerde Jongin benimle flörtleşmeye başlamıştı. İlk ilişkimdi ve dünya ayaklarımın altından kayıyordu. Jongin'i çok seviyordum ama o hiçbir zaman beni sevdiğini söylemiyordu. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum çünkü benimle ilgileniyordu. Çünkü bazı geceler evime gelip yatağıma kıvrılıyor ve sıcaklığını benimle paylaşıyordu. Bana göre bunlar özel şeylerdi ve senin için özel olan insanlarla yapılırdı.
