The Hunter's Daughter 2

hoofdstuk 4: We zoeken Tropical Island Supermarkt

Ik had geen flauw idee waarom Jazz nou zo chagrijnig was. Oké, niemand was echt in een gezellige bui, we zaten in de Zee van Monsters, kom op. Maar met zulk goed nieuws moest iedereen toch blij zijn?

Het was donker en ik Eliana zaten op de wacht buiten. Onze benen bungelden over de reling en we praatten zo af en toe over dingen die ons bezighielden. Er was een vraag die ik haar al heel lang had willen stellen, alleen was het moment nog niet daar geweest. Nu, in het maanlicht en met de sterrenhemel boven ons had ik eindelijk de moed het haar te vragen.

‘Eliana?’

‘Ja,’ Mompelde ze terwijl ze de sterren bestudeerde. Ze zag er moe uit omdat de zon niet scheen.

‘Kijk, er is iets wat ik me nou al heel lang afvraag…’

‘Ja?’ Vroeg ze nieuwsgierig.

‘Heb, of had jij ooit een tweelingbroer?’

Deze vraag leek haar te verassen en even was ze in de war. Ze keek alsof ze iets heel hard probeerde te herinneren. Toen zuchtte ze diep en keek ze me aan.

‘Nee… Nou ja, volgens mij niet. Ik leefde voor Camp Half-Blood in een soort van weeshuis. Lady Campbell zei altijd dat ik wees was, en tot een poosje geleden dacht ik dat ook altijd. Maar ze heeft nooit wat gezegd over een tweelingbroer. Toch heb ik het idee… Dat er iets mist, alsof ik er maar voor de helft ben.’ Ze keek droevig naar het water en toen werden haar ogen groot.

‘At, wat is dat?’ Ze wees op iets dat zilver glinsterde in het heldere water. Ik keek wat beter en zag dat het een dolk was. Een onzichtbare kracht leek me er naar toe te trekken.

‘Ik moet het pakken!’ zei ik tegen Eliana.

‘Wacht! Niet doen, straks is het een val of zo!’ Ze pakte mijn arm en probeerde me tegen te houden.

‘Rustig! Echt waar het is goed.’ Ik wist ook niet hoe ik dat wist, maar het voelde veilig. Vertrouwd… Ik rijkte uit naar het water en pakte de dolk eruit. Mijn hand drupte op het dek toen ik hem naast Eliana neerlegde.

Het was een zilveren dolk, heel mooi gemaakt, met een inscriptie. Het was Grieks, maar ik kon het met gemak lezen.

De Moon’s Dagger

(ps, voor mensen die geen Engels kunnen: De Maan’s Dolk. Ik noem het in het Engels omdat, nou ja, lees maar wat ik verder schrijf. Ezziedoll’s personage, Eliana heeft in haar verhaal ook een dolk, alleen dat verhaal is in het Engels geschreven.)

Eliana’s mond was opengevallen toen ze de dolk zag.

‘Wat is er?’ vroeg ik verbaasd, en in plaats van te antwoorden pakte ze iets dat aan haar riem hing.

‘Dit,’ zei ze en ze liet me zien wat ze in haar hand had. Het was een exacte kopie van mijn dolk, alleen dan in het goud en in plaats van Moon’s Dagger stond er Sun’s Dagger. Ze hield die van haar naast die van mij.

‘Deze heb ik uit de wapenschuur. Damien vertelde me dat dolken moeilijke wapens waren, maar toch koos ik deze. Ik weet niet waarom…’ Ze staarde naar het wapen in haar hand.

‘Denk je…’ onzeker keek ik haar aan. ‘Denk je dat mijn moeder me deze heeft gegeven? Dat ze wou dat ik hem kreeg?’

Eliana keek me even aan en knikte toen. ‘Dat denk ik wel, die dolk verschijnt daar niet voor niets.’

Ik zag de logica er van in en ik hing de dolk aan mijn riem, net als Eliana gedaan had. Op dat moment kwamen Elian en Joe aanlopen. ‘Tijd om te wisselen.’

Dankbaar stond ik op en liep ik naar mijn hangmat. Met de dolk in mijn hand viel ik in slaap.

‘Wakker worden Miss Sunshine!’ Joe schudde me wakker en met tegenzin stond ik op. Het zonlicht scheen door de ramen van de kajuit en ik deed mijn pantoffels aan.