Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 21

"Μαμα πως δεν κουράζεσαι να με ακούς τόσα χρόνια;" το βλέμμα της σοβαρεψε ξαφνικά αλλά όταν με κοίταξε στα μάτια γλυκανε το ίδιο απότομα. Την είδα να αναστενάζει και μετά μου χαιδεψε στοργικά τα μαλλιά.

'Όταν γίνεις μαμα, θα καταλάβεις πως το παιδί σου, μέχρι να πας στον ουρανό δεν θα κουραστείς να το ακούς ποτέ σου."

Μου είπε καθώς με κοίταζε με αγάπη. Ύστερα με πήρε στην αγκαλιά της και μου μίλησε για τον ουρανό. Έλεγε ότι αυτά που φωτίζουν, είναι οι ψυχές των μητέρων που προσέχουν τα παιδιά τους. Το μεγάλο φεγγάρι είναι ο Θεός που χαμογελάει στα παιδιά. Και όταν έπεφτε ένα αστέρι, ήταν έλεγε μια μητέρα που πηγε να πάρει το παιδί της.

Αυτή την ιστορία την είχα λατρέψει. Μπορεί να είναι μικρή η ασήμαντη για πολλούς, όμως εμένα πάντα θα μου χαρίζει συναισθήματα που είχα μικρη και νομιζα πως τα είχα ξεχάσει.  Κάθε βράδυ μου την έλεγε πριν κοιμηθώ. Πάντα ονειρευόμουν μητέρες να είναι αγκαλιά με τα παιδιά τους και να πηγαίνουν στον απέραντο ουρανό. Ήθελα τόσο πολύ να το πω και στο δικό μου παιδί. Να του πω και την ιστορία του ήλιου και της σελήνης, και άλλες που μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν παιδί.

Τώρα όμως δεν μπορω να του την πω. Έχασα το μωρό μου πριν καν το μάθω, και τώρα ειμαι με μια άδεια κοιλιά.

Δεν έχω να σταματήσει να σκέφτομαι την μικροσκοπική του καρδούλα να χτυπάει μέσα μου, και σιγά σιγά θα μεγάλωνε μέχρι να γεννηθεί. Μετα θα το κρατούσα στην αγκαλιά μου και θα το έβλεπα κάθε μέρα να έπαιρνε και ένα εκατοστο παραπάνω.

Τώρα όμως;

Τώρα όμως ειμαι με την αγκαλιά μου αδεια και την καρδιά μου σπασμένη σε άπειρα μικρά κομμάτια. Απεβαλα και για αυτό φταίω μόνο εγώ. Ήμουν τοσο απασχολημένη με τον εαυτό μου, που δεν ένιωσα το ίδιο μου το παιδί. Δεν ένιωσα να έχει αλλάξει κάτι μέσα μου, δεν ένιωσα τίποτα. Ποσό εγωίστρια είμαι θεε μου..

Αν δεν είχα πάει στον Ιαν, αν δεν ήμουν στην κατάσταση που με έκανε να λιποθυμησω δεν θα το εχανα και θα ήταν ασφαλη. Θα το είχα ζωντανό στην κοιλιά μου και αν δεν το μάθαινα τώρα, θα το καταλάβαινα αργότερα.

Μια δυνατή και απελπισμένη κραυγη βγαίνει από τα χείλη μου και πεταω τον δίσκο που ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου.

Εγώ φταίω γαμωτο για όλα, μόνο εγώ! Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι είχα μια κόρη στην κοιλιά μου και αποδειχτηκα από τώρα αναξια μητέρα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι εγω είμαι υγειεστατη και το μωρό μου νεκρό...