Humbug
FBweekly Week 1- Magic
Short Fic; Fan Fiction;
Pairing : Percival Graves x Credence Barebone
Rate : PG-13
Note : สปอยล์สุดๆ, หน่วงมั้ง?
______________________________
ถ้าเขามีเวทย์มนต์ก็คงดี...
'เครเดนซ์ แบร์โบน' ได้แต่คิดในใจ
ถ้ามีเวทย์มนต์เขาจะได้ออกจากที่นี่
ถ้ามีเวทย์มนต์เขาจะได้ช่วยน้องๆ ที่อยู่ร่วมชายคาให้ได้กินข้าวอิ่มทุกมื้อ โดยไม่ต้องทำงาน
ถ้ามีเวทย์มนต์เขาคงมีความสุขมากกว่านี้
สิ่งเดียวที่เป็นเรื่องดีๆในชีวิตของเขาคือ
'เพอร์ซิวัล เกรฟส์' ตัวเขาไม่รู้ประวัติและที่มาที่ไปของชายคนี้มากนัก รู้เพียงแต่ว่าเขาเป็นพ่อมด สามารถใช้เวทย์มนต์ ทำงานอยู่ในกระทรวงอะไรสักอย่างของพ่อมด และกำลังตามหาเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เขาอยู่
เขารู้สึกอิจฉาเด็กคนนั้น ที่เป็นที่ต้องการของ คุณเกรฟส์
สัมผัสแต่ละครั้งจากมือคู่นั้น และสายตาแบบนั้นคือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด
คุณเกรฟส์ใช้มือคู่นั้นในการรักษาบาดแผลให้เขา
คุณเกรฟส์ใช้มือคู่นั้นในการปลอบเขา
คุณเกรฟส์ใช้มือคู่นั้นในการสวมสร้อยให้เขา
แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณเกรฟส์ทำมาทั้งหมดคือการหลอกใช้
"นายเป็นสควิบ"
เขาไม่เข้าใจคำว่าสควิบแต่พอจะเข้าใจอะไรลางๆจากสายตาคู่นั้น
"ไหนคุณบอกว่าจะสอนผม"
ไหนสัญญากันไว้แล้วว่าจะไปด้วยกัน
ไหนสัญญาไว้แล้วว่าจะสอนใช้เวทย์มนต์
สุดท้าย...สิ่งดีสิ่งสุดท้ายในชีวิตเขาก็ถูกทำลายลงไป
โกรธมั้ย โกรธ...แต่เสียใจมากกว่า
อยากทำร้ายให้รู้สึกถึงความเจ็บปวด...แต่ก็กลัวว่าจะเจ็บเสียเอง
หนี คือทางออกที่ดีที่สุด เขาหนีไปที่สถานีรถไฟใต้ดินเพื่อหลบหนีจากทุกคนในเวลานี้
คนแรกที่พยายามเข้าหาเขาคือ นิวท์ สคามันเดอร์ เขาไม่รู้จัก แต่คำพูดปลอบปะโลมนั้นดูน่าเชื่อถือ
...ถ้าลองไว้ใจอีกสักคน จะถูกหักหลังอีกไหม
คุณเกรฟส์ตามมา คำพูดของเขาตอนนี้ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย
น้ำเสียงอบอุ่นเช่นเคย สายตาที่มองมาเหมือนเคย แต่มันไม่ใช่คำพูดที่ทำให้รู้สึกดีอีกแล้ว
'คุณทีน่า ขอบคุณนะที่เคยช่วยผมไว้ครั้งนั้น'
'คุณนิวท์ ขอบคุณนะที่พยายามจะช่วยผม'
'คุณเกรฟส์'
ถ้าเขามีเวทย์มนต์ก็คงดี...
...คงทำให้คนนั้นรักเขาได้เหมือนที่เขารัก
______________________________
ครั้งแรกที่ลงจริงจังเลยค่ะ ภาษาอาจจะยังไม่งาม แนะนำได้นะคะ ไม่ถนัดเขียนบทสนธนา 555 ถนัดแบบเขียนบรรยาย เนื้อเรื่องที่อ้างอิงเราจำประโยคพูดเป๊ะๆไม่ได้นะคะ ขออภัยตรงนี้ด้วย
