Ako ay pangtatlo sa magkakapatid, dalawa ko kuya may asawa na hindi siguro makaya tumagal sa sitwasyon namin sa bahay. Sa bukid kami nakatira sa may bulacan. May kapitbhay pero malayo nga lang , pinaka malapit lang siguro yun bahay ng inang ko at amang. Ngunit namatay na sila, matagal na taon na nasa college ata ako nun noong nawala na sila unang namatay si Amang sumunod si Inang. Para sa pananaw ko hindi naman talaga dapat mamatay agad kung nabibili lang nila yung maintainess na gamot nila at sarili na lang nila ang iniintidihan nila. E pero xempre ung pinaka masipag nila anak e wala gingawa kung hindi umaasa sa kanila , pati ata pagpapaaral sa mga anak nila sila inang at amang pa ang sumusuporta. kapal talaga ng mukha mo.. Lalaki ka pa naman. Kaya nga noong namatay ang aking mahal na lolo at lola. Sobra umuiyak talaga ko. Laki kasi ako sa kanila, maraming tumtakbo sa utak ko na maraming mga what if na thought. hay.. anyway.. Nakakabingi ang katahimikan sa aming bahay. Ako sa sarili ko gusto ko na makaalis sa sumpa ng buhay na ito. Naiiyak ako gabi gabi at gusto na nga wag na magising. Ang pamilya ko ay hindi tulad ng pamilya mo. bakit??? sa susunod na kabanata
