DIAGP Book 3: WDYWMTD

Chapter 1

Nadine's POV

"How's work, hon?" I asked James as he stepped inside.

He look at me with something that I cannot describe. It's like, depression. Anxiety. Frustration. Melancholy.

Nag-iwas siya ng tingin saakin, "It's fine." But I didn't trust him. Alam kong may nangyaring hindi magandang hindi ako sigurado kung sa opisina ba niya o sa labas na pangyayari. Whatever it is, I'm still so hooked unto it. Syempre, asawa ko yan eh. I know whenever he has a problem or not. I know him too well.

"Hon, kilalang-kilala kita. And as what I am seeing right now, alam kong may problema ka. So tell me, what is it?" Abala kong tanong sa kanya.

He take out a deep breath at sinabi saakin ang mga problemang bumabagabag sa kanya.

"Nagkaroon kasi ng pagka-loss ng pera sa kompanya. Sobrang depressed na ni Dad dahil sa nangyayari ngayon, that's why he wanted me to go to Canada as soon as possible."

I don't know but when James said those words I felt like it was the end of my existence. I mean, baka naman isasama ako ni James diba?

"As much as I want to bring you, sorry honey but I can't. My dad wanted me to go alone because he wants me to meet his lawyer."

I don't know but when I heared those words, I felt like it's already the end of my existence, again.

"I hate to say this but dad want me to stay there for 3 months and I can't do anything about it. I'm sorry, hon. I hope you'd understand." Pagpapaumanhin niya when in fact, wala siyang kasalanan.

It's okay, honey. I understand it.

As an answer, I nodded at him at sabay na kaming pumunta sa kwarto. Kahit pagkapasok namin sa loob ay ramdam ko pa rin ang problemang bumabagabag sa kanya. It must be hard for him to accept this offer but I know it's for the best. The company's sake is what we're talking about.

Pumasok siya sa banyo para siguro maligo at mahimasmasan ng kaonti ang kaniyang problema. I understand him, really.

Hindi muna ako natulog dahil hinintay ko pa siyang matapos maligo. Nang lumabas na siya ay nakabihis na't handa na para matulog.

As usual, di pa rin nawawala sa mukha niya ang busangot.

"Hon, halika tulog na tayo." Pag-aaya ko sa kanya. Sumunod naman siya at tumabi saakin, "I know you're having a hard time to accept this kind of offer pero hon, why don't you give it a try? Alam mo, may mga bagay kasi na pag ayaw nating gawin, yun pa ang mas ikakabuti ng lahat. Diba?" Pagpapaliwanag ko sa kanya

Ewan ko ba't naliwanagan ba to o hindi? Tumango lang siya saka't natulog. Nakaharap siya sa kabilang parte ng kama which gave me an idea na masyado talaga niyang dinidibdib ang problema ng kompanya.

Hindi ko nga alam kung anong mas pinoproblema niya eh. Ang pagkawala ng pera sa kompanya o ang desisyong iwan ako dito sa Pinas? Pero, three months lang naman iyon.

"That's not my problem hon. Ang mas inaalala ko lang, paano ka? Ikaw lang maiiwan dito? Ikaw lang magbanantay sa anak natin. May mga katulong nga tayo pero sa mga gawaing bahay lang ang gagawin nila. All I care about is you." Saka niya ako hinila papalapit sa kanya.

Now I get it. He's afraid if ako lang ang mag-isang magbabantay kay Baby. What's wrong with it?

"Don't worry hon, mawawala lang naman ako ng three months. Parang isang linggo lang naman ata yan ah? Hmm?" Saka niya hinimas-himas ang braso ko. By just doing that, para akong hinihigop ng antok. Nakakaantok talaga ang bawat himas ni James, nakakarelax.

I didn't know what happened next dahil pagkabukas ng pagkabukas ng mga mata ko'y may sikat na ang araw. Nakatulog pala ako without saying good night to James.

Tiningnan ko naman siyang natutulog sa aking tabi, "Good morning hon." Sabay halik sa kaniyang labi, "Wake up. Hmmm."

Narining ko namang umungol siya dahil naalimpungatan at iminulat ang isang mata.

Nyeta! Did someone just said na masyado syang sexy while doing that? I mean, he's totally sexy and hot pero mas lalong dumoble basta bagong gising. Nakakatulo laway tuloy.

The way he streched his arms and how he wakes up, it gives me the chills. Na kahit sobrang lamig na ng panahon ay pakiramdam mo'y masyadong mainit because of this man. Damn it!

"Good morning hmmm" he whispered huskily and I swear, para akong nabuhay mula sa pagkamatay. Nyeta! Ang hot niya.

Maybe I was so caught off guard dahil nasurpresa ako nang ninakawan niya ako ng isang matamis na halik sa labi, "Best thing to start my day." Sabi niya sabay ngiti.

Ugh James, kahit mag-asawa na tayo, I'm still crushing over you. This ain't good!

Kumatok naman ang aming katulong at pinapabangon na kami dahil mag-aalmusal na. As usual, James would take a bath first bago lumabas ng kwarto. He always do that. Wala siyang oras na hindi nakakaligo.

Sabay kaming kumain ni James habang si Baby naman ay karga-karga ni Aling Miranda. Pinapainom niya ito ng gatas habang iniyugyog.

I got alarmed when someone called James kaya I keep my ears ready to hear their conversation pero shet lang, talagang lumabas sa bahay si James.

How important is it na nagawa niya talagang lumabas ng bahay para sagutin ang tawag knowing kumakain pa kami? Ha!?

Bumalik naman si James on his serious mode and I swear, whenever he has this mode, alam kong may nangyaring masama o hindi kaaya-aya.

What is it, James?

"Sino yun?" I asked

Nagkibit-balikat lang siya. Hindi man lang ako sinagot.

Hmp! Sungit!

Kumabit balikat nalang ako at tinapos kaagad ang pagkain. Napatingin naman saakin si James na halatang naguguluhan dahil sobrang bilis kong natapos kumain.

Wala akong gana eh! Kasalanan ko ba yun!? Nawala na gana ko. Gusto ko nang magpahinga, kaya naman ay nagpaalam na ako kay James at bumalik na sa kwarto.

Ibabagsak ko na sana ang sarili ko sa kama ng biglang tumunog ang cellphone ko. May tumatawag.

Tiningnan ko kung sino iyon pero Unknown caller ang nakalagay. Hindi ako sumasagot ng mga tawag ng hindi ko kilala pero parang may nagtulak saakin na sagutin iyon.

Narinig kong humalakhak ang nasa kabilang linya, "What's up, Mrs. Nadine Reid, or should I say, Sasha." at humalakhak na naman ito muli

Uminit ang dugo ko dahilan ng pag-akyat ng lahat ng iyon sa ulo ko, "Shut up! What do you want huh?"

Unang bigkas pa lang ng lalaking nasa kabilyang linya ay kilalang kilala ko na agad kung sino siya, "After all these years, Salvacion. Ngayon ka pa talaga nagparamdam?" lihim akong napangisi, "Kilalang-kilala na kita. Anong kailangan mo?"

Narinig ko namang humalakhak ulit ang lalakeng nasa likod ng linya, "Mabuti mabuti, Lustre—este, Reid" humalkhak ulit siya, "I presume you already know what I want." kahit di ko siya nakikita ay alam kong nakangisi ang lalaking ito.

Tama nga siya. Alam ko na nga kung anong gustong mangyare niya. Kahit kailan talaga, di ka pa rin nagbabago Salvacion. Magaling ka pa rin.

Lihim akong napangisi, "You're still the same guy I know"

"Of course, all thanks to you. So tell me, are you willing to do it again, or not? Well actually, you don't have any choice because I'm not letting you not to accept it. Tanda mo pa ba ang dating tambayan?" aniya

"Of course."

"Then, meet us there at exactly 3 pm tomorrow. See you, Sashie." ang kaniyang halakhak ang huli kong narinig bago niya ibinaba.

Nakatanggap naman ako ng text mula sa kanya. Agad ko itong binasa.

From: Salvacion

Don't make us wait you for too long. We have so many to discuss. Your life. Your husband. Is he really James Reid? Or just another anonymous guy to you? ;)

What do you fucking mean, Emmanuel?