Bugün Hiç kimseye deyer verilmeyeceğini anlatacağım eyerki hiç kimseye deyer vermemiş olsaydım bugün deyer verdiğim birini kaybetmiş olmayacaktım bir zamanlar çok bencil hiç kimseyi umursamayan bir genc tim küçük bir mahallede oturuyorduk çünkü deyer verebileceğim hiç kimse yoktu kim benimle konuşmaya çalışsaydı sessizce o oturduğum mekandan ayrılıyordum ayrılırken ordaki Adam bana sesleniyordu hey konuşabilirsin senden para almayacagız diyordu ona bakıp gülümseyerek oradan ayrılmıştım bir sabah okula gitmem gerekiyordu okulda hocalarımın beni nekadar sevdiğini biliyordum nedense ben onların hiçbirini sevmiyordum okuldaki arkadaşlarım çoğunlukla beni taklit ederdi özenti olduğunu düşünüyordum okuldayken hocanın sorduğu soruya alakasız bir cevap vermiştim hocada sınıftan çıkmamı istiyordu bahçeye doğru yürüyordum az ötede bir çay büfesi vardı oraya doğru yürüyordum çay büfesinin orda birinin oturduğunu fark etmiştim çay büfesinde oturanın kim olduğunu merak ediyordum orada oturanın bir kız olduğunu görmüştüm gerçektende çok güzeldi onunla konuşmaya çalıştım benim insanlara yaptığımın aynısını bana yapıyordu oradan ayrılarak eve gittim evde uyumak istiyordum tamda uykuya dalıyorken o kız aklıma geliyordu kendi kendime dedimki galıba ben birine deyer vermeye başladım sabah erken saate uyanmıştım sokakta yürürken onu yine gördüm ve aynı şeyleri yine yaptı benimle konuşmayı reddedmişti okula gittiğimde herkes aşık olduğumu anlamış gibiydi çünkü beni ilk defa böyle görüyorlardı.
2 ci bölümde görüşmek dileğiyle
