Όπως τότε θυμάσαι; #MGWLL. (LL=LoveLetter)

Οπως τοτε θυμασαι;

14 Φεβρουαρίου 2017

Αγαπημένε μου Γιώργο,

Δυο χρόνια...Ποιος να φανταζόταν ότι θα περνούσαν κιολας δυο χρόνια. Τόσο γρήγορα μα συνάμα τόσο αργα. Σήμερα του Αγίου Βαλεντινου μωρό μου, δυο χρόνια και ακομα κάθομαι και κοιτάω το μονόπετρο που μου πηγές πριν δυο χρόνια. Ειναι τόσο όμορφο, τόσο ξεχωριστό που νιώθω πως δεν μου ανήκει. Νιώθω πως το βρομίζω. Ειναι όμως κατι που μας ενώνει και μου θυμίζει εσενα.
Σε περιμένω σήμερα να ανταμώσουμε ξανά. Έφτιαξα το αγαπημένο σου, γεμιστό κοτόπουλου στο φούρνο. Έστρωσα το καλο σερβίτσιο, όπως τότε θυμάσαι; όπως πριν δυο χρόνια. Αγόρασα και το ακριβότερο κρασί, λευκό μιας και σιχαίνεσαι το κόκκινο. Όπως τότε θυμάσαι; φόρεσα το κόκκινο φόρεμα που ειχες αγοράσει για τα γενέθλια μου. Όπως τότε θυμάσαι; Ελπίζω και εσυ να φοράς το σμοκιν που είχαμε αγοράσει για τον γάμο. Όπως τότε θυμάσαι; Σε περιμένω αγαπη μου, όπως τότε, να δειπνησουμε μαζι, να γιορτάσουμε την επέτειο μας. Όμως πρόσεχε στον δρόμο, σε παρακαλώ, δε θελω να σε χάσω ξανά. Να προσεχείς στα φανάρια και να μη τρέχεις. Να προσεχεις τη ζωή σου, ζωή μου. Μην κανεις τον κόπο να απαντήσεις στα σπαστικά, ανυπόμονα μηνύματα μου, για το ποτέ θα εισαι εδω ή για το ποσό αργείς. Όπως τότε θυμάσαι;
Απο αγαπη τα έστελνα, στο υπόσχομαι, ποτέ δεν ειχα την πρόθεση να σε πληγωσω, ψυχή μου!
«Αργείς;» θα σου στείλω πάλι, όπως τότε θυμάσαι; Μα μην απαντήσεις, μην το διαβάσεις καν. Προτιμώ να θυμώσω μαζι σου απο το να σε ξανά χάσω.
Σε περιμένω μάτια μου. Σε αυτο το άδειο σπίτι, όπως τότε θυμάσαι; στο ψυχρό αυτο μέρος που του λείπει η παρουσία σου. Σε περιμένω όπως πριν δυο χρόνια. Ελα όμως, αυτη τη φορά μην με αφήσεις μόνη. Πρόσεχε εκείνο το φανάρι που άναψε κόκκινο ξαφνικά, όταν ησουν αφηρημένος απαντώντας στο ηλιθιο μήνυμα μου. Πατα φρένο και μην αφήσεις εκείνο το αμάξι που ερχοταν με φορα να συγκρουστεί με το δικό σου, όπως τότε θυμάσαι;
Μην με αφήσεις να σου στερήσω τη ζωή με ενα απερίσκεπτο μήνυμα.
Σε περιμένω μωρό μου, στο σπίτι μας, όχι σε εκείνο το ψυχρό δωμάτιο του νοσοκομείου, όπως τότε θυμάσαι; Ελα γιατι δεν μπορώ να περιμένω αλλο. Μου λείπεις και δεν αντέχω.
Ελπίζω να με εχει συγχωρέσεις για τότε... για πριν δυο χρόνια. Να με δεχτείς μωρό μου όταν ερθω να σε βρω, να μην με μισήσεις που ήρθα ετσι. Θα φοράω το κόκκινο φόρεμα όπως τότε στο υπόσχομαι!
Αρκεί να με δεχτείς πίσω μάτια μου, με τα μάτια ανοιχτά αυτη τη φορά να με κοιτούν με εκείνη την ανεκτίμητη αγαπη που με έκαναν να λιώνω και να συμπεριφέρομαι σαν μωρό παιδί, όπως τότε θυμάσαι;

                 Αιώνια δικη σου...