Kalpten Kalbe

BÖLÜM 1

    Her insanın hayatında bazı kötü dönemler olabilir. Bunlar ; maddi sıkıntı , iş sıkıntıı , okul , sınav derdi v.b şeyler olabilir. Ama benimki farklıydı , bunlar da vardı ama biri vardı ki hepsinin önüne geçerdi. Benim derdim; BABAM dı. O ben küçükken bana iş çıkışı küçük hediyeler alırdı , gelince de öpücük karşılığında bana onları verirdi. Babamı çok severdim dünya bir yana o bir yanaydı. Taki o sabaha kadar...

13 yıl önce...

Babamın bağırışıyla yataktan sıçradım, mutfaktaydı kapının aralığından gizlice baktım. Babam anneme bağııyordu, gözlerime inanamadım benim kahramanım benim biricik anneme mi bağırıyordu. – Anne!

Anneme bağırmamla onun beline sarılıp ağlamam bir olmuştu. Babam bir hışımla mutfaktan çıktı ve kapıyı sertçe kapattı. "Hayal kırıklığı" işte buydu yaşadığım tam olarak buydu benim kahramanım o gün ilk defa beni hayal kırıklığı denen o anlamını tam olarak bilmediğim kelimeyle başbaşa bırakmıştı ve ben oldukça üzgündüm , tabi annemde.

Daha sonraki zamanlarda bu kavgalar artmaya arttıkça da babamın bende olan değrini ve sevgisini düşürmeye başladı ara ara beni dövmeye bile kalkar olmuştu, ben iste sessizce ağlamaya mahküm kalmıştım. Birkeresine babam beni evden kovmaya bile kalkmıştı hatta .

Şimdi...

Şu an 18 yaşımdayım annem ve babam ayrılalı tam 3 sene oldu. Ama babam hala peşimi bırakmadı korku dolu 10 senem olmuştu derslerim çok düşüktü tam bir tembeldim sokağa çıkıp 1 kere bile oynamama izin verilmemişti bu çok üzücüudü. Babamla arada hala görüşürüz her görüşümde beni evatlıktan reddeder ve annemi kötülerdi ben her seferinde ağlardım. Ama o duygusuz bir biylojik katkı olan babam benim olanları unuttuğumu zannederdi. Unutmak mı tıh ASLAA!!. Bazılarınız bana aptal diyebilir ama bende böyleyim benim için mutluluk nedir biliyor musunuz

Mutluluk; "Taşrada gözlerden uzak sessiz bir hayat... bazı kolayca takdir edilebilecek mağrur insanlara yararlı işler yapabilmek... Bir işe yaracaklarını umarak durmadan çabalamak... Ve sonra dinlenmek; doğayı izlemek, müzik dinlemek, kitap okumak, arkadaşlarımla zaman geçirmek, çizim yapmak ... Benim için mutluluk işte butur." Ama yine de yetmiyo diymi bir şey eksik kalıyor ve dolmuyor ve biz bunun ne olduğundan zerre kadar emin değiliz...